در مجموعهای که به نام سردار شهید «محمدحسن قاسمی طوسی» که به قلم
«سید حسین ولیپور زرومی» به نگارش درآمده است، میخوانیم: عملیات کربلای 5 با تمام
سختیهای خود در 12 اسفند 1365 به مرحله تثبیت رسید و سرزمین شلمچه، فرماندهان و
رزمندگان بیشماری را از بدنه لشکر ویژه 25 به آغوش خود کشید.
طوسی نیز برای چهارمینبار در اثر اصابت ترکش در این عملیات مجروح
شد.
تا این زمان حدود 30 ماه از شروع زندگی پر مشقت خانواده شهید طوسی در
پایگاه شهید بهشتی اهواز میگذشت.
با اوجگیری عملیات کربلای 5 و ناکامی صدام در جلوگیری از شکست نظامی
در میدان نبرد، حملات هوایی به شهرها و نقاط مسکونی ایران نیز شدت گرفت.
مدارس اهواز تعطیل شده بود. سمیه طوسی، یادگار شهید که در آن زمان 9 سال داشت در یادداشتی مینویسد: «به دلیل بمباران پیاپی، مدارس تعطیل شده بود و
ما با خانواده یکی دیگر از فرماندهان، زودتر از پایان سال (بهمن) به طوسکلا
برگشتیم تا از درس و امتحانات عقب نمانیم.
هر چه مادرم اصرار کرد که پدرم بیاید که با هم برویم قبول نکرد و گفت:
نمیشود در این شرایط، جبهه را رها کرد».
طوسی چند روز مانده به پایان سال 1365 به جمع خانواده پیوست. این
آخرین دیدار او با خانواده و آشنایان بود. چند روز پس از بازگشت طوسی به جبهه،
عملیات کربلای 8، در موقعیت عملیاتی کربلای 5 و برای تکمیل آن عملیات، طراحی و اجرا
شد.
طوسی، حمیدرضا نوبخت و سید منصور نبوی از فرماندهان شهید لشکر ویژه
25 کربلا در این عملیات بودند که به همراه شهید اسماعیل کلبادینژاد به فاصله کمی
از یکدیگر به شهادت رسیدند.
پیکرهای مطهر شهیدان طوسی، نوبخت و کلبادینژاد در سرزمین شلمچه
باقی ماند.
انتهای پیام/