حججی، بهشت را به بها گرفت، نه به بهانه

گروه استان‌های دفاع پرس ـ احمد دواتگر؛ با بازگشت بخشی از پیکر مطهر شهید حججی، سرانجام پس از پنجاه روز انتظار، چشم همه کسانیکه منتظر پایان این چشم انتظاری بودند، روشن شد.

به خاطر داشته باشیم شهید حججی نمونه ای از هزاران جوان دهه هفتادی است که با پرورش یافتن در مکتب سیدالشهدا (ع) حاضرند همان مسیری را طی کنند که او طی کرده است.

پاسدار جوانی که به هنگام اسارت تنها ۲۶ سال سن داشته و نذر کرده بود همزمان با صدور حکم ماموریتش، دست و پای پدر و مادر خود را بوسه زده و چه زیبا به تعهد خود عمل کرد.

شهیدی که به هنگام اسارت در دست کثیف ترین موجودات دنیا، با چهره ای همراه با آرامش نشان داد که حاضر است داوطلبانه به قربانگاه پا بگذارد تا بهای خون او تضمین کننده امنیت هموطنانش و از همه مهمتر پاسداری از مرقد مطهر خانم زینب کبری  باشد.

مگر نه این است که بهشت را به بها می دهند نه به بهانه، به همین دلیل شهید حججی و امثال حججی ها سکنی گزیدن در بهشت را به بهای ریخته شدن خونشان پذیرا شده اند و این همان درسی است که تربیت یافتگان مکتب عاشورا آن را به درستی فرا گرفته اند. 

اگر چه سر مبارک شهید محسن حججی همچون مولایش آقا امام حسین (ع) از تنش جدا شد اما بایستی متذکر شد شهید حججی اولین شهید بدون سر نیست و آخرین آن نیز نخواهد بود. سال ها قبل و در دوران هشت سال دفاع مقدس آن هایی که در کردستان حضور داشته اند خوب یادشان هست که وطن فروشان کومله و دموکرات، در مقابل تحویل سر هر رزمنده، پاداش مزدوری خود را از ارتش بعث عراق دریافت می کردند و امروز گروهی دیگر که با عنوان داعش از آن ها نام برده می شود همان جنایتی را مرتکب می شوند که برخی از آن ها برایمان تازگی ندارد.

از زمانیکه یک عده موجودات وحشی و کثیف به نام داعش به خط نیروهای مقاومت حمله کرده و پس از به شهادت رساندن جمعی از رزمندگان اسلام، شهید حججی را به اسارت گرفتند تا لحظه جدا کردن سر مبارک این دلیرمرد و شیرمرد پرورش یافته در مکتب امام حسین (ع)، همه جا صحبت از مظلومیت و چگونگی به شهادت رساندن او بوده است.

اما بایستی به این مهم نیز اشاره داشت که جدا از چگونگی به شهادت رسیدن شهید حججی که بسیار دردآور و سوزناک است، آنچه که بیش از همه دارای اهمیت است، اهداف وی و در یک کلام اهداف همه شهدا در مسیری که حاضر شده بودند جانشان را تقدیم دوست کنند، است، که این مهم متاسفانه حلقه گمشده ایست که کمتر به آن توجه شده است.

اگر به درستی به اهدافی که شهدا در آن مسیر گام برداشته و حاضر شده اند تا تمامی لذت های دنیایی را رها کرده و در میادینی ورود کنند که مشخص نیست با چه سرنوشتی روبرو خواهند بود، برای آحاد جامعه روشن شده و به عنوان یک الگوی ارزشمند نهادینه شود، به یقین جمهوری اسلامی ایران در مقابل بسیاری از حوادث و مشکلات فراروی خود بیمه خواهد شد.

انتهای پیام/