به گزارش دفاع پرس از کرمانشاه، «تیمور شاه‌ویسی» فرزند مرحوم مشهدی عبدالحسین در سال 1339 هجری شمسی در روستای
«گردکانه علیا» دیده به جهان
گشود. او تحصیلات ابتدایی خود را در روستای گردکانه علیا پشت سر گذاشت ولی به دلیل مشکلات فراوان قادر به ادامه تحصیلات خود نشد. وی در سال 1356 ازدواج کرد و در زمان پیروزی انقلاب اسلامی در مسجد امیرالمومنین (ع) روستای گردکانه علیا شروع به فعالیت سیاسی علیه رژیم پهلوی کرد و در تظاهرات علیه رژیم شاهنشاهی شرکت می‌کرد.
تیمور پس از تشکیل سپاه پاسداران به استخدام رسمی سپاه در آمد و در سوم شهریور سال 64 در روستای «خلیفه باپیر» در درگیری با گروهک‌های ضد انقلاب و دشمنان اسلام همچون مولایش حسین بن علی (ع) به درجه رفیع شهادت نائل آمد و در روستای گردکانه علیا به خاک سپرده شد.
فرازی از وصیتنامه شهید تیمور شاه‌ویسی
... پدرجان و مادرجان! این فرزند شماست که به فرمان امام امت خمینی بت‌شکن، اسلحه بر دوش می‌گیرد و برای مبارزه با جور، ظلم و تجاوز راهی شهر شهادت می‌شود. همان طوری که رسول خدا (ص) فرمود: «اَشرَفُ المَوتَ وَ قَتلَ الشَهاده» یعنی «شرافتمندترین مرگ‌ها شهادت است».
من نیز شهادت در راه خدا و احیای حق مستضعفان را برگزیدم. پدرجان و مادرجان! اگر به جبهه می‌روم نه به خاطر انتقام خون شهدا است بلکه به خاطر رضای خدا می‌باشد و من فقط راه شهدا را طی می‌کنم چون وصیت آن‌ها همین بود.
همه‌ی ما روزی آب گندیده‌ای بیش نبودیم و سرانجام ما نیز خاک شدن است. چرا این جان را به جای این‌که رفته‌رفته به نابودی برسد و این تن را قبل از این‌که بپوسد با خدا معامله نکنیم؟
شهادت آن‌ها باعث حرکت من شد و مؤمن بودن آن‌ها باعث نزدیکی من به خدا شد و در اصل آن‌ها درس ایمان، ایثار و شهادت را به من آموختند و من احساس می‌کنم که چرا از من سبقت گرفتند و به خدای خویش لبیک گفتند؛ ولی می‌دانم ایمانشان از من بیشتر بود.
وصیت من به برادران سپاهیم، عزیزانم! اسلحه‌ی پر خون مرا بردارید و تا پیروزی مستضعفین و آزادی کربلا و قدس عزیز و حتی در دفع فتنه، راه شهدا را ادامه دهید. برایم طلب عفو کنید و از راهی که دارید دست نکشید.
انتهای پیام/
