وصیت‌نامه مجید اخلاقی/ نگذارید خون این همه شهید پایمال شود
به گزارش خبرنگار ساجد، شهید «مجید اخلاقی» ۱۰ آذر ۱۳۴۷ در سمنان چشم به جهان گشود. وی با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه حق علیه باطل شد و سرانجام ۲۳ دی ۱۳۶۵ در شلمچه به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
متن وصیت‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:
«بسم‌الله الرحمن الرحیم
با سلام بر قائم آل محمد، مهدی موعود (عج)، شمع هدایت و نور ولایت و نایب برحقش امام امت که بی‌عشق او، عاشق مهدی شدن محال است.
با سلام به رزمندگان پرتوان اسلام و درود فراوان به ارواح مطهر و تابناک تمامی شهدای تاریخ اسلام علی‌الخصوص شهدای مظلوم جنگ تحمیلی.
با سلام مخلصانه بر حزب‌الله و با سلام بر شما پدر و مادر و برادران و خواهران و کلیه فامیل. بدانید که روزی مرگ همه شما را دربر می‌گیرد پس چه مرگی بهتر از مرگ سرخ خونین و با عزت که در راه خدا باشد. مبادا که مرگ به هنگام غفلت گریبانگیر شما شود. به دنیا دل نبندید که دنیا زودگذر و فانی است. استغفار و دعا را از یاد نبرید که بهترین درمان‌ها برای تسکین درد‌ها دعا است. در بسیج، نمازجمعه و مجالس مذهبی و حتما در نماز جماعت شرکت کنید و وحدت کلمه را حفظ کنید و نگذارید خدا نکرده دشمنان اسلام با حیله‌های گوناگون بین شما و روحانیت متعهد تفرقه بیندازند، که اگر چنین کردند آن روز، روز جشن ابرقدرت‌ها و بدبختی مسلمانان می‌باشد.
بنا بر آیه صریح قرآن که می‌فرماید: «و قاتلوهم حتی لاتکون فتنه» بر ما واجب است تا رفع هر فتنه‌ای به جنگ ادامه بدهیم. شما را به تقوی سفارش می‌کنم، باید حق بگویید و برای قیامت و پاداش‌های الهی کار کنید و در کارهایتان رضایت خداوند را درنظر بگیرید.
برادران و خواهران عزیزم، از شما انتظار دارم دنباله‌رو راه شهدا باشید و نگذارید که خون این همه شهیدان پایمال شود، به پدر و مادر کمک کنید و عاجزانه از شما تقاضا دارم که ناراحتی و اذیتی را که از من دیده‌اید ببخشید و حلالم کنید. ای پدر و مادر گرامی و عزیزم که با تمام هستی‌تان در راه بزرگ کردن فرزندان خود کوشیده‌اند و مرا این‌گونه تربیت کرده‌اید، از شما قدردانی می‌کنم و امیدوارم که خداوند به شما اجر اخروی عطا فرماید. اگر توفیق شهادت نصیبم شد، ناراحت نشوید، زیرا من این راه را آگاهانه انتخاب کردم و من امانتی از جانب خدا نزد شما بودم و می‌بایست شما این امانت را روزی به او برگردانید و برای من گریه نکنید و برای مظلومیت امام حسین (ع) و دیگر شهدا گریه کنید.
مقابل مصیبت‌ها همچون کوه استوار باشید، تا دشمنان اسلام خوشحال نشوند. از شما خواهش می‌کنم که مرا حلال کنید و ببخشید که شما را در این مدت عمر کوتاهم اذیت و ناراحت کردم. پدر و مادر عزیزم در ضمن از تمام اهل فامیل و آشنایان و همسایگان برایم حلالیت بطلبید و اگر کسی از من طلبی داشت به او بدهید، در ضمن ۲۳ روز روزه قضا دارم قضای آن را برایم بگیرید و ۲۰۰ تومان پول به عنوان رد مظالم نیز بدهید.
هر که شد از روز ازل آشنای دوست
باید که رنج کشد همیشه از برای دوست
باید که گردن از دم شمشیر بگذرد
در هر سری که هست در آن سر هوای دوست
«والسلام»»
انتهای پیام/ 181
