وصیت‌نامه شهید محمدعلی صیادی هریکنده/ شکرگزاری برای توفیق شرکت در جهاد

به گزارش خبرنگار ساجد، شهید «محمدعلی صیادی هریکنده» یک فروردین ۱۳۴۶ در بابل چشم به جهان گشود. وی با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه حق علیه باطل شد و سرانجام ۱۴ اسفند ۱۳۶۵ در شلمچه به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

متن وصیت‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:

«با درود و سلام بی‌پایان نثار تمامی انبیاء خصوصا خاتم پیامبران و به تمامی ائمه معصومین (ع) به ویژه مهدی موعود (عج) همچنین نائب خاص آن حضرت خورشید جماران.

خدایا! تو را سپاس فراوان می‌گویم که قلب مرا پر از عشق و معرفت راه خودت کردی.

خدای من! مولای من! تو را بسیار شکرگزارم که مرا در برهه‌ای از زمان آفریدی که راه حق و حقیقت با پرچمی خونین که نمایانگر قیامی شبیه جهاد امام حسین (ع) می‌باشد، جلوه‌گر شده است و انصار می‌طلبد.

بزرگ معبودا! تو را می‌پرستم و سر تعظیم بر درگاهت فرود می‌آورم که در طول زندگی کوتاهم در مقابل کشش‌های متفاوت دنیوی اعم از هوای نفس، لذت‌های زودگذر مادی، حب جاه و مقام و علاقه به ثروت، همیشه و همواره برایم پناهگاه بودی. در زندگی‌ام از تو می‌خواهم که اولا؛ به من شناخت و معرفت خودت عطا کنی و اعمالم را در جهت آن‌چه که خودت صلاح می‌دانی، هدایت کنی و ثانیا؛ بزرگ‌ترین آرزوی من در این دنیا یعنی شهادت در راه خودت است و این راه را نصیب این بنده حقیر و ذلیل و گناهکار بگردان. ان‌شاء‌الله

پروردگار من! می‌دانم که اگر با مرگ طبیعی از این دنیا بروم، بار گناه من که بسیار هم سنگین شده؛ در روز قیامت در مقابل خودت و اولیا درگاهت شرمنده و روسیاه می‌شوم. از تو عاجزانه می‌خواهم که شربت شیرین شهادت را به من بچشانی.

برادران، خواهران و امت شهیدپرور! من می‌دانم با این که پروردگار بزرگ من ناظر بر اعمال ناشایسته من می‌باشد، با اینکه گناه و خطا‌های من بسیار زیاد می‌باشد؛ یقین می‌دانم لطف و بخشش او خیلی بیشتر از قصاص و انتقام‌جویی اوست و این در حالی است که مردن در این راه خطیر که در واقع پرواز جانانه روح من به سوی معبود خودم می‌باشد، نصیبم شد.»

انتهای پیام/ ۱۸۱