رنج ناتمام آوارگان «فوعه-کفریا»/ «ما کاملا فراموش شده‌ایم»+ فیلم

به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع پرس، شماری از  اهالی فوعه و کفریا که مجروح شده اند، با درد و رنجی که از محاصره کشیده اند، اکنون می خواهند از سرنوشت فرزندانشان که به اسارت گرفته شده اند باخبر شوند.

یکی از مردان که از آنجا بیرون آمده است در حالی که چشمانش اشک‌بار است، می‌گوید: ما اهالی فوعه و کفریا هنوز از سه سال پیش تا کنون گرفتار درد و رنج هستیم، آرزو می‌کردم با وضعی متفاوت از آنچه اکنون در آن هستیم، از شهر خارج شویم، من به دلیل تیرخوردن و مجروح شدن پسرم از این شهر بیرون آمدم، وضعیت او بسیار بسیار وخیم است و دچار قطع شریان و شکستگی استخوان و له شدگی بدنش شده است، مجروجان زیادی در فوعه هستند که باید از آنجا بیرون بیایند.

یکی از مجروحان می گوید: به ضرب گلوله یک تک تیرانداز از ناحیه ران زخمی شدم، امروز با کمک هلال احمر از شهر خارج شدیم، بی تردید مجروحانی در فوعه و کفریا هستند که باید اکنون از آنجا خارج شوند.

درخواست خروج فوری و سراسری اهالی فوعه و کفریا

یک زخمی دیگر می‌گوید: از تمام مسئولان می‌خواهم اهالی فوعه و کفریا را اکنون و یکباره از این شهر خارج کنند.

این مرد ادامه می‌دهد: من از ناحیه استخوان ران دچار شکستگی شده‌ام و مفصل زانو هم قطع شده است.

یکی از زنان می‌گوید: آرزو می‌کنم هیچ کسی زندگی را که ما داریم ، نداشته باشد ، زندگی ما سراسر گرسنگی و ظلم و بیماری است، از خداوند می‌خواهم هر چه زودتر برایمان فرج و گشایش حاصل کند.

این زن ادامه می‌دهد: من و خانواده ام و هفت نفر دیگر به دلیل زخمی شدن همسرم به ضرب گلوله تک تیراندازان از چهار ماه پیش از فوعه و کفریا خارج شدیم.

زبان حال اهالی فوعه و کفریا؛ خدا کند که هیچ کس درد و رنج ما را تجربه نکند

یک زن دیگر رنج‌نامه خود را اینگونه به زبان می‌آورد: نامم "سلمی دادش" است و در طول این چند سال چیزهایی دیدیم که هیچ کس هرگز ندیده است و فکر نمی‌کنم هیچ شهری در سوریه وضعیت دردناکی را که ما داشتیم، تجربه کرده باشد، کودک خردسال برایمان چوب خرد می‌کند و می‌آورد، به دلیل شدت درد و رنج در فوعه و کفریا و کمبود غذا، کودکان نمی‌توانند درسشان را ادامه دهند و بیشتر کسانی که به بیمارستان می‌روند دچار افسردگی و بیماری شدید روحی شده‌اند.

بسیاری از مجروحان در فوعه و کفریا مانده‌اند و فقط در صورتی که همه اهالی از آنجا خارج شوند، راضی به خروج می‌شوند، زیرا قول‌های زیادی برای ادامه روند خروج اهالی شنیدیم، اما یک سال کامل منتظر ماندیم و با گروه قبلی بیرون برده نشدیم.

این زن می‌گوید: گروه‌های مسلح هر روز با ده‌ها موشک فوعه و کفریا را هدف قرار می‌دهند و تیراندازی تک تیراندازها نیز هر روز ادامه دارد که در اثر آن دو یا سه نفر مجروح می‌شوند.

شکایت اهالی فوعه و کفریا از نادیده گرفته شدن وضعیت اسفبار خود

یک زن دیگر از طریق تسنیم درخواستش را اینگونه بیان می‌کند: من اهل فوعه هستم، پسرم مجروح شده است و به عنوان همراه با او از شهر خارج شدم، می خواهم با شما در مورد خانواده‌هایمان در فوعه و درد و رنجشان صحبت کنم، در واقع خانواده ما در بدترین درد و رنج و محاصره شدید از هر سو به سر می‌برند زیرا گرفتار کمبود غذا و دارو و شیوع بیماری‌ها شده‌اند.

مادران در انتظار خبری از فرزندان ربوده شده

این زن می‌افزاید: ما کاملا نادیده گرفته شده‌ایم، حتی هنگامی که گروه قبلی از شهر خارج شد و انفجار الراشدین رخ داد رسانه‌ها چندان مسئولیت شناس نبودند و این اتفاق را به شکل کامل به تصویر نکشیده و اطلاع رسانی نکردند، مظلومیت ما چندان احساس نمی‌شود و هیچ کسی به دنبال فرزندانمان که ربوده شده‌اند، نیست، ما می‌خواهیم بدانیم فرزندانمان کجا هستند، تعجب می‌کنم که چرا کسی پیگیر وضعیت آنان نیست، چطور می‌خواهید چشم مادرانی که فرزندانشان ربوده شده اند، به خواب برود.

وی می‌گوید: فوعه و کفریا پر است از مجروح و بیمار و همه در داخل این دو شهرک نیازمند درمان هستند و من از هر کسی که وجدان دارد فقط می‌خواهم درد ما و فرزندانمان را درک کند.

منبع: تسنیم