دیدار با خدا بر فراز خلیج نیلگون فارس

به گزارش خبرنگار دفاع پرس از تهران، «يزدان سخايی» در سال 1335 در خانواده‌ای كشاورز متولد شد. تحصيلات ابتدايی و راهنمايی را در روستای «جليل آباد» شهرستان «پيشوا» طی کرد.

پس از اخذ مدرک ديپلم رياضی در سال 1354 با توجه به علاقه وافری كه به پرواز داشت در آزمون نيروی هوايی شركت كرد و موفق به قبولی در نيروی هوايی و رسته خلبانی شد. دوره‌های مقدماتی پرواز را با موفقيت در ايران پشت سر گذاشت و در سال 1356 جهت اخذ مدرک پرواز با جت‌های شكاری به آمريكا اعزام شد.

پس از طی اين دوره در ارديبهشت 1358 به كشور بازگشت و به عنوان خلبان اف-4 پروازهای خود را در پايگاه مهرآباد آغاز كرد. با شروع جنگ تحميلی «سخايی» هم مانند ديگر کارکنان نيروی هوايی آماده دفاع از كشور شد. او علاوه بر پرواز به عنوان افسر ناظر هوايی در سايت‌های پدافندی نيز حضور يافته و کارکنان پدافند را در شناسايی جنگنده های متجاوز عراقی ياری می‌رساند.

اوج اين حضور در سال 1361 و در جبهه جنوب بود كه با فتح «خرّمشهر» مصادف شد. در سال 1363 به پايگاه «بوشهر» منتقل شد. در اين پايگاه علاوه بر پشتيبانی از رزمندگان در جبهه جنوب، وظيفه دفاع از جزيره خارک و تأسيسات نفتی در شمال خليج فارس را هم به عهده داشت.

21 خرداد ماه 1364 شب هنگام، حمله هوايی آغاز شد. شهيد «سخايی» و خلبانی ديگر با يک فروند هواپيمای فانتوم جهت مقابله با دشمن به پرواز درآمدند. درگيری هوايی رخ داد و درست ساعت 12 شب ارتباط با فانتوم قطع شد. دل دريايی‌اش به دريا پیوست و ديگر از اين شهاب ظلمت‌شكن و سرنشينانش اثری به دست نيامد.

همسر و 2 فرزند و پدر و مادرش سال‌ها به انتظار بازگشتش اميدوار بودند، اما خبری نشد. پدر و مادر فوت كردند در حالی كه هنوز چشم انتظار بودند. بالاخره با سقوط صدّام در عراق پرونده تمام مفقودين اعلام شد و وضعيت اين بزرگوار نيز با درجه سرلشكری شهيد اعلام شد. به يادبود شهيد، سنگ قبری در كنار مزار پدر و مادرش در امامزاده «عبدالله» جليل آباد نصب شده است. 

انتهای پیام/