حُب الرسولِ یجمعنا

به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، وحدت یک شعار سیاسی نیست بلکه راهبردی اساسی است که هم ریشه در آموزه های دینی دارد و هم نماد فرهنگ ایرانی و ضرورتی ملی است. در وحدت،قرارِ این، آن شدن یا آن، این شدن نیست بلکه قرار است آن و این، با هر مذهب و گرایش و عقیده، در چارچوب باورِ مشترک دینیِ ریشه گرفته از قرآن و تعالیم رسولِ وحدت و منافعِ مشترکِ ملی، کنار همدیگر قرار گیریم و دست ها مان را روی هم بگذاریم و توان ها مان را هم افزا کنیم تا شرایط زندگیِ بهتر، برای همگان فراهم شود.

اگر ضرورتِ وحدت، در سال های گذشته، 90 درصد بود، امروز، قطعا صد در صد است و اگر از این هم بالاتر متصور بود می گفتیم که ضرورت الان در آن درجه است چه دشمن، آشکارتر از همیشه چنگ و دندان نشان می دهد. به صراحت هم می گوید که قصد شکستن همه ما را دارد. برایش نه شیعه مهم است و نه سنی. انقلابی و ضد انقلاب هم ندارد دیگر بلکه همه اهالیِ جغرافیایی ایران را هدف اول می شمارد و جغرافیای جهانِ اسلام را هدف بعدی. می خواهند ما را بشکنند و چون با هم هستیم این شکستن به سادگی میسر نیست.

امام (ره) ما را چونان شاخه های یک درخت، کنار هم، محکم کرده است تا «ناشکستنی» باشیم و هستیم بنابراین دشمن برای شکستنِ ما، در گامِ نخست، به تفرقه امید دارد و می خواهد میانِ ما فاصله اندازد و در گام دوم، به دست خود ما، بشکندمان. اگر نشد گامِ سوم را بردارد، تک به تک مان را به تبر بکشد. ما اگر کنار هم باشیم، نه گام اول و دوم که گام سوم را هم نمی تواند بردارد وتبر در دستِ خودش، خُرد خواهد شد، و نقشه ایران، نه چند پاره که یک دست خواهد ماند. کنار هم که باشیم، به گاهِ خطر، دنیا خواهد دید که در این نقشه نه یک گربه که یک شیر خفته است و دنیا هم بر اساس آزموده هایش، خوب می داند که این شیر چه عکس العمل های پشیمان کننده ای دارد!

باری، وحدت، یک شعار سیاسی کوتاه مدت و تکنیکی نیست بلکه در حوزه دینی، ریشه در آیات الهی و آموزه های نبوی دارد و اعتصام به امر خداوندی امروز ما را به یکپارچگی می خواند.«پارچه» اگر چه یکی است اما هزار رنگ دارد که چون بر اساس یک نقشه طراحی شده است، چون خط و خال و چشم و ابرو می ماند که هر کدام به جای خویش زیباست. هم افزایی این زیبایی هاست که جامعه را و حتی جهان را زیبا می کند. در این»پارچهِ مقدس» هر رنگ نشان قومیتی، زبانی و مذهبی است که چون در کنار هم قرار می گیرند با حقیقتی به نام ایران و در بعدی دیگر، جهان اسلام مواجه می شویم و این یعنی «حب الوطنِ یجمعنا» و روشن تر از همه حقیقت ها؛ «حب الرسولِ یجمعنا» این حُب، ما را و میهنِ ما را و جهانِ ما را بر مدار موفقیت، شتابی بایسته می دهد....

منبع: روزنامه خراسان