میزبانی لرستان از لاله‌های پرپرشده دوران دفاع مقدس

به گزارش خبرنگار دفاع پرس از خرم آباد، در واپسین روزهای زمستان سال 97  لرستان میزبان 2 لاله پرپرشده و 2 یادگار از دوران دفاع مقدس بود که سال ها از عروج ملکوتی شان به سوی معبود می گذرد.

2 یادگاری که اگر چه ظاهراً بی نشان بودند اما نشانی از مادرشان حضرت فاطمه (س)، دردانه نبی اکرم (ص) با خود داشتند و آن مظلومیت و گمنامی بود.

از روز ها قبل که خبر ورودشان را به استان شهید پرور لرستان که بیش از 6 هزار و 300 شهید را تقدیم انقلاب کرده است،  شنیدیم، دلهایمان بی تاب دیدارشان شد.

بالاخره در نوزدهمین روز از اسفندماه همزمان با شهادت امام هادی (ع) با ورود مهمانان آسمانی به مصلی الغدیر شهر خرم آباد عطر و بوی شهادت در همه جا پیچید، مردمانی که با شاخه های گل در دست از ساعت ها قبل منتظر ورود مهمانان عزیز شان بودند، خودروهای حامل شهدا را  احاطه کردند و با سر دادن شعار  «حسین حسین شعار ماست شهادت افتخار ماست»، عشق و ارادت خود را به  ستارگان کهکشان شهادت نشان دادند.

همه سعی می کردند هر چند برای لحظاتی هم که شده دستانشان را زیر تابوت شهدا قرار دهند و اگر ازدحام جمعیت این اجازه را به آنها نداد حداقل انگشتان شان را به تابوت هایی که مزین به پرچم های سه رنگ جمهوری اسلامی ایران بود برسانند.

همه آمده بودند پیر و جوان، زن و مرد، رزمندگان دیروز و مدافعان حرم امروز، برای وداع با همان ابابیل هایی که تاب زورگوی ابرهه های زمان را نداشتند و جوانمردانه بر آنها برتاختند.

سرانجام همه آماده همراهی مهمان ها تا آرامگاه ابدیشان، دانشگاه علوم پزشکی لرستان شدیم. آنجا که رسیدیم با پخش موسیقی های که یادآور روزهای طلایی دفاع مقدس بود، حال و هوای جبهه و جنگ بیشتر در ذهنمان تداعی شد، آنجا نیز انگار وداع و خداحافظی با شهدا برای همه سخت بود و هر کسی به دنبال این بود که خلوتی عاشقانه با شهدا داشته باشد و درد و دلهایش را با این کبوتران خونین بال در میان بگذارد.

 آنچه بیشتر جلب توجه می کرد حضور گسترده جوانان و مادران شهدایی بود که سالیان سال است که غم دوری فرزندانشان را بر دوش می کشند و امروز برای مادری کردن در حق فرزندان روح الله آمده بودند.

در این میان  «جان سلطان ملا جانی» مادر شهید «طهماسب شمس رشنو» در گفت و گو با خبرنگار دفاع پرس اظهار داشت: از چند روز قبل که متوجه شدم قرار است این دو شهید گمنام وارد شهر خرم آباد شوند، حال و هوایی وصف ناشدنی داشتم و برای ورودشان لحظه شماری کردم.

وی افزود: هر زمانی که پیکر شهیدی در شهرمان تشییع می شود، در مراسم تشییع شرکت می کنم چرا که هر چه داریم از خون پاک شهدا داریم.

خانم ملاجانی  در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده بود و دستانش می لرزید با بیان اینکه «طهماسب» فرزند ارشدم بود که سال 68 به شهادت رسید، گفت: آمده ام که  به این شهدای گمنام بگویم اگر مادرتان در کنار شما نیست، امروز ما مادر شما هستیم.

این مادر داغ دیده  ادامه داد: آمده ام که  از شهدا بخواهم برای عاقبت بخیری جوانانمان دعا کنند و سلام مرا به شهدا و امام شهدا برسانند.

شهدا، امروز که آمدید دلهایمان بیشتر تنگ شد و بیش از هر زمان دیگری خودمان را نیازمند دعای خیر شما دانستیم، گرچه لحظه خداحافظی سخت است اما چاره ای نداشتیم چرا که شما امانت های گران بهایی بودید که باید به صاحب امانت بر می گشتید.

گفتنی است، یکی از این شهدا که در دانشگاه علوم پزشکی لرستان به خاک سپرده شدند، در سن 25 سالگی و در سال 1364 در عملیات «والفجر 8» در جزیره «بوارین» به شهادت رسیده و مفقود شده و دیگر شهید در سن 21 سالگی در سال 1361 در عملیات «محرم» که در منطقه «شرهانی» به وقوع پیوست، مفقود شده است.

انتهای پیام/