روایتی از یک پیروزی کلیدی فاطمیون در پالمیرا/ جای زخم جنگی که در قاب مستند نشست

به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، یکی از شهرهای سوریه که به دست رزمندگان لشکر فاطمیون آزاد شد، تدمر بود. تدمر که پالمیرا هم خوانده می‌شود. یکی از شهرهای مهم و باستانی استان حمص است که در فاصله ۱۶۰ کیلومتری دمشق (پایتخت سوریه) واقع شده است و یک شهر استراتژیک به حساب می‌آید.

پالمیرا در طول تاریخ، یکی از مهم‌ترین شهرهای سوریه بوده است و یک شهر گذرگاهی اساسی برای مسافران صحرای سوریه محسوب می‌شده است و آن را با نام عروس صحرا می‌‌شناخته‌اند. این شهر از شمال به حلب، از شرق و جنوب شرق به گذرگاه راهبردی البوکمال، شهر قائم و دیرالزور و از غرب و جنوب غرب به جبهه جنوبی سوریه محدود می‌شود. تدمر با توجه به دارا بودن چاه‌های نفت، گاز و معادن فسفات، یک پایگاه حیاتی بزرگ برای سوریه به شمار می‌رود.

به دنبال اشغال شهر تدمر توسط تروریست‌های داعش، رزمندگان لشکر فاطمیون وارد میدان شدند و توانستند در ۱۵ خردادماه سال ۱۳۹۴ پالمیرا را کاملا از وجود تکفیری‌ها پاکسازی کنند. البته در این عملیات نباید از نقش بالگردهای روس به عنوان پشتیبانی هوایی غافل ماند. سید حکیم فرمانده این عملیات را بر عهده داشت و این فرمانده جوان لشکر فاطمیون با کوله‌‌باری از تجربه که مسؤولیت اطلاعات عملیات و شناسایی لشکر را به عهده گرفت و خود شخصا فرماندهی میدانی عملیات آزادسازی پالمیرا را بر عهده گرفت و رزمندگان تحت امرش توانستند با حداقل تلفات به پیروزی برسند.

سرانجام سیدحکیم در غروب روز یکشنبه ۱۶ خردادماه سال ۱۳۹۵ در اطراف شهر دتدمر توسط پهپادهای آمریکایی مورد هدف قرار گرفت و به هم‌رزمان شهیدش پیوست.

حالا این حضور کلیدی فاطمیون در یکی از مهم‌ترین عملیات‌های مدافعان حرم،‌ سوژه مستند «جای زخم جنگ» شده است. مستندی که تازه‌ترین اثر مرکز رسانه فاطمیون است. عباس وهاج و ساسان فلاح‌فر تهیه‌کننده و عرفان حسن‌زاده کارگردان این مستند است که در شانزدهمین جشنواره بین‌المللی سینما حقیقت به روی پرده رفته است.

در بخشی از داستان مستند جای زخم جنگ آمده است: من زنی جنگجو هستم که در زمان خودم اسمم زبانزد خاص و عام بود. من، زنوبیا، زاده ۲۴۰ قبل از میلاد، همسر اودیناتوس، شاه تدمر یا همان پالمیرا هستم. ما علیه روم باستان قیام کردیم و آسیای کوچک و مصر را به تصرفاتمان افزودیم. اما من درد بزرگی دارم. دردی به وسعت سرزمینی کهن همچون پالمیرا. برای تسکین درد هم باید فریاد زد و حالا من می‌خواهم فریاد بزنم؛ دردی که ناشی جای زخم جنگ است.

انتهای پیام/ 141