این مرتبه، چون علی‌اکبرِ امام حسین (ع) راهی‌ات می‌کنم

به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، شهید لطف‌الله زینلی یکم خرداد ۱۳۴۶، در شهرستان تهران به دنیا آمد. پدرش احمد و مادرش سلاطین نام داشت. دانش‌آموز اول متوسطه بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و دوم اسفند ۱۳۶۱، با سمت امدادگر در فکه توسط نیرو‌های عراقی بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید. پیکر وی مدت‌ها در منطقه بر جا ماند و بیست و هفتم مهر ۱۳۶۹، پس از تفحص در بهشت‌زهرای زادگاهش به خاک سپرده شد.

حسن زینلی برادر شهید لطف‌الله زینلی در گفت‌وگویی اظهار داشت: من سنم کم بود که برادرم به شهادت رسید. بعد از اینکه او شهید شد، ۸ سال پیکرش مفقودالاثر بود. بعد‌ها که سنم کمی بیشتر شد کتاب‌هایش را خودم به کتابخانه دادم. یادم می‌آید او بسیار اهل مطالعه و درسخوان بود و دو ساک از کتاب‌هایش را خودم به کتابخانه بردم.

وی ادمه داد: روزی خطاب به مادرم گفت من در سنگری که بودم همه شهید شدند، اما خمپاره به ما خورد و فقط من زخمی شدم. با آنکه زخمی بود به مادرم می‌گفت شما راضی نیستی من شهید شوم؛ دعای تو هنوز پشت سرم است که نمی‌گذارد شهید شوم. من دلم می‌خواهد شهید شوم. مادرم در جواب می‌گوید بگذار دستت خوب شود و اینبار که خواستی بروی مانند علی اکبرِ امام حسین (ع) من آرایشت می‌کنم و می‌فرستمت.

زینلی افزود: فردای آن روز با وجود آنکه دستش هنوز خوب نشده بود به مادر یادآوری می‌کند که حالا وقت آن رسیده تا مرا آرایش کنی و به جبهه بفرستی. مادر هم برای اینکه دل فرزندش نشکند دستی بر موهایش می‌کشد و او را راهی می‌کند و همان دفعه آخری شد که برادرم به جبهه رفت و پس از آن شهید شد.

برادر شهید گفت: مادرم بعد از آن هر شب با گریه می‌خوابید، اگر چند نفر را می‌دید که سر کوچه جمع شده‌اند، حالش عوض می‌شد و تصور می‌کرد از فرزند او خبری آورده‌اند. خیلی سخت است. امیدوارم به همه آنانی که فرزندانشان مفقودالاثر است، خبری برسد. مادرانی هستند که هنوز منتظر فرزندانشان هستند و نپذیرفته اند که شهید شده اند.

منبع: حیات

انتهای پیام/ ۱۳۴