برچسب ها - پادگان امام حسین

«محمدرضا میرشفیعی» گفت: از خدا می‌خواستم تا هر زمان در توان دارم در جبهه باشم و برای دفاع از سرزمینم با جان و دل بجنگم و در نهایت شهید شوم. آرزوم قلبی من این بود که بیشتر در جبهه بمانم و شهید شوم تا مجروحیت و خداوند زود نسخه‌ی ما را نپیچد.

«ابراهیم فخار» از رزمندگان و آزادگان دوران دفاع مقدس در سخنانی به ماجرای حضور در جبهه و اسارتش اشاره می‌کند.

سردار «داورزنی» گفت: سردار معینی مصداق بارز یک شهید بود و در دوران حیات خود نیز همانند یک شهید زنده می‌زیست.

اکبر حلب روغن را داخل حیاط گذاشت و به سمت حسین بازگشت. حسین خواست حرفی بزند، اما اکبر به علامت سکوت، انگشتش را به سمت بینی‌اش برد و او را به سکوت دعوت کرد، شاید احساس کرد که گاهی نگفتن بعضی حرف‌ها زیباتر به نظر می‌رسد.

در جریان عملیات بدر، سید رضا دستواره که از ناحیه پهلو ترکش خورده بود و براثر شدت جراحت، توان زیادی برای حرف زدن نداشت؛ گفت: «مسئول واحد اطلاعات عملیات و تقریباً همه نیرو‌های کادر این واحد زخمی شده‌اند و کادر لشکر نیز اغلب زخمی هستند.»

یکی از همرزمان عماد مغنیه می‌گوید: یک روز در راه برگشت به خانه با عماد درباره وضعیت آموزش نیرو‌ها حرف می‌زدیم، نزدیکی میدان امام حسین (ع) بودیم و صحبتمان گل انداخته بود، یک دفعه مکثی کرد و گفت:‌ای وای من صبح با ماشین رفتم پادگان.

شهید «محمدعلی فتاح‌زاده» بیست و هشتم بهمن سال ۱۳۴۲ در تبریز متولد شد. وی به‌عنوان پاسدار در جبهه‌های حق علیه باطل حضور یافت و سرانجام در تاریخ بیست و ششم اردیبهشت سال ۱۳۶۴، بر اثر اصابت گلوله هنگام آموزش نظامی در « پادگان امام حسین » به شهادت رسید و در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.