سرنوشت یک دیکتاتور/ کودتای به قدرت رسیدن صدام حسین

خبرگزاری دفاع مقدس، ژنرال احمد حسن البکر، رییس جمهور بعث عراق، در سال 1914م در شهر تکریت عراق به دنیا آمد. او پس از پایان تحصیلات، در سال 1936 وارد ارتش شد و در 1953 فعالیت های سیاسی خود را هم زمان با طی مدارج نظامی آغاز کرد. او در شمار نظامیان ارشد عراقی بود که با کنترل پایگاه های هوایی عراق در کودتای سال 1958، نقش مهمی در ساقط کردن حکومت پادشاهی ملک فیصل در این کشور ایفا کرد.

احمد حسن البکر در سال 1963م در کودتا علیه عبدالکریم قاسم زمام دار وقت عراق نیز فعالیت داشت و در زمان حکومت عبدالسلام عارف، مدتی به نخست وزیری عراق رسید. احمدحسن البکر در زمان زمام داری عبدالرحمن عارف به معاونت ریاست جمهوری دست یافت؛ ولی در سال 1968م بار دیگر علیه رییس جمهور دست به کودتا زد و خود زمام امور عراق را به دست گرفت.

کودتای نظامی احمد حسن البکر که از طرف حزب بعث عراق سازمان داده شده بود، سرآغاز حکومت استبدادی و خونین حزب بعث بر عراق بود که نزدیک به 35 سال، تا سال 2003م جان، مال و ناموس مردم عراق را بازیچه جنگ قدرت و دیکتاتوری خود نمود و میلیون ها نفر را به کام مرگ کشاند.

حسن البکر پس از این کودتا و به دست گرفتن قدرت، اختناق شدیدی در عراق به وجود آورد و هرگونه مخالفتی را با شدت سرکوب می کرد. در سال 1971م، روابط عراق و امریکا تیره شد و انعقاد پیمان دوستی 15 ساله عراق و شوروی سابق در سال 1972م، این تیرگی را عمیق تر ساخت.

طی سال های نیمه اول دهه 1970م، کردهای عراقی که سرگرم نبرد علیه حکومت حسن البکر بودند، از سوی رژیم شاه در ایران مسلح می شدند و این امر نیز روابط دو کشور را تا سرحد جنگ، محدود و تیره ساخته بود.

این تیرگی روابط سرانجام با انعقاد قرارداد 1975 الجزایر تا حد زیادی خاتمه یافت. از آغاز زمام داری حسن البکر، معاون او صدام حسین مهار قدرت را در آن کشور در دست داشت و خود را برای به دست گرفتن قدرت مطلقه آماده می کرد. حسن البکر تا سال 1979م در سمت رییس جمهور عراق باقی ماند.

توطئه صدام برای رسیدن به قدرت 

سال 1979؛ به مناسبت سالروز کودتای 1958 که به موجب آن حکومت پادشاهی ملک فیصل  سرنگون شده بود، هر ساله رئیس جمهور یک متنی را جلوی دوربین ها قرائت می کرد، وقتی که البکر رئیس جمهور کشور عراق جهت خواندن متن آماده می شد، متوجه توطئه "برزان تکریتی" شد که پسرش هیثم را گروگان گرفته بود.

احمدحسن البکر عصبانی و مستاصل شده بود. لیوان آب را دو بار سر کشید و عرق پیشانیش را خشک کرد. تنها اندکی به زمان ایراد سخنرانی اش مانده بود.

برزان(برادر ناتنی صدام حسین) که به همراه چند مامور امنیتی به شکل ناخوانده مهمان البکر شده بودند. متن نطق تازه را به دست البکر داد و دوباره او را به یاد مرگ و زندگی پسرش انداخت. رئیس جمهور وارد اتاق تشریفات کاخ ریاست جمهوری شد و در مقابل دوربین های تلویزیونی نشست تا نطق سالگرد کودتای سال 1968م را که هر ساله انجام می شد را بخواند. احمد حسن متن را خواند تا زندگی جدیدی برای خانواده و پسرش خریده باشد. او طبق متن دیکته شده، معاون خود را به عنوان رئیس جمهور جدید معرفی کرد و او را رهبر شایسته ای برای مردم عراق خواند.

 حسن البکر به دلیل اختلاف با صدام از قدرت کناره گرفت و از صحنه سیاست عراق خارج شد. او در ماه های آخر حکومت خود، کاملا محصور بود و هرگونه رابطه اش با خارج از عراق قطع گردید. در آن زمان، حسن البکر خواستار شناسایی انقلاب اسلامی ایران و هم زیستی با رهبران جدید ایران شد که این امر با مخالفت جناح صدام در کادر رهبری حزب بعث مواجه گردید. احمد حسن البکر سرانجام در چهارم اکتبر 1982م در 68 سالگی در انزوا، درگذشت.