اسلام هراسی و تاثیر عملکرد برخی مسلمانان بر آن

خبرگزاری دفاع مقدس، اسلام به مثابه یک دین الهی در گستره تاریخ با نوعی جنگ فرهنگی و عقیدتی، به همراه تهاجم یک جانبه از سوی امپریالسم و هژمونی ها روبرو بوده است.

در دهههای اخیر با گسترش ابزار رسانهای و ظهور تکنولوژیهای صوتی و تصویری، مهاجمین به دنبال یک نمادسازی منفی از اسلام و آموزه های آن هستند که با عنوان «اسلام هراسی» از آن یاد می شود. این پدیده پس ازحادثه یازدهم سپتامبر 2001 با شدت بیشتری دنبال شد و در این میان نقش رسانه به عنوان یک ابزار کلیدی و مؤثر بسیار برجسته تر شد.

برخورد با مسلمانان و اسلام و مسئله اسلام ستیزی در جهان غرب ریشه ای تاریخی دارد. نقطه عطف این مسئله، به نیمه دوم قرن بیستم به ویژه پس از جنگ سرد، فروپاشی بلوک شرق و کمونیسم بر می گردد. از این رو سیاست مداران غربی «جهان اسلام» را دشمنی خطرناک تعریف کرده و جایگزین کمونیسم نمودند.

جهان اسلام به دلیل داشتن مکتبی متفاوت و سابقه دیرینه خصومت با جهان غرب، این ظرفیت را داشت که از سوی غرب «غیریت سازی» شده و به عنوان دشمن انتخاب شود.

در فرآیند شکل گیری پروسه اسلام هراسی رسانه های غربی از نقشی قابل تأمل و بسزایی برخوردار بودند.

به عبارتی می توان گفت در رسانه های غربی، اسلام با چهره ای خشن، تروریسم، بدوی و ناقض حقوق بشر معرفی شده است و اسلام را در خلال جنگ ها و زد و خوردهای مسلمانان به بینندگان خود معرفی می کند، گو اینکه شمشیر یا بمب جزء لاینفکی از زندگی مسلمانان است. این در حالی است که در اسلام اصل دعوت بر جهاد تقدم دارد و از مهم ترین اصول سیاست خارجی اسلام و از احکام منصوصه و ضروری دین به شمار می آید. دعوت به مفهوم درخواست پذیرش توحید و اسلام در مورد کافر و دعوت به صلح و سازش و حکمیت بر اساس کتاب الهی در مورد مسلمانان است.

دنیای غرب با استناد به اعمال القاعده و طالبان، اسلام را تروریستی و تروریست پرست معرفی کرد. حادثه 11 سپتامبر اثر شگرفی بر سیاست خارجی امریکا، به ویژه در ارتباط با خاورمیانه برجای گذاشت. مسلمانان به عنوان عاملان این حادثه معرفی شدند، با نادیده گرفتن اینکه برخی از کشورهای اسلامی از جمله ایران در همان ابتدا، این حادثه تروریستی را محکوم کردند.

این درحالی است که اسلام، ترور را ممنوع کرده است. آیات و روایات متعدد و فراوانی در حرمت و منع ترور و قتل پنهانی وجود دارد که هیچ گونه تردیدی را درباره تحریم دینی ترور باقی نمی گذارد. آیاتی از سوره های انعام، کهف، مائده و اسراء، قتل نفس و کشتن انسان را منع کرده است.

به عنوان مثال؛ در حدیثی معتبر نقل شده که ابوصباح کنانی به امام صادق(ع) می گوید: «همسایه ای داریم که نسبت به امیرالمومنین(ع) بدگویی می کند، آیا اجازه عملی را نسبت به او می دهید؟ حضرت فرمودند: آیا تو اهل کار هستی؟ گفت: به خدا قسم اگر اجازه دهید در کمین او می نشینم. هنگامی که به دام افتاد با شمشیر، او را می کشم. حضرت فرمود: «ای ابو صباح این کار، ترور است و رسول خدا از ترور نهی فرمودند، ای ابوصباح، اسلام تحقیقاً مانع ترور است». (کلینی: 375)

همچنین از معصوم نقل است که :«ایمان، مانع ترور است. مومن، ترور نمی کند، یعنی این که ترور را منع می کند، همانند کسی که دستش بسته است و قادر نیست کاری انجام دهد». (مجلسی: 137)

علی رغم تأکید قرآن و روایات بر حرمت ترور در اسلام، گروه های افراطی و انحرافی مانند طالبان و القاعده در جهان اسلام با عملیات انتحاری و با بمب گذاری ها، مانند تحرکات و جنایاتی که تروریست ها امروزه در سوریه انجام می دهند، غیر نظامیان و انسان های بی گناه را با استناد به آیات قرآن و سنت رسول الله به کام مرگ می برند.

بنیادگرایان رادیکال با استناد به برتری جهاد بر دیگر اعمال دینی در کتاب "السیاسة الشرعیه ابن تیمیه" و هم چنین تأکید بر جهاد در اسلام در کتاب "معالم فی الطریق سید قطب" کشتن غیر نظامیان را با بحث های کلامی و توجیهات شرعی جایز می دانند. در واقع منشأ اعتقادات بنیادگرایان رادیکال، تحت تأثیر بدعت های وهابیون و امروز تئوری پردازان تروریست بنیادگرای رادیکال است که با جمود و تحجر در پیروی از اجداد خود، بدون پشتوانه عقلی و نقلی به نام اسلام بر ضدّ آن، ماهیت ضد تروریستی جهاد را خدشه دار می کنند.

در اسلام مورد نظر القاعده، ترور به عنوان وسیله ای برای نیل به اهداف، توجیه پذیر است، در حالی که در اسلام اصیل، ترور با هر نیت و انگیزه ای، امری مردود و فاقد وجاهت حقوقی و شرعی می باشد. مروری بر عملکرد گروه های افراطی، به خصوص القاعده و نیز تعمق در آیات و روایات و عملکرد پیامبر(ص) و ائمه معصومین علیهم السلام، مؤید تفاوت این دو برداشت از اسلام است. بنابراین نباید عملکرد چنین گروهک هایی را به کل اسلام نسبت داد.

منابع؛
1) درخشه، جلال و سید محمد مهدی فائق (1391)، «ابعاد اسلام هراسی در بریتانیا پس از یازده سپتامبر»، فصلنامه مطالعات انقلاب اسلامی، سال نهم، شماره 28.
2) کریم، ح.کریم (1383)، «انگاره های اصلی از غیر خودی های مسلمان»، ترجمه لیدا کاووسی، فصلنامه رسانه، شماره 57.
3) کلینی، ابو جعفر یعقوب بن اسحاق، اصول کافی، قم: بی نا، بی تا، جلد 7.
4) مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، قم: بی نا، بی تا، جلد 7.
5) مرشدی زاده، علی و زاهد غفاری هشجین (1386)، «اسلام هراسی در اروپا؛ ریشه ها و عوامل»، دانش سیاسی، سال سوم، شماره دوم.