یادداشت/ علی ابراهیمی گتابی
بازگشت پرستوهای گمنام با نشانی از غربت بقیع
قافلهای که شهرتشان در غریبی و گمنام بودنشان است بعد از سالهای سال آمدند تا ستارههای بینشانی باشند از آسمان غربت کوچههای مدینه و بقیع داغدار، بقیع بیشمع و چراغی که ماه صادقش از سر سجاده نماز و با سر و پای برهنه شهید زهر جفا شد و دیگر طلوع نکرد.
گروه استانهای دفاع پرس ـ علی ابراهیمی گتابی، کوچه به کوچه دیار بینام و نشانپرور علویان دوباره پر شده از بوی اسپند و
عطر گلاب و باز نشان به نشان مادران قاب عکس به دستی که به دنبال بازگشت
پرستوهای مهاجر از آسمان غربتزده شهر آمدهاند تا روی شانههای خسته و
چشمان خیس، یک تکه
استخوان و پیراهن کهنهای را در آغوش بگیرند، ببویند تا شاید بوی یوسفشان
چشم و چراغ دل منتظرشان را روشن کند. دوباره خیابان به خیابان برای استقبال 13
شهید بینشانی که در آسمان و بین ملائک شهرهترند تا در زمین و بین اهالی
آن، به نیت 13 پرستوی بال شکسته مانده در کربلای خانطومان، با اشک دیده
غبارروبی میشود برای دسته به دسته شهیدی که قرار است روی شانههای بلند
مردم این شهر به سمت بهشت بدرقه شود.
قافلهای که شهرتشان در غریبی و
گمنام بودنشان است بعد از سالهای سال آمدند تا ستارههای بینشانی باشند از
آسمان غربت کوچههای مدینه و بقیع داغدار، بقیع بیشمع و چراغی که ماه
صادقش از سر سجاده نماز و با سر و پای برهنه شهید زهر جفا شد و دیگر طلوع
نکرد.
در واپسین روزها از ماهی که قلب زمین از زخم جفا به صادق آل عبا (ع) تیر می کشد، شاگردان مکتب گمنامی امام روحالله آن بزرگ یار صدیق جعفر آل آلله آمدند بعد از سی سال مادری حضرت زهرا (س) برای گمنامی فرزندانش، در این روزهایی که سالروز شهادت غریبانه ماه صادق در آسمان خاموش بقیع است.
و
از میان 15 شهید شیعه زاده ای که در اوج مظلومیت پا به شهر گذاشتند دو
رعنا قامت دو علوی صفت و دو صادق مکتب با نشانی از یک پلاک به دنیای مادران
منتظری قدم گذاشتند که مثل همان دوران چشم انتظاری تولد فرزند بی قرار
آمدنشان بودند ،دوباره سه کیلو شدند تا به این دنیا بیایند.
مادرانی که بفرموده امام صادق
(ع) «كام فرزندانتان را با تربت حسين (ع) باز كنيد كه آن امان است» ، کام
فرزندشان را با تربت حسین(ع) باز کردند و حال امروز تمام سه کیلو پیکر جگر
گوشه شان از تربت حسین (ع) است و دلشان آرام.
تابوت های یک اندازه که همچون فانوسی مظهر مظلومیت هزار و چندی ساله اهل بیت رسولالله (ص) است ،در آغوش شهر جا باز می کند. اینجا دیگر روضه لازم نیست خودش مرثیه مجسم است.
مرثیه ای که مردم نگاه شان را به ضریح چوبی گمنامان همیشه آشنا گره می
زنند و دل هایشان را متبرک خاک پیراهن های کهنه ای می کنند که در روز شهادت رئیس مذهب
شیعه، «مکتب جعفری» شاگردان صدیقش که در ولایت مداری غریبانه جان دادند، دوباره به صف اول آمدند تا برای غربت اهل بیت(ع) میدان داری کنند.
انتهای پیام/