نام و سیره امام حسین (ع) الگوی مبارزه و جهاد رزمندگان بود

«مهدی صدفی» از رزمندگان دوران هشت سال دفاع مقدس که سال‌ها مسئولیت واحد تبلیغات لشکر 41 ثارالله را بر عهده داشته است در گفت‌وگو با خبرنگار دفاع پرس در کرمان با اشاره به نقش مداحان و  مدیحه‌سرایی در دوران جبهه و جنگ، اظهار داشت: ریشه دفاع ما در جنگ تحمیلی، اعتقادی بود، به همین لحاظ عنوان دفاع مقدس به‌ خود گرفت و قطعاً پشتوانه نیروی انسانی آن می‌بایست از بنیه ایمانی و اعتقادی خوبی برخوردار باشد.

وی ادامه داد: برای تقویت توان نظامی نیاز به ابزار و کار اعم از آموزش، مانور، تامین سلاح و مهمات بود و در بعد معنوی هم که کارسازترین و موثرترین سلاح و ابزار بود، ذکر و توسل به اهل بیت (ع) رزمندگان را به منبع لایزال الهی متصل می‌کرد تا از قدرت الهی برای دفاع بهره گیرند.

صدفی با بیان اینکه مداحی و مرثیه‌سرایی در جبهه از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بود، افزود: ذکر نام و سیره اهل بیت (ع)، خصوصاً سیدالشهدا (ع) به عنوان الگوی مبارزه و جهاد در این محافل، موتور محرکه رزمندگان بود و در جبهه‌ها جلسات و محافل انس با خدا و اهل بیت (ع) از رونق خاصی برخوردار بودند، به طوری که رزمندگان اسلام، انرژی لازم، نشاط و انگیزه برای دفاع از کیان اسلام را از این مجالس کسب می‌کردند.

رئیس شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی به شور و حال عزاداری‌ها در ایام فاطمیه (س) و محرم در جبهه اشاره کرد و گفت: در این ایام مراسم عزاداری حال و هوای خاصی داشت و معمولاً هیئت‌های عزاداری به نام گردان‌ها نامگذاری و فعال می شدند و با برگزاری این گونه محافل و مجالس در جبهه‌ها، رزمندگان با یاد حضرت اباعبدالله (ع) خود را از مدافعین قیام آن حضرت می‌دیدند.

وی گفت: رزمندگان، دوران دفاع مقدس را استمرار قیام سیدالشهدا (ع) تلقی می‌کردند و با این دیدگاه، شهادت یاران و دوستان و همرزمان خود را استمرار خون شهدای کربلا می‌دانستند و آنچه امروز به عنوان مداحی و مرثیه‌سرایی به این شکل، نمود پیدا کرده در واقع نشأت گرفته از دوران دفاع مقدس است.

صدفی عنوان کرد: باید توجه داشت که نقش مداحان فقط ایجاد شور و نشاط در رزمندگان نبود، بلکه در هنگام رزم هم دوشادوش رزمندگان در میادین نبرد حضور داشتند، اسلحه به دست می‌گرفتند و می‌رزمیدند و بعضاً به فیض شهادت نائل می‌شدند که از جمله می‌توان به شهیدان مهدوی، شیخ علی زنگی‌آبادی، عامری، غلامحسین خزاعی، سید اسماعیل رضوی و... اشاره کرد.

وی ادامه داد: این عزیزان پیشاپیش قافله رزمندگان با مداحی و رجزخوانی روحیه رزم و سلحشوری را در رزمندگان تقویت می‌کردند.

این یادگار دفاع مقدس در ادامه به ذکر خاطراتی شیرینی از این دوران پرداخت و گفت: سال 62 ایام عید نوروز در جبهه زبیدات مستقر بودیم و ما در حال توزیع هدایای تبلیغی بین رزمندگان بودیم که مجلس دعایی هم در خط مقدم برقرار شد، بعد از دعا در حال برگشت، به یک سنگر گروهی رسیدم و آنها بسیار اصرار کردند که برایشان دعا بخوانم. هر چه گفتم خسته‌ام، باز هم اصرار کردند. بالاخره قبول کردم. در سنگری که 15 - 10 نفر گنجایش داشت نشستیم و شروع به قرائت دعای توسل نمودم. چراغ فانوس در مقابل من که جلوتر از بقیه نشسته بودم روشن بود .شروع به خواندن دعا کردم، به نام مقدس اباعبدالله (ع) که رسیدم، صدای زمزمه‌ها کم شد، نام امام سجاد (ع)، دیگر صدا قطع شد، برگشتم نگاه کردم دیدم هیچکس نیست و من برای خودم دعا می‌خواندم. به سنگر بغل دستی رفتم دیدم همه آنجا نشسته اند و مشغول خوردن شام هستند.

 

انتهای پیام/