او و حسین‌اند شرح لوءلوء و مرجان

به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، یکی از اشعار برگزیده کنگره شعر «آخرین حرم» متعلق به «مجید لشکری» شاعر جوان کشورمان، پیرامون سیره زندگی و شهادت امام حسن مجتبی (ع) است که در اختیار خبرگزاری دفاع مقدس قرار گرفته و در ادامه می آید:

 
جود خداوندی است در کف جودش
شعشعه کبریاست ضوء وجودش
عرصه لاهوت شمه‌ای ز حدودش
هست حدودش ثُغور حّی ودودش
آنکه ودود از میان خلق ستودش

طبق تفاسیر نصّ سوره رحمان
او و حسین‌اند شرح لوءلوء و مرجان
خیمه و خرگاه اوست عالم امکان
روح صلات از وی‌ است فرض به انسان
در دل این خیمه، قائم است عمودش

شبّر آل علی، حسن شده نامش
اوکه کلام خداست ضبط به کامش
دشمن و یارند ریزه‌خوار طعامش
جن و ملک مانده‌اند محو قیامش
خیل بنی آدم‌اند مات سجودش

ان ذُکرَ الخَیرُ کانَ اوّلُ ذِکراً
دفتر تقدیر را نموده مدوّن
او که نظامش نظام اقوم و احسن
اوست که تجرید کرده از همه روزن
او که به معراج رفته گاهِ قعودش

رحمت و رحم است در سرائر اسمش
نور خدا جلوه کرده قسم به قسمش
ورد ثبوتیّه است حرز طلسمش
آنکه برافکنده تیر جور به جسمش
باد خدنگ خدا به چشم حسودش

بقعه ندارد اگرچه فرش مزارش
بال ملک بوده است آینه‌دارش
گشت عطا در سه دفعه دار و ندارش
پود زمان بوده است بسته به تارش
تار زمین تاب خورده در دل پودش

هر که ز مینای صبر قَلَّ و دَل خورد
قطره شکیبی از او به روز ازل خورد
قاسم او از عموی خویش عسل خورد
قفل اگر بر جدال اهل جمل خورد
هان! حسن بن علی‌ست آن که گشودش

سفره او خاص و عام داشت؟ نه والله
بیم خواص و عوام داشت؟ نه والله
نهی ز اهل جذام داشت؟ نه والله
زخم دلش التیام داشت؟ نه والله
او که غریب است در میان جنودش

تیرزن ناسپاس رفت و نفهمید
این بدنی را که این چنین شده تقیید
هست از آیات نور و سوره توحید
می‌رود از این دنی به عالم تجرید
روح مجّرد شده‌ست و نیست قیودش؟

انتهای پیام/ 121