به گزارش گروه بینالملل دفاعپرس، لس آنجلس تایمز طی گزارشی نوشت، دونالد ترامپ میگوید نتیجه مواجهه با ایران هم اکنون مشخص است و آن این است که آنها [آمریکا] برنده هستند.
ایران وارد یک رکود عمیق شده است؛ اقتصاد ایران در سال جاری میلادی شش درصد کوچکتر میشود؛ نرخ تورم به 40 درصد نزدیک میشود و ارزش پول ملی واقعا سقوط کرده است. تحریمهای جدید نفتی نیز، دولت این کشور را حداقل از 10 میلیارد دلار درآمدهای نفتی محروم کرده است.
اما ضربه زدن به اقتصاد ایران هرگز هدف آمریکا نبوده است؛ تحریمها به عنوان ابزاری برای یک هدف بزرگتر در نظر گرفته شدهاند و آن هم مجبور کردن تهران به قبول محدودیتهای آمریکا در مورد قدرت نظامی آن و احتمالا فروپاشی رژیم و در نهایت روی کار آمدن یک دولت همراه با آمریکاست.
تحریمهای اقتصادی شکست میخورند
به نظر نمیرسد هیچ کدام از این اهداف محقق شده باشد. تعجب آور نیست که تحریمهای اقتصادی اغلب شکست میخورند.
آمریکا در سال 1962 در کوبا تحریمهای تجاری علیه دولت کاسترو اعمال کرد؛ بیش از نیم قرن گذشته و رژیمی که وی تاسیس کرد هنوز پابرجاست. ایران از انقلاب اسلامی سال 1979 تحت تحریم قرار دارد؛ 40 سال گذشته و حکومت ایران تغییری نکرده است.
دیوید کوهن، یک ارشد سابق وزارت خزانه داری آمریکا، کسی که تحریمهای ایران در زمان اوباما را هدایت میکرد، میگوید: «تحریمها رژیمها را تغییر نمیدهد.»
«سابقه تاریخی برای دولتهایی که با نتیجه مستقیم فشارهای تحریمی بلندمدت ساقط شدهاند، وجود ندارد.»
در موارد معدودی، تحریمها سبب برگزاری مذاکرات شدند نه تغییر رژیم ها.
دولت آمریکا پیشنهادهای جدی برای مذاکره ندارد
و این چیزی نیست که ترامپ برای ایران پیشنهاد میدهد. در عوض، دولت وی 12 تقاضا دارد از جمله محدودیتهای شدیدتر بر تحقیقات هستهای و پیشرفتهای موشکی، خروج نیروها از سوریه، پایان دادن به حمایت از گروههای طرفدار ایران در کشورهای دیگر، توقف مخالفت با اسرائیل و اصلاحات سیاسی داخلی.
از دیدگاه واشنگتن، اینها اهدافی ارزشمند هستند. در تهران، اینها شبیه تسلیم است و پیشنهاداتی جدی برای شروع یک مذاکره نیست.
هزینههای تحریمها برای آمریکا
دولت آمریکا تاکید دارد تحریمها توانسته ایران از درآمدهایی که میتواند برای اهداف شرورانه (از دیدگاه واشنگتن) استفاده کند، محروم کرده است.
اما به نوشته لسآنجلس تایمز، سوابق تاریخی نشان میدهد که کاهش درآمدهای نفتی، حمایت ایران از متحدانش در لبنان، عراق و سوریه را متوقف نکرده است. البته این تحریمها برای کاخ سفید هزینههایی در روابطش با کشورهای دیگر به ویژه هم پیمانانش داشته است.
دولت ترامپ اعلام کرد که از ابتدای ماه می، معافیت هیچ کشوری از تحریمهای نفتی ایران را تمدید نمیکند. این موضع شامل چین، بزرگترین مشتری نفتی ایران و شریک بزرگ تجاری آمریکا و همچنین هند به عنوان بزرگترین حکومت جهان و ترکیه، یک متحد ناتو و هممرز با ایران میشود.
اگر آنها از دستور ترامپ سرپیچی کنند، وزارت خزانه داری آمریکا دسترسی آنها به سیستم مالی آمریکا را قطع خواهد کرد.
مقامات آمریکایی به این کشورها هشدار دادند که اکنون باید انتخاب کنند: آنها میتواند یا با آمریکا کار کنند یا با ایران، نه با هردو. برای شرکتهای بزرگ نفتی انتخاب سختی نیست؛ دسترسی به سیستم بانکی آمریکا برای تجارتشان ضروریست.
اما چین، هند و دیگر کشورها به نفت ایران برای بخشی از تامین انرژی مورد نیازشان به میزان چشمگیری وابسته هستند.
آنها به لطف سیاستهای کاخ سفید با اختلال در تامین انرژی خود مواجه شدهاند، سیاستهایی که با آن مخالف هستند.
پیامدهای دیپلماتیک شگرفی در راه است
الیزابت روزنبرگ، کسی که در دولت اوباما بر روی تحریمها کار میکرد، گفت: «پیامدهای دیپلماتیک شگرفی در راه است... تحریمها منجر به از دست رفتن اعتمادها و اشتیاق برای همکاری در در زمینههای امنیت، سلامت، مهاجرت و ... میشود.»
وی افزود اگر تمام کشورهای تحت تحریم با یکدیگر همکاری کنند و میتوانند ائتلافی علیه تحریمها به راه بیندازند و با یکدیگر متحد شوند و در نهایت میتوانند راههایی برای دور زدن سیستم مالی آمریکا بیابند که این به ضرر آمریکاست.
ترامپ و مشاورانش تحریمهای جدیدی طراحی کردهاند و میتوانند ادعا کنند که برنده میشوند، اما این تحریمها میتوانند یک گزاره شکست خورده باشد و نفعی برای سیاست آمریکا ندارد و هزینههای پنهانی دارد که فراتر از توان آمریکاست.
انتهای پیام/ 112