سخنگوی وزارت خارجه و لزوم تعامل با مستندسازان

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس: «محمد دیندار» کارگردان و مستندساز تلویزیونی در یادداشتی به دفاع‌پرس نوشت: وظیفه ذاتی هر سخنگو ایجاد پلی دو طرفه میان دستگاه مربوطه و افکار عمومی و در راس آن‌ها رسانه‌هاست. سخنگوی وزارت خارجه نیز طبعا از این قاعده مستثنی نیست. بخصوص اینکه چند سالی است که بخشی تحت عنوان مرکز دیپلماسی عمومی و رسانه‌ای نیز به سخنگوی وزارت خارجه سپرده شده که این وظیفه را تشدید می‌کند.

با این حال بعنوان یک فعال رسانه‌ای و مستندساز متاسفانه در سال‌های اخیر چنین تعاملی را از سوی دستگاه رسانه‌ای وزارت خارجه ندیده‌ام و با وجود اینکه در مستند‌های اخیرم در مورد خرمشهر و مباحث لایروبی اروند و نیز مباحث اقتصادی و دیپلماسی اقتصادی، باید وزارت خارجه پاسخگوی برخی پرسش‌ها می‌بود و با وجود مکاتبات رسمی، اما بعد از چند ماه و بلکه سال، پاسخی دریافت نکردیم. جالب است که هم در دوره تصدی سخنگوی اسبق و هم سابق این مکاتبات بدون پاسخ ماند.

از طرفی بطور مثال در برخورد و مصاحبه‌هایی که با تعدادی از مدیران استانی و کشوری و نیز فعالان اقتصادی داشته‌ام، آن‌ها معتقدند که باید وزارت خارجه در فلان بخش مثل دیپلماسی اقتصادی با کشور‌های همسایه فعال‌تر و بهتر عمل می‌کرد، اما وقتی سراغ وزارت خارجه یا معاونت دیپلماسی اقتصادی برای پاسخگویی می‌رویم، با یک دور باطل و روندی طولانی اداری و بی نتیجه مواجه می‌شویم.

به نظر می‌رسد که در سال‌های اخیر پست سخنگویی وزارت خارجه محل گذر برای رسیدن به پست سفارت است و از همین رو شاید سخنگویان خودشان هم این‌پست را مانا و جدی محسوب نمی‌کنند. در صورتی که اگر شاهد ثبات در این بخش از وزارت خارجه بودیم شاید سخنگویان وزارت خارجه و مرکز دیپلماسی عمومی و رسانه‌ای آن کار خود را جدی‌تر گرفته و تعامل سازنده‌ای با رسانه‌ها برقرار می‌کردند.

از طرفی این نشانگر ضعف یک وزارتخانه است که در یک دولت و در زمان تصدی یک‌ وزیر خارجه چندین بار سخنگوی آن تغییر کند.
من به طور جدی از جناب موسوی سخنگوی سابق وزارت خارجه می‌پرسم شما که پای ثابت افتتاحیه یا اختتامیه برخی جشنواره‌های سینمایی آن هم در ردیف اول بودید، چرا جایی که باید پاسخگوی مستندسازان و رسانه‌ها باشید، حاضر نشدید.
به هر حال امیدوارم سخنگوی جدید وزارت خارجه که سابقه پژوهشی دارد، بتواند ارتباط بهتری با رسانه‌ها و مستند سازان برقرار کرده و در جهت منافع ملی هم این بخش و هم سایر بخش‌های وزارت خارجه را در پاسخگویی فعال‌تر سازد.

وزارت خارجه و بخصوص سخنگوی آن باید بدانند که مستند سازان و اهالی رسانه و هنر که به منافع ملی می‌اندیشند می‌توانند در دیپلماسی عمومی در خدمت کشور باشند، گاهی ممکن است دولت یا وزارت خارجه نتواند به لحاظ معذوریت یا تعارفات دیپلماتیک در حوزه منطقه‌ای و جهانی حرفی را به صراحت مطرح کند، اما هنرمند و رسانه می‌تواند همان حرف‌ها را با زبان هنر و رسانه مطرح ساخته و منافع ملی را طلب کند، در چنین‌شرایطی وزارت خارجه باید از این نگاه و روند حمایت کند، نه اینکه با عدم‌پاسخگویی و عدم همکاری مانع ایجاد کند. سیستم پاسخگویی وزارت خارجه بجای تنفس در سیستم پاستوریزه و ایزوله باید در کف میدان افکار عمومی و پاسخگویی‌ حاضر باشد.

انتهای پیام/102