کنفرانس امنیتی مونیخ؛ هیاهو برای هیچ

گروه بین‌الملل دفاع‌پرس- مقداد کامکار هفشجانی؛ کنفرانس امنیتی مونیخ (MSC) برای اولین بار در پاییز سال ۱۹۶۳ با عنوان «دیدار‌های بین‌المللی برای علوم دفاعی» کار خود را آغاز کرد. البته باید به این نکته هم اشاره کرد که این نشست در ابتدا همانند امروز گسترده نبود و حتی تعداد شرکت کنندگان در آن از چند ده نفر هم بیشتر تجاوز نمی‌کرد. در واقع باید گفت این مجمع از همان ابتدای آغاز به کار خود همانند یک کنفرانس بین المللی بود که در زمینه موضوعات امنیتی میان کشور‌های فراآتلانتیکی فعالیت می‌کرد.

در حقیقت باید به این نکته اشاره کرد که این کنفرانس در طول ۵۰ سال عمر خود همواره درحال تغییر و تحول بوده است و از این روی شهر «مونیخ» در کشور آلمان به عنوان محل ملاقاتی مستقل برای سیاستمداران و کارشناسان به منظور انجام تبادل نظر و بررسی آرا و عقاید برگزیده شده است. ضمن اینکه در این کنفرانس مسئولان و مقامات آلمانی با همتایان اروپایی و آمریکایی خود درمورد مسائل و موضوعات امنیتی و نظامی به خصوص در دوران جنگ سرد بحث و تبادل نظر می‌کردند.

اما بهتر است بدانیم عمده تمرکز کنفرانس امنیتی مونیخ در دهه‌های ابتدایی بر سیاست غرب در چارچوب کلی تقابل جنگ سرد بوده است. ضمن اینکه تنها کشور‌هایی که در جبهه غرب حضور داشتند در این کنفرانس سالانه شرکت می‌کردند. همچنین بهتر است که بگوییم صرفا مسائل و مباحث امنیتی از منظر ملاحظات و منافع امنیتی غرب در این کنفرانس مورد بحث و بررسی اعضای عضو و حاضر در آن قرار می‌گیرد.

حال به «پنجاه و نهمین» کنفرانس امنیتی مونیخ می‌پردازیم که به مدت زمان سه روز از ۱۷ تا ۱۹ فوریه با حضور سران و مقامات بیش از ۴۰ کشور جهان از دو روز گذشته آغاز شده و هم اکنون نیز در حال برگزاری است. البته موضوعات و مسائل مختلف و متعددی موجب شده تا این کنفرانس بیش از سایر کنفرانس‌های امنیتی مونیخ در سال‌های قبل مورد توجه قرار گرفته و کانون مباحث و اظهارنظر‌های فراوان قرار بگیرد.

البته در میان مسائل و موضوعاتی که موجب شد تا کنفرانس امسال امنیتی مونیخ نسب به دوره‌ها و سال‌های قبل متفاوت‌تر از همیشه باشد. یکی از این موضوعات پایان دوره ۱۴ ساله ریاست «ولفگانگ ایشینگر» و اغاز دوره جدید ریاست بر این کنفرانس امنیتی توسط «کریستوف هویسگن» است. زیرا رئیس جدید کنفرانس امنیتی مونیخ از زمان انتصاب تا امروز رویکرد‌های متفاوت و بحث برانگیزی را اتخاذ کرده است.

دومین موضوع ورود جنگ اوکراین و روسیه به دویمن سال خود است. موضوعی که به بحرانی بسیار عمیق و جدی در منطقه، اروپا و حتی جهان تبدیل شده است. مسئله‌ای که هر روز بر ابعاد سیاسی و امنیتی ناشی از آن افزوده می‌شود که این موضوع می‌تواند شرایط اروپا و جهان را در ماه‌های آینده غیرقابل پیش‌بینی و حتی خطرناک و بحرانی کند.
اما سومین موضوعی که بازهم دخالت اروپا و غرب را در مسائل داخلی جمهوری اسلامی ایران نشان می‌دهد، واکنش اتحادیه اروپا و کشور‌های اروپایی به رویداد‌ها و تحولات ماه‌های اخیر داخل ایران است. در واقع این واکنش مداخاله‌آمیز و دخالت‌گونه اروپایی‌ها و دنیای غرب را به اعتراضات و اغتشاشات داخل ایران نشان می‌دهد.

ماجرای عدم دعوت ایران و روسیه به پنجاه و نهمین کنفرانس امنیتی مونیخ به دنبال طرح ادعا‌های «کریستوف هویسگن» رئیس جدید این کنفرانس امنیتی است. او بعد از روی کار آمدن با طرح ادعا‌های واهی و پوچ به خصوص درمورد بحران جنگ اوکراین از دعوت نمایندگان رسمی و قانونی این دو کشور برای حضور در این کنفرانس دعوت نکرد. این در حالی است که در مورد ایران آن‌ها به جای اینکه از مقامات رسمی ایران برای حضور در این کنفرانس دعوت کنند از شخصیت‌های ترد شده و فراری همچون «رضا پهلوی» فرزند شاه سابق ایران و همینطور «مسیح علینژاد» خبرنگار و فعال رسانه‌ای فراری از کشور دعوت به حضور کردند.

حال در شرایطی مسئولان کنفرانس امنیتی مونیخ ۲۰۲۳ از عناصر مترود و از میدان خارج شده همچون منافقین و پهلوی برای شرکت در اجلاس امسال خود دعوت کردند که این موضوع نشان‌دهنده حمایت و پشتیبانی آن‌ها از اغتشاشات ماه‌های اخیر ایران دارد. ضمن اینکه حالا که اغتشاشات تمام شده و به پایان رسیده و حتی رهبر معظم انقلاب اسلامی به مناسبت ۲۲ بهمن ماه تعداد بسیار زیادی از اغتشاشگران و فریب‌خوردکان را عفو کرده بازهم می‌بینیم که سران و مقامات کشور‌های غربی سعی دارند تا با چنین اقداماتی باردیگر آشوب و درگیری را به داخل ایران بازگردانند.

در پایان باید گفت با توجه به اقدام غیرحرفه‌ای و نابخردانه سران و مقامات کنفرانس مونیخ در طراحی و تدوین چنین اقداماتی بر علیه کشور بزرگ و باعظمت جمهوری اسلامی ایران و بر اساس اسناد و مدارک موجود و سابقه عناصر ایرانی خارج نشین به این کنفرانس، این گردهمایی نه تنها برای آن‌ها دستاوردی نخواهد داشت که بیش از پیش بر بی‌اعتباری این رویدادی امنیتی و نظامی اروپایی خواهد افزود.

انتهای پیام/ ۱۳۴