چند سطری برای مادر شهیدان حشمت‌الله و حمدالله جلیلیان
گروه استان‌های دفاع‌پرس- «جواد نظام‌پور» پیشکسوت دفاع مقدس؛ هنگامی که از ابتدا می‌دانیم در این دنیا مسافری هستیم که برای پرواز به مقصد اصلی، کوله‌باری باید داشت، که آذوقه‌ی سفر همیشگی را تأمین نماید، پس خوشا به حال آنان که با هوشمندی و گذشتن از دلبستگی‌های زندگی‌شان، زندگی دنیا را با عزتمندی سیر می‌نمایند و صبر را سر لوحه‌ی تمام فراز و نشیب‌های زندگی‌شان نموده‌اند و در معیت خداوند متعال، محبوب پرودگار و انسان‌های دنیا، می‌شوند.
بعضی‌ها چنان مأموریت خود را در دنیا با وارستگی به پایان می‌رسانند که نمی‌توان مدال شایسته‌ای با واژه‌های دنیوی بر سینه‌شان، آویخت و افتخارات آنان می‌شود عناوین لفظی...
وقتی همواره نام مادران شهدا را می‌شنویم، حواسمان باشد که کم‌عنوانی نیست، مادری که بهشت بر زیر قدم‌هایش است، حال بهشتیانی که فرزندان او هستند، و پیش خداوند زنده هستند و روزی داده می‌شوند، شفیعان او و جزو منتظران ایشان می‌باشند.
بانویی که هشت سال دفاع مقدس را با تمام وجود در زیر آتش جنگ بود و باز هم صبورانه، لبخند بر چهره داشت، آن‌قدر خانه‌ای که پرورش شهدایشان را داشت، قداست پیدا نمود که شد حسینیه و ذکر «یا حسین»، «یا ابوالفضل» و «یا زینب» در آنجا طنین‌انداز شد.
خوشا به سعادت حاجیه خانم «کبری جلیلیان» که فرزندان شهیدش، حشمت‌الله و حمدالله جلیلیان، آغوش‌شان را گشوده‌اند و میزبان مادر عزیز و صبورشان شدند، آن هم مادری که زائر امام رضا علیه‌السلام بود و امام رئوف، ایشان را در شب شهادت دُردانه‌شان امام جواد علیه‌السلام به وصال دو فرزندش رساند.
مادری که در روزهای وعده‌ی دیدار حضرت موسی علیه‌السلام با معبود، به لقاءالله پیوست.
عزیزی که در روزهای احرام‌بستن امیرالحاج، سفیدپوش شد تا لبیک‌گویان با همسر و شهیدیش، زندگی جدید و جاودانه‌ای را آغاز نماید.
باشد که دعایشان هبه‌مان شود.
انتهای پیام/
