عباس پهلوان ادب بود/ از او درس «اخلاق» و «جوانمردی» می‌گرفتم
به گزارش خبرنگار دفاع پرس از تهران، اولین مسابقات کشتی یادواره شهدای خطه کردستان، یادبود شهیدان «عباس رستمی»، «محمود ریاضی» و «محمد رضا ریاضی» روز جمعه اول اردیبهشت ماه در مجموعه ورزشی «طالقانی» شهرری، با شرکت350 کشتی‌گیر برگزار شد. در حاشیه این مراسم به گفت و گو با سرهنگ «رضا جان بزرگی» مربی نامدار کشتی کشور و مربی شهید «عباس رستمی» نشستیم که در ادامه آن را می خوانید:
دفاع پرس: جناب سرهنگ، خودتان را معرفی کنید.
بسم الله الرحمن الرحیم. رضا جان بزرگی هستم، مربی درجه یک فدراسیون کشتی جمهوری اسلامی ایران و مربی تیم «عقاب». سعادت داشتم که در زمان سربازی شهید عباس رستمی که یکی از قهرمانان کشتی تهران و کشور بودند، دوسال در خدمت ایشان باشم.
دفاع پرس: چگونه با شهید رستمی آشنا شدید؟
زمان جنگ بود، شهید عباس رستمی در کمپ اسرای عراقی واقع در مهرآباد 3 که امروز دانشگاه هوایی است خدمت می کرد و هفته سه روز برای تمرین به پیش من می آمد.
دفاع پرس: از خصوصیات اخلاقی شهید رستمی برای ما بگویید.
شهید رستمی از لحاظ اخلاقی یک انسان نمونه، باخدا، با تقوا، پهلوان حقیقی و برای من یک الگو بود. در این 42 سال سابقه مربی گری ام اگر بخواهم در میان هزاران کشتی گیری که آموزش دادم سه نفر را انتخاب کنم عباس یکی از این سه نفر است. همه خصوصیات عباس در رشته کشتی یک طرف و این خصوصیات اخلاقی اش که وی را به یک پهلوان ادب تبدیل کرده بود، طرف دیگر. با وجود این که عباس جای پسرم بود، ولی من از او درس «اخلاق»، «جوانمردی» و «گذشت» می گرفتم.
دفاع پرس: عباس چگونه کشتی گیری بود؟
عباس در چند مسابقه ای که در سطح استان تهران برگزار شده بود مقام داشت، در سری مسابقات نیروی هوایی ارتش هم مقام های اول، دوم و سوم را کسب کرده بود. یادم می آید یک بار مسابقات انتخابی نیروهای هوایی ارتش که با شرکت 20 تیم از سراسر کشور برگزار شده بود، عباس در مسابقه فینال از سرهنگ محمد انصاری که سابقه قهرمانی کشوری و قهرمانی جهان را داشت با اختلاف اندکی باخت و به مقام دوم رسید که سرهنگ انصاری بعد از مسابقه به من گفته بود «این کشتی گیر را از کجا آوردی، ماشاءالله چقدر فنی بود و به بدنش نمی خورد که این طور محکم باشد».
دفاع پرس: وقتی خدمت سربازی عباس تمام شد، هنوز هم با وی در ارتباط بودید؟
سربازی عباس که تمام شد من دورادور جویای حالش بودم، بچه ها گفتند که رفته جبهه. از جبهه هم برای من یک نامه نوشته بود و جویای حال من شده بود، واقعا من جز خوبی چیز دیگری از عباس ندیدم و افتخار می کنم که مربی اش بوده ام.
