فرهنگ >> فرهنگ و هنر
یادداشت مهمان/
مهمترین وظیفه وزارت «فرهنگ و ارشاد اسلامی» چیست؟
اگر «فرهنگ» را همانند هوا و اکسیژن بپنداریم، باید بپذیریم ابزارهایی مانند کتاب، موسیقی، فیلم، تئاتر، عکس و نقاشی برای رشد و تعالی فرهنگ به وجود آمده‌اند.
گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس ـ «اکبر صفرزاده» منتقد سینما طی یادداشتی که در اختیار خبرگزاری دفاع مقدس قرار داده، به مهمترین اولویت وزارت ارشاد پرداخته و آورده است:
مهمترین وظیفه دولت در هر صنعتی ایجاد بازارهای دائمی و ثابت و رشد و توسعه این بازارها است، به نحوی که تولیدکننده هیچ‌گونه نگرانی از بابت فروش محصول خود نداشته باشد.
صنعت سینما، صنعت کتاب، صنعت موسیقی و صنعت تئاتر که در حوزه فعالیت وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی می‌گنجند نیز از این قاعده مستثنی نیستند و مهمترین کاری که وزارت فرهنگ می‌تواند انجام دهد این است که برای محصولات فرهنگی مذهبی فوق، بازارهای دائمی و ثابت ایجاد کند، به نحوی که خالقان این آثار، هیچ مشکلی برای فروش نداشته باشند.
تعبیری از «فرهنگ» از مقام معظم رهبری وجود دارد بدین مضمون که: «فرهنگ به معنای هوایی است که ما تنفس می‌کنیم». برخی مسئولین زمانی که نام «فرهنگ» به میان می‌آید فقط به مسائل مذهبی تمایل پیدا می‌کنند و ذهنیتشان بر این اساس است که حضور پای منابر و سخنرانی‌ها و مراسم مذهبی، برای غنی شدن روح کفایت می‌کند.
اگر «فرهنگ» را همانند هوا و اکسیژن بپنداریم باید بپذیریم که این عنصر باید همه جا وجود داشته باشد، در مسجد به شکل سخنرانی و مراسم عبادی، در فرهنگسرا به شکل تئاتر، در سینما به شکل فیلم، در خانه به شکل مطالعه و تلویزیون و تربیت، در مغازه به شکل کتابفروشی، در سالن‌های بزرگ به شکل موسیقی‌های درست و اصیل، در خیابان به شکل معماری و... «فرهنگ» به مثابه هوا در همه جا و برای هر زمان و لحظه لازم است. بدون هوا زندگی ممکن نیست.
ابزارهایی مانند کتاب، موسیقی، فیلم، تئاتر، عکس و نقاشی برای رشد و تعالی فرهنگ به وجود آمده‌اند، که در کنار انتقال مسائل مذهبی، می‌توانند نتایج بسیار درخشانی را در جامعه بر جای گذارند.
در دهه های گذشته بسیاری از مسئولین فرهنگی کشور تمامی همت و تلاش خود را معطوف به چگونگی هزینه در تولیدات فرهنگی کرده‌اند به نحوی که امروزه بدانجا رسیده‌ایم که تولید آثار فرهنگی در قالب فیلم، کتاب، موسیقی و تئاتر صورت می‌پذیرد اما متاسفانه بسیاری از این آثار از حضور در بازار و فروش مناسب بی‌بهره می‌مانند، به عنوان مثال تیراژ برخی کتاب‌های منتشر شده در ایران هزار جلد است و یا برخی از فیلم‌های تولیدی امکان حضور در اکران را پیدا نمی‌کنند و یا با تاخیرهای طولانی راهی اکران می‌شوند.
این مساله نشان دهنده این موضوع تلخ و تاسف‌بار است که مسئولان فرهنگی کشور در طول سال‌های گذشته از وظیفه اصلی خود که همان ایجاد بازارهای دائمی و ثابت برای محصولات فرهنگی است، غافل بوده و بدون دلیل در اموری که هیچ ربطی به آنها ندارد (تولید) و وظیفه مردم است دخالت کرده‌اند.
مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران در غایت آرمانی خود باید شرایطی را فراهم کنند که سالانه سیصد فیلم سینمایی در ایران اکران شود، دویست میلیون جلد کتاب به فروش برسد، کنسرت و موسیقی درست و اصیل کشور دارای سالن‌های استانداردی باشد که توسط بخش خصوصی ساخته شده و تئاتر هر ساله میلیون‌ها بیننده داشته باشد.
برای رسیدن به این مقصود لازم است وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از دخالت در تولید و اختصاص بودجه برای تولید، دست بردارد و بودجه‌ای که در اختیار دارد را به قید قرعه به مردمی جایزه دهد که هر ماهه از محصولات فرهنگی مذهبی اعم از سینما، تئاتر، کتاب و موسیقی و برنامه‌های مذهبی استفاده کرده‌اند و مقدار این جایزه آن قدر زیاد و مستمر و پی در پی باشد تا فرهنگ استفاده از این محصولات در بین مردم جا بیافتد و بازاری ثابت و دائمی برای این محصولات ایجاد شود.
وزارت فرهنگ با در اولویت قرار دادن مساله تشویق مردم به استفاده از محصولات فرهنگی مذهبی و ایجاد بازارهای دائمی برای این محصولات می‌تواند بسیاری از معاونت‌ها و مسئولیت‌هایی که اساساً برای صرف هزینه در تولید به وجود آمده اند را حذف کند.
تشویق مردم به استفاده از محصولات فرهنگی ـ مذهبی و ایجاد تقاضا، سبب خواهد شد که بخش خصوصی ایران با سرمایه‌های خود در تمامی شهرهای کوچک و بزرگ ایران سینما، کتاب فروشی، سالن‌های استاندارد موسیقی و سالن‌های تئاتر و اماکن مذهبی دائر کند. ایجاد تقاضا، تولید و اشتغال را به همراه خواهد آورد؛ این یک اصل مهم و غیرقابل انکار اقتصادی است.
تعبیری از «فرهنگ» از مقام معظم رهبری وجود دارد بدین مضمون که: «فرهنگ به معنای هوایی است که ما تنفس می‌کنیم». برخی مسئولین زمانی که نام «فرهنگ» به میان می‌آید فقط به مسائل مذهبی تمایل پیدا می‌کنند و ذهنیتشان بر این اساس است که حضور پای منابر و سخنرانی‌ها و مراسم مذهبی، برای غنی شدن روح کفایت می‌کند.
اگر «فرهنگ» را همانند هوا و اکسیژن بپنداریم باید بپذیریم که این عنصر باید همه جا وجود داشته باشد، در مسجد به شکل سخنرانی و مراسم عبادی، در فرهنگسرا به شکل تئاتر، در سینما به شکل فیلم، در خانه به شکل مطالعه و تلویزیون و تربیت، در مغازه به شکل کتابفروشی، در سالن‌های بزرگ به شکل موسیقی‌های درست و اصیل، در خیابان به شکل معماری و... «فرهنگ» به مثابه هوا در همه جا و برای هر زمان و لحظه لازم است. بدون هوا زندگی ممکن نیست.
ابزارهایی مانند کتاب، موسیقی، فیلم، تئاتر، عکس و نقاشی برای رشد و تعالی فرهنگ به وجود آمده‌اند، که در کنار انتقال مسائل مذهبی، می‌توانند نتایج بسیار درخشانی را در جامعه بر جای گذارند.
در دهه های گذشته بسیاری از مسئولین فرهنگی کشور تمامی همت و تلاش خود را معطوف به چگونگی هزینه در تولیدات فرهنگی کرده‌اند به نحوی که امروزه بدانجا رسیده‌ایم که تولید آثار فرهنگی در قالب فیلم، کتاب، موسیقی و تئاتر صورت می‌پذیرد اما متاسفانه بسیاری از این آثار از حضور در بازار و فروش مناسب بی‌بهره می‌مانند، به عنوان مثال تیراژ برخی کتاب‌های منتشر شده در ایران هزار جلد است و یا برخی از فیلم‌های تولیدی امکان حضور در اکران را پیدا نمی‌کنند و یا با تاخیرهای طولانی راهی اکران می‌شوند.
این مساله نشان دهنده این موضوع تلخ و تاسف‌بار است که مسئولان فرهنگی کشور در طول سال‌های گذشته از وظیفه اصلی خود که همان ایجاد بازارهای دائمی و ثابت برای محصولات فرهنگی است، غافل بوده و بدون دلیل در اموری که هیچ ربطی به آنها ندارد (تولید) و وظیفه مردم است دخالت کرده‌اند.
مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران در غایت آرمانی خود باید شرایطی را فراهم کنند که سالانه سیصد فیلم سینمایی در ایران اکران شود، دویست میلیون جلد کتاب به فروش برسد، کنسرت و موسیقی درست و اصیل کشور دارای سالن‌های استانداردی باشد که توسط بخش خصوصی ساخته شده و تئاتر هر ساله میلیون‌ها بیننده داشته باشد.
برای رسیدن به این مقصود لازم است وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از دخالت در تولید و اختصاص بودجه برای تولید، دست بردارد و بودجه‌ای که در اختیار دارد را به قید قرعه به مردمی جایزه دهد که هر ماهه از محصولات فرهنگی مذهبی اعم از سینما، تئاتر، کتاب و موسیقی و برنامه‌های مذهبی استفاده کرده‌اند و مقدار این جایزه آن قدر زیاد و مستمر و پی در پی باشد تا فرهنگ استفاده از این محصولات در بین مردم جا بیافتد و بازاری ثابت و دائمی برای این محصولات ایجاد شود.
وزارت فرهنگ با در اولویت قرار دادن مساله تشویق مردم به استفاده از محصولات فرهنگی مذهبی و ایجاد بازارهای دائمی برای این محصولات می‌تواند بسیاری از معاونت‌ها و مسئولیت‌هایی که اساساً برای صرف هزینه در تولید به وجود آمده اند را حذف کند.
تشویق مردم به استفاده از محصولات فرهنگی ـ مذهبی و ایجاد تقاضا، سبب خواهد شد که بخش خصوصی ایران با سرمایه‌های خود در تمامی شهرهای کوچک و بزرگ ایران سینما، کتاب فروشی، سالن‌های استاندارد موسیقی و سالن‌های تئاتر و اماکن مذهبی دائر کند. ایجاد تقاضا، تولید و اشتغال را به همراه خواهد آورد؛ این یک اصل مهم و غیرقابل انکار اقتصادی است.
انتهای پیام/121
لینک کپی شد
نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار
