ادبیات جنگ در ایران نویسندگان خود را پیدا کرده است

به گزارش دفاع پرس از ایلام، «مرتضی سرهنگی» در آیین رونمایی از کتاب «نامه‌رسان» اظهار داشت: اضافه شدن یک کتاب جدید به قفسه‌ی جنگ که حاوی رنج‌ها و امیدهای کارمندی صدیق از اداره پست است جای تبریک صادقانه دارد، همه جای دنیا سنت است که چنگ که تمام می‌شود سربازان به پادگان‌ها برمی‌گردندو اسیران جنگی هم به خانه بر‌می‌گردند و شروع به نوشتن می‌کنند .

وی گفت: کسی نمی‌تواند به اسیر جنگی بگوید بنویس یا آنها را از نوشتن باز دارد، روزی حرف‌های سربازان مانند گدازه‌های آتشفشان از حلقوم سربازان بیرون می‌آید و روی کاغذ می‌ریزد .

مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری اظهار کرد: سرباز و اسیر کسی همانند ما است که شرایط سختی را تحمل کرده، شرایطی که هیچ چیزش در اختیار ما و باب میل هیچ کسی نیست، اتفاقاتی که در جنگ می‌افتد غیرعادی است، مردم ایلام در آن زمان زیر درختان، داخل سیارها و غارها پناه گرفته بودند و زندگی روزمره خود را می‌گذرانده‌اند، درس خوانده‌اند و روزگار گذرانیده‌اند .

سرهنگی با بیان اینکه اتفاقاتی که در جنگ ‌می‌افتد فراتر از توان بشر است و بشر عادی نمی‌تواند این سختی‌ها را تحمل کند مگر اینکه تکیه‌گاه محکمی داشته باشد، تصریح کرد: ادبیات جنگ در ایران راه افتاده و نویسندگان خود را پیدا کرده است، چون جنگ‌های دفاعی همانگونه که سربازان و سرداران خود را پیدا می‌کند نویسندگان خود را نیز پیدا می‌کند و هم‌اکنون کسانی هستند که کارشان خاطره‌نگاری زمان جنگ است که البته این شغل نیست بلکه شوق است .

وی تاکید کرد: چون افراد شرکت‌کننده در جنگ زیاد بودند و طول جنگ نیز 1200 کیلومتر بود و تنوع جغرافبایی از قله‌های غرب تا هورهای جنوب ایجاب می‌‌کنند باید دنبال کتاب‌های این موضوع باشیم .

مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری ادامه داد: خاطرات اسرای جنگی در دنیا یک گونه‌ی ادبی شناخته‌ شده است که به ادبیات اردوگاهی یا ادبیات بازداشتگاهی مشهور است و کتاب‌های این گونه‌ی ادبی بیشترین ترجمه‌های آن را به خود اختصاص داده است .

سرهنگی تصریح کرد: چون هر چند در اردوگاه سلاح نیست اما میدان جنگ است و اسیران از اعتقاد خود دفاع کردند و آقای منصوری هم در این کتاب این رسالت را انجام می‌دهد و گاهی کنار بخشی از اردوگاه می‌نشیند که جاده‌ای در آن دیده می‌شود و بوی آزادی را از آن استشمام می‌کند .

وی ادامه داد: از اسرای ما حدود 6 میلیون نامه بین اسرای ایرانی و خانواده‌هاشان ردو بدل شده بود اما آخرین آماربه گواهی صلیب سرخ نشان می‌دهد این تعداد نامه 10 میلیون عدد بوده است، ما چه چیزی می‌خواهیم که در 10 میلیون نامه نمی‌توانیم پیدا کنیم .

مدیر دفترادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری گفت: پینهاد می‌کنم حوزه هنری ایسلام شروع به گردآوری این نامه‌ها کند، عزیزان هم در این راه همکاری کنند تا بعدها این آثار مطالعه شوند تا خوانندگان این مجموعه‌ها بدانند گرچه اسیران ما برای یک لیوان آب در عسرت هستند اما به خانواده‌های خود امید می‌دهند. حتی در برخی نامه‌ها ، اسیران ما برای خواهرزاده و یا برادرزاده‌ی خود که متولد نشده‌اند اسم پیشنهاد می‌کنند که این نشانه‌ی امیدواری به زندگی در شرایط سخت است .

سرهنگی تصریح کرد: من آن زمان خبرنگار بودم و ناهارم را پیش اسیران عراقی می‌خوردم چون ناهار انها بهتر از ناهار روزنامه‌ی ما بود و غذای اسیر عراقی همان غذای فرمانده ما بود و ارتش ما جهره‌ی درخشانی از اسیرداری نشان داد و از کنوانسیون ژنو انسانی‌تر بود .

مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری ادامه داد: ارتش ما اعلام کرد مردم عراق می‌توانند به دیدار بچه‌های خودشان که اسیر ما بودند بیایند که من در دو سه تا از این دیدارها بودم و اتاق‌هایی برای زنانی که به دیدار شوهرانشان می‌آمدند در نظر گرفته شد و دو. سه شب با هم تنها بودند ، حتی یک خانم عراقی گفت تا شوهرم را ندهید من نمی‌روم که نهایتا آن اسیر آزاد شد و با زنش از ایران خارج شد، به همین خاطر چیزی نزدیک به 10 هزار اسیر عراقی به کشورشان برنگشتند و در ایران ماندند .

انتهای پیام/