به گزارش دفاع پرس از فارس، محمدرضا میرزایی، بعد از دریافت چهارمین طلای پارالمپیک در پکن از مسابقات خداحافظی کرد. این قهرمان جهانی یک مدال طلای فراجهانی نیز در سال 1365 در عملیات کربلای 5 گرفت و پاهایش را تقدیم کرد تا میلیونها مردم خوشحال شوند و به جای آن یک ویلچر جایگزین کرده است اما آن زمان هیچ دوربینی نبود تا دریافت این مدال را ثبت کند.
کارنامه این قهرمانِ جانباز در مسابقات پارالمپیک دریافت 4 مدال طلا در 1996 آتلانتا، 2000 سیدنی، 2004 آتن و 2008 پکن است.
محمدرضا میرزایی در پارالمپیک پکن، پرچمدار ایران بود و همان سال رکورد جهان را شکست و توجه دنیا را به خود جلب کرد، او بعد از آن قهرمانی در اوج خداحافظی میکند و دلیل این کار را که از او پرسیدیم، گفت: شرایط جسمیام دیگر اجازه ادامه این ورزش را نمیداد، رشته دومیدانی ماده پرتاب نیزه، فیزیک خاص خودش را میخواهد و ادامه دادن این ورزش برایم سخت بود و دیگر نمیتولنستم تمرینهای سنگین را ادامه دهم و رکورد جدیدی ثبت کنم.
محمد حسین دیزجی خبرنگار اعزامی به مسابقات پارالمپیک پکن در سال 2008 در بخشی از کتاب "آرمانهای المپیک و پارالمپیک" نوشته است: «مسابقات قهرمانی کشوری که به پایان رسید، داستان اشک ها و لبخندها آغاز شد. بعضیها با اختلافات اندک از آنچه که مدنظر داشتند جا ماندند و به ناچار در ردههای پایینتر ایستادند. تعدادی هم روی سکوها رفتند و مدال بر گردن آویختند. رنگ مدالها برای بعضی ها خیلی اهمیت داشت. در این میان کسی هم بود که لبخند رقیب را بر هر چیز دیگری ترجیح میداد. بنابراین از سکو که پایین آمد، خود را به یکی از قهرمانان جانباز و معلول رساند. همان که به هزار و یک دلیل نتوانست روی سکوی قهرمانی کشور قرار بگیرد و حالا.
محمد رضا جابری میرزایی - قهرمان پرتاب نیزه سه دوره مسابقات پارالمپیک - در حالی که مربی هم او را زیر نظر داشت، مدال را از گردنش بیرون آورد و آن را تقدیم جانباز دلاور کرد. حالا دیگر آن جانباز دست خالی به خانه نمیرفت. بچهها دلشان خوش بود که حالا بابای ما هم مدال دارد. دل کودک تنها به همین خوش است که بابای من هم مدال ورزشی دارد. آن روز هر دو خانواده خوشحال بودند. این اولین و آخرین بار نبود که این قهرمان پرتاب نیزه جهان مدالش را اهدا میکرد. وقتی از پارالمپیک آتلانتا به ایران بازگشت، بهترین مدال سال های تلاش خود را - البته تا آن روز - همراه با مدال مسابقات جهانی انگلستان به موزه امام رضا(ع) تقدیم کرد تا همگان بدانند او هر آنچه دارد از آن رضاست. او با خدای خود وعده گذاشت اگر توفیقی یارش بود و توانست پرچم ایران را در سرزمین آمریکا به اهتزاز درآورد، مدال پارالمپیک آتلانتا را تقدیم همان کند که با نظر لطفش او را یاری رساند.»
این قهرمان پارالمپیک حالا دانشجوی دکترای مدیریت ورزشی در تهران است. او از ورزش دوری نکرده و بسکتبال با ویلچر و شنا ورزشهایی است که انجام میدهد. او که در پارالمپیک 2008 پکن در دوومیدانی و در ماده پرتاب نیزه مردان کلاسF57 وF58 با پرتابی به مسافت 40 متر و 84 سانتیمتر و کسب 1052 امتیاز رکورد جهانی ثبت کرده است این روزها به دیدن معلولین ورزشکار میرود و در تمرینهای آنها حاضر میشود و با بیان خاطرات و تجربیات خود سعی میکند انگیزه و روحیه آنها را بالا ببرد.
جانباز قهرمان محمدرضا میرزایی متولد سال 1344 در شیراز است و سال 1361 زمانی که 17 سال داشته به عنوان بسیجی میرود تا از کشورش دفاع کند و همان سال در مرحله دوم عملیات آزادسازی خرمشهر برای اولین بار زخمی می شود و دوباره به جبهه برگشته و در سال 62 به عنوان تخریبچی راه را برای همرزمانش باز میکند و بالاخره در سال 65 و عملیات کربلای 5 بر اثر ترکش دچار ضایعه نخاعی می شود.
او 40 سال است که روی ویلچر مینشیند، اما این باعث نشده تا خودش را ناتوان ببیند، او پا به عرصه ورزش گذاشته و سعی کرده تا با کشف استعدادهایش زندگی متفاوتی بسازد، سال 66 وارد آسایشگاه شهید مازندرانی شیراز شده و این آغاز زندگی جدیدش محسوب میشود، جایی که همزمان چند ورزش را آغاز میکند و نتیجهاش قهرمانیهای پیدرپی او در عرصه ورزش است.
این ابرقهرمان در زندگی شخصیاش هم یک مرد برنده و خوشبخت است، در سال 64 با یکی از دختران فامیل خود ازدواج میکند و همسر مهربان و فداکارش پابهپای او تلاش میکند و یک حامی بزرگ میشود تا محمدرضا بتواند در مسابقات بدرخشد. ماحصل این زندگی 3 دختر و یک پسر است که مدارج عالی را طی کردهاند و بزرگترین افتخار زندگیشان پدر قهرمانشان است.
میرزایی سال 67 وارد دنیای ورزش می شود و با راهنمایی دوستانش رشته اصلی ورزشی خود را پرتاب نیزه انتخاب میکند و زمانی که در سال 69 در مسابقات کشوری قهرمان میشود با دعوت به تیم ملی زندگی ورزشی او رسما آغاز میگردد.
او در سال 70 در مسابقات جهانی در انگلیس اولین مدال طلای خود را به دست میآورد و حالا یک جعبه رنگارنگ مدالهای مسابقات در سراسر دنیا دارد، که مدال طلای جهانی انگلیس و مدال طلای پارالمپیک آتلانتایش در موزه امام رضا(ع) و مدال طلای جهانی مسابقات فرانسه نیز در موزه حرم احمد بن موسی، شاهچراغ (ع) است.
قهرمان 4 دوره مسابقات پارالمپیک تمام این قهرمانیها را از دعای خیر مردم و زحمات مربی خود "کاظم ادریسی" میداند و این روزها مسابقات پارالمپیک را دنبال کرده و برای هموطنانش دعا میکند و خوشحال است که "ساره جوانمردی" ورزشکار همشهریاش اولین طلای پارالمپیک ریو را به دست آورده است.
میرزایی که مشکلات جسمیاش نتوانسته جلوی موفقیتش را بگیرد بعد از خداحافظی از صحنه رسمی ورزش کشور این روزها وقت خود را صرف آموزش به کسانی کرده که علیرغم معلولیتهایی که دارند تصمیم گرفتهاند ورزش را به صورت حرفهای دنبال کنند.
او میگوید: خیلی از دوستان و همرزمانم که از ورزشکاران استان هستند حال جسمی مساعدی ندارند و در این دوره زمانه که همه ما را از یاد بردهاند سعی میکنم به دیدنشان بروم و حال و روزشان را جویا شوم.
محمدرضا میرزایی با بالا بردن پرچم قهرمانی جمهوری اسلامی ایران در میادین جهانی علاوه بر اینکه ثابت کرده معلولیت، محدودیت نیست، نشان داد مردان این سرزمین در هر شرایطی هم که باشند پرچم کشورشان را با افتخار بالا میبرند.
اگر او را به یاد نمیآورید در کلیپ آغازین پخش مسابقات پارالمپیک جانبازی را خواهید دید که پرچمدار ایران است و در آخر این کلیپ دستهایش رو به دعا است.
انتهای پیام/
