به گزارش دفاع پرس از مازندران، به مناسبت فرا رسیدن ایام سوگواری سید و سالار شهیدان کربلا حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و 72 تن از یاران باوفایش احمد دواتگر از آزادگان و یادگاران هشت سال دفاع مقدس مازندران متن یادداشتی با موضوع محرم در جبهه ها به دفتر خبرگزاری دفاع مقدس در مازندران ارسال کرد که در ادامه می آید:
در جبهه ها مراسم عزاداری نیز حال و هوای خودش را داشت؛ عزاداری هایی که بانیان آنها از ویژگی های مخصوص به خود برخوردار بودند. ویژگی هایی از جنس معرفت و فارغ از هر نوع خودستانی و تنگ نظری.
همان هایی که در میانشان تکبر، ریا، خودپسندی و ..... هیچ جایگاهی نداشته است .
در جبهه ها بر خلاف برخی شهرها که رقابتی جدی در خصوص چگونگی اجرای مراسم و یا شکل و شمایل هیئت ها وجود داشته و دارد؛ هیچ نوع رقابتی در رابطه با نوع علم، پرچم، کتل و یا آرم هیئت معنایی نداشته است و تنها رقابتی که به شدت میان آن ها دیده می شد، این بود که چگونه بایستی دلهایشان را به سمت و سویی سوق دهند که بتوانند به بهترین وجه از فضای معنوی شکل گرفته در این ماه استفاده نمایند.
در ماه محرم مراسم دعا، نیایش، نوحه خوانی و ..... همانند دیگر روزهای سال همواره به عنوان یک امر جدانشدنی میان رزمندگان شناخته می شد و در این ماه این قبیل مراسمات رنگ و بوی خاص خود را داشته است. مراسماتی که اجرای آن به عنوان قوت قلب رزمندگان اسلام به حساب می آمد.
به عنوان مثال روضه سیدالشهدا و یا ذکر مصیبت در وصف ائمه، در راستای ارتباط با خدا و اولیای خدا بوده؛ تا آنجا که این ارتباط، نوعی معنویت افزایی در طول هشت سال دفاع مقدس در میان رزمندگان نام گرفته بود.
در واقع روضه و عزاداری ها در طول دفاع مقدس تاثیر عمیقی بر ایمان و اخلاص رزمندگان اسلام در مصاف با دشمن بعثی داشته و همین فضای معنوی در جبهه ها بود که بچه های جنگ را در مقابل دشمن، ثابت‌قدم و استوار نگه داشته بود.در جبهه ها معمولا رسم بود هر گردان و یا واحد، مکانی مخصوص برای اجرای مراسمات عزادارای بر پا کرده و از گردان های دیگر نیز دعوت به عمل می آوردند تا در مراسم آن ها شرکت نمایند. به طور معمول این مکان های مخصوص در وسط میدان صبحگاه و یا نمازخانه ها که با پرچم های سیاه تزئین شده بودند، مشخص می گردید؛ همین سادگی این مکان ها بود که موجبات حضور حداکثری رزمندگان را به دنبال داشت.
میدان داران این مکان ها نیز هیئتی هایی بودند که از رفتارشان مشخص بود، واقعه عاشورا و حادثه عظیم کربلا را خوب درک کرده اند؛ ویژگی و مشخصه اصلی این افراد گذاشتن یک کلاه سیاه بر سر و بستن چفیه سیاه بر گردن و یا بستن آن بر کمرشان بوده است، تا جائیکه حضورشان شور و حال خاصی به فضای این مراسمات می داد.
مراسماتی که با حال و هوای خاصی همراه بود حال و هوایی که همچنان حسرتش در دل ما باقی مانده است و ....
انتهای پیام/
