یاران اباعبدالله را بهتر بشناسیم/ چگونه می‌توان در ثواب اصحاب سیدالشهدا شریک شد؟

به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، هر کدام از 72 یار امام حسین علیه‌السلام که در روز عاشورا پای در رکاب اباعبدالله الحسین به شهادت رسیدند، داستان منحصر به فردی از عشق، وفاداری و ولایت‌پذیری هستند. یارانی که با درک درست از زمانه با بصیرتی که نشأت گرفته از ایمان و تقوای بالله بود، توانستند راه درست را انتخاب کرده و نامشان را در تاریخ عزتمندانه جاودانه کنند.

آیت الله سید محمد مهدی میرباقری در توصیف ویژگی‌های برخی یاران اباعبدالله الحسین اینطور بیان کرده است:

«زهير، عثماني بود و دير به امام حسين(ع) رسيد؛ ولي وقتي لشکر حُرّ راه را بر امام حسين(ع) بست، امام به اصحاب فرمود که اگر می‌خواهيد، برويد!

 

زهير (فرمانده لشکر) از اصحاب اجازه گرفت و گفت: اگر عيش دنيا جاودانه بود (دنيا رنج نداشت و مرگ نبود)، ما باز هم شهادت در راه شما را به آن ترجيح می‌داديم! اين جمله است که زهير را به امام حسين(ع) مي‌رساند و می‌شود فرمانده لشکر امام در کربلا! (که خود لشکر امام حسين(ع) در تاريخ نظير ندارد و او مي‌شود فرمانده اين لشکر).  من هروقت از زهير ياد مي‌کنم در برابرش خضوع مي‌کنم».

«حبيب بن مظاهر از قبل، خود را مهيا [ و آماده عاشورا] کرده است؛ در حديثي آمده است که حبيب با ميثم تمار نشسته بودند و از علم بلايا و منايا مي‌گفتند؛ حبيب مي‌گفت: مي‌بينم کسي را در محبت اميرالمؤمنين(ع) در کوفه به دار زده‌اند و دست و پاي او را قطع کرده‌اند؛ ميثم مي‌گفت: من مي‌بينم سری را بر نيزه وارد کوفه مي‌کنند...

در کوفه، حبيب در برخورد با مسلم بن عوسجه گفت: مسلم کجا مي‌روی؟ گفت: خواب ديدم وجود مقدس نبي اکرم(ص) به من فرمود: مسلم! محاسنت را خضاب کن؛ مي‌روم حنا بخرم و محاسنم را خضاب کنم. حبيب گفت: مسلم! چرا متوجه نيستي؟ تعبير خواب اين نيست؛ سيدالشهداء(ع) نامه فرستاده‌اند بايد به کربلا برويم! گفته‌اند: حتي از خانواده‌هايشان هم خداحافظي نکردند و با وجود محاصره شديد کوفه خود را به امام حسين(ع) رساندند...».

«سعيدبن‌عبدالله سپر مي‌شود و 13تير به جان مي‌خرد تا حضرت نماز بخوانند؛ اما وقتی روی زمين می‌افتد، هنوز خود را بدهکار مي‌داند و به حضرت عرض می‌کند: آیا وفا کردم؟...».

 

آیت الله میرباقری همچنین در خصوص رسیدن به مقام شهدای کربلا گفته است: در محضر «انسان مي‌تواند با قدم نیّت و با ارتقاء نیّت، در صحنه عاشورا حضور داشته باشد و در ثواب‌ها و فضیلت‌های اصحاب سیدالشهدا(ع) شریک شود.

 

به ما فرموده‌اند که هر وقت اصحاب سيدالشهدا(ع) را یاد مي‌کنيد، اين را از خدای متعال بخواهيد و بگوييد: «يَا لَيْتَنِي كُنْتُ‏ مَعَكُمْ‏ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً» (اِي کاش من در آن صحنه در کنار شما بودم، با شما بودم و به آن فوز و رستگاری عظيمی که شما در کنار ولي خدا رسيديد، من هم می‌رسيدم)؛ در بعضي روايات دارد که اين، موجبِ مشارکت در ثواب اصحاب سيدالشهدا(ع) است؛ معنايش همين است که انسان با نيّت مي‌تواند در اين صحنه‌ها حضور داشته باشد».

انتهای پیام/ 141