صحنه را خالی کردیم، جا برای روسیه باز شد

«جان سائرز» (John Sawers) مدیر سابق سازمان اطلاعات مخفی انگلیس (MI۶) در این مصاحبه گفت: روسیه با حضور قدرتمند خود در سوریه توانست موازنه قوا را به نفع خود تغییر دهد.

مدیر سابق سازمان اطلاعات مخفی انگلیس ادامه داد: بهتر است بدانیم مسائلی که در سوریه در حال رخ دادن است، از پیامدهای تصمیم سه سال پیش ماست که در سوریه مداخله نکردیم.

«جان سائرز» در ادامه افزود: صحنه را خالی کردیم، جا برای روسیه باز شد. اکنون نیز روس ها به شیوه خود با این قضیه برخورد می کنند. به همین دلیل است که نباید از آنچه دارد اتفاق می افتد خیلی متعجب باشیم.

وی در مورد راه های پیش روی غرب در سوریه گفت: باید واقع بین بود. طرح هایی مانند منطقه پرواز ممنوع یا منطقه بمباران ممنوع که ناتو ابتکار عمل را در دست داشته باشد، ممکن بود ۳ یا ۴ سال قبل جای کار داشته باشد.

مدیر سابق سازمان اطلاعات مخفی انگلیس تأکید کرد: اما الان در شرایطی که هواپیماهای روسیه به همراه متحدانش در سوریه هستند دیگر نمی توان چنین کاری کرد. اینکه هواپیمای روسیه کنار خواهند ایستاد تا ما جنگنده های سوری را بزنیم واقع بینانه نیست. بنابراین غرب باید توجهش را معطوف به سیاست، دیپلماسی و تلاش برای پایان درگیری ها و کمک های انسان دوستانه کند.

این مقام سابق انگلیس در پاسخ به این سئوال که تا چد حد می توان گفت که ترس از توان نظامی روسیه تعیین کننده سیاست ها در مورد سوریه است نیز گفت: فکر نمی کنم این نگاه درستی به قضیه باشد. چیزی که در ۱۵ سال گذشته اتفاق افتاد، تغییر در توازن قوا در جهان است. غرب درگیر عراق و افغانستان بود، سپس به حضور نظامی اش در این دو کشور پایان داد. همزمان، چین و روسیه درحال توسعه توان نظامی خود بودند. مثلاً روسیه تسلیحات هسته ای تاکتیکی در اختیار دارد و آماده است برای منافعش و ایجاد حوزه نفوذ در فراسوی مرزهای خود از آن استفاده کند. فکر نمی کنم ما برای ایجاد روابطی راهبردی با روسیه طی ۸ سال پیش، کار خاصی کرده باشیم.

وی درخصوص تأثیر انتخابات آتی آمریکا بر این مسائل خاطر نشان کرد: فکر می کنم مسئولیت بزرگی بر دوش رئیس جمهوری بعدی آمریکاست و من خیلی امیدوارم که «هیلاری کلینتون» رئیس جمهور شود که نوع دیگری از روابط را تعریف کنند. ما به دنبال یک روابط گرمتر یا سردتر با روسیه نیستیم. ما به دنبال یک روابط راهبردی با روسیه ایم که ضامن ثبات جهانی باشد، ضامن ثبات در کل اروپا و میان اروپا و آمریکا؛ ثبات در اقیانوس آرام بین آمریکا و چین باشد تا پایه های ثبات بنیادین جهانی محکمتر شود. زمان تک قطبی بودن و یکه تازی آمریکا متأسفانه کوتاه بود و به سر رسیده و ما حالا داریم در جهانی با ۳ قدرت زندگی می کنیم که می توانند توان نظامی شان را فراتر از مرزهای خود به کار بگیرند. برای همین نیاز هست که برای امنیت و ثبات، بین این سه کشور یک فهم راهبردی شکل بگیرد.

 

منبع: مهر