به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، بعد از سه روز تماشای فیلم های خسته کننده و ناامید و بدون پایان جشنواره فیلم فجر، سرانجام فیلمی به نمایش درآمد که امیدها را برای بازگشت شور و هیجان به جشنواره زنده کرد.بعد از به نمایش در آمدن بیست فیلم خنثی و بدون تاثیر «شیار 143» اولین فیلمی است که بعد از پایان آن،تماشاگران حاضر در برج میلاد با چشم های خیس از جا بلند شدند و به صورت مداوم چند بار آن را تشویق کردند.
نرگس آبیار بعد از تجربه تقریبا موفق «آشیاء از آنچه می بینید به شما نزدیک ترند» حالا در اینجا روایتی مردمی و منحصر به فرد از مادرانی را توصیف می کند که حماسه سازان واقعی جنگ بودند، اکران شیار143و «چ» تراز سینمای دفاع مقدس را در جشنواره فجر امسال چند پله بالاتر برد.
ابراهیم حاتمی کیا پس از دیدن شیار 143 در جمع خبرنگاران حاضر شد وگفت: «شیار 143» فیلمی بسیار عالی زیبا و تاثیرگذار از آب درآمده بود. به نظرم حیا و نجابت عوامل این فیلم در خود فیلم منعکس شده است. من غیر از خانم زارعی و شادمان فر و فیلمبردار فیلم فرد دیگری را در این جمع نمی شناسم؛ اما فیلم آنها به گونه ای ساخته شده است که بسیار حرفه ای و قابل توجه است و ذهن مخاطب ایرانی را درگیر خود می کند. بسیار دلم می خواست که من هم سهمی در این فیلم داشتم.
حاتمی کیا افزود: بزرگترین حسن این فیلم این است که به مخطب خود امید می دهد. در فضایی که فیلم می تواند کاملا ناامید کننده باشد حرف از امید زده می شود و این معجزه فیلم است. این فیلم زبان و بیان مذهبی دارد و برخلاف فیلم هایی که در بدی دروغ حرف می زنند، اما خودشان دروغ گو هستند، این فیلم خانواده شهدا و انتظار این عزیزان را به بهترین شکل نشان می دهد. این همان فرهنگ مذهبی است که ما نسبت به مقوله انتظار داریم. این فیلم شیعه است. این فیلم فیلم انتظار است.
وی با اعتراض شدید به عدم ورود ابتدایی «شیار 143» به بخش سودای سیمرغ جشنواره فجر گفت: این روند باید آسیب شناسی شود و آن دوستان باید پاسخگو باشند. من پاسخ این اعتراض را از مسئول جشنواره فجر می خواهم. این چه ترکیبی در هیئت انتخاب است که به چنین انتخابی منجر می شود. چه خوابی برای این دوستان رخ داده که این دوستان نتوانستند این فیلم را در جشنواره تحمل کنند و عوامل آن مجبور به لابی برای حضور در جشنواره شوند.
حاتمی کیا تصریح کرد: هئیت انتخاب خواب بوده اند که این فیلم را ندیده اند، شاید بگویند حق هیات انتخاب است که هر فیلمی را انتخاب کند، اگر حق آنهاست که انتخاب کنند و این فیلم را به جشنواره نفرستند باید بگویم که وای بر این سینما. «شیار 143» مظلومانه و بدون حمایت و با این کیفیت خوب ساخته شد و حرفی زد که همه ما را متاثر کرد، وقتی از پای فیلم بلند می شویم حالمان خوب است. من سر این فیلم خیلی گریه کردم، اما وقتی از سالن بیرون آمدم، احساس می کنم شادابم و حالم خوش است و همین باعث شد که «چ» را تقدیم به این فیلم کنم. این فیلم فراتر از سیمرغ های ماست و من اصلا قائل به این نیستم. با سیمرغ نمی شود پاسخ این فیلم را داد، بسیاری مرغ های دیگر نیاز داریم تا این پرواز رانشان دهیم
