آرزو دارم لیاقت آسمانی شدن پیدا کنم

در این سال­ها یکه و تنها به امید تو زنده ماندم و زندگی کردم. می­دانم بارها در برابر امتحان الهی قرار گرفتم. آن لحظه که تکیه زندگیم را از من گرفتی و من فکر کردم بدبخت و بیچاره شده­ ام،آتشی جان مرا فرا گرفته بود که احساس کردم در آن آتش خاکستر خواهم شد؛ اما تو که همیشه امید دردمندانی آبی بر آتش روح و روانم ریختی. یگانه یادگار همسر مهربانم را به من سپردی، مرا دعوت به پرورش ثمره زندگیم نمودی و به من هنرها آموختی تا با استفاده از آن امرار معاش کنم. تو خواستی امانتداری قابل باشم. می­دانستم که فرزند امانت خداست در دست والدینش.

آرام­تر که شدم با یاد تو مرگ همسر را تحمل نمودم؛ زیرا با خدایم عهد و پیمان بسته بودم. همان لحظه گفتم:خدایا مرا محتاج خلق نکن به من ببخش تا فرزندم را در سایه پدربزرگ و مادر بزرگش به ثمر برسانم.

اما فراموش نکرده ­ام قولی را که در لابلای گریه­ ها و مویه­ های تنهاییم در کار پسرم از تو گرفتم. خدایا! هر رنجی را تحمل می­کنم و حاضر به انجام هر امتحانی هستم. فقط از تو مرگ آرامی می­خواهم. آرزو دارم لیاقت آسمانی شدن پیدا کنم، پس گناهانم را ببخش. اگر ناشکری از این بنده حقیر سر زده به بزرگواری خود نادیده بگیر.

نمی­دانم همه آنهایی که عازم سفر حج می­شوند همین دلشوره را دارند، شاید به خاطر دوری از خانه و خانواده است؛ اما نه، من بارها سفر رفته ­ام. خدایا چه تفاوتی بین سفر مکه و سفرهای دیگر است؟ چرا اینگونه نگرانم؟ یعنی مرا به سوی خود فرا می­خوانی؟

قلم و کاغذ به دست گرفته­ ام تا مطالبی را که خواهان سفارش آنم، به نگارش درآورم. نمی­خواهم خانواده ­ام را نگران کنم. خداوند همان صبری را که در طول سال­های سخت با دنیا بودن به من داد به آنها هم در نبود من خواهد داد. می­دانم خواهر مهربان، برادر، پدر و مادرم همیشه یاورم این کاغذ را خوانده و مرا از دغدغه و نگرانی خواهند راند.

دوست دارم به سوی خدا بروم، نمی­دانم کی و چگونه؟ اما هر لحظه آماده ­ام تا به آرزوی دیرینه­ ام برسم. می­خواهم مثل مردانی که به جهاد میروند، جهاد کنم و از پروردگارم پاداش بگیرم. خانواده عزیزم نمی­خواهم دوری من باعث ناراحتی شما شود؛ چون خود خوشحالم و مطمئن هستم. وقتی بدانید من با رضایت کامل به سوی خدا می­روم آرام خواهید گرفت.

شما بهترین و دلسوزترین خانواده دنیا هستید که همیشه باعث افتخارم بوده ­اید. می­خواهم بعد از من نیز با رفتار پسندیده باعث شادیم شوید. صبر پیشه کنید و بدانید همه جا با شما خواهم بود. تنها فرزندم وحید را به خواهرم می­ سپارم و درخواست می­کنم نهایت سعی و تلاش خود را در تربیت او به کار بندد.

همیشه یار و یاور مظلومان و بی­ سرپرستان باشید. یتیمان را اکرام کنید و آنها را در پناه خود بگیرید. من درد بی پناهی و فرزند یتیم داشتن را احساس کرده ­ام هرچند لطف و عنایت خداوند شامل حالم بوده و خانواده ­ای مهربان داشته­ ام ولی می­دانم همه با این شانس بزرگ روبرو نیستند. روز خود را با صدقه دادن شروع کنید تا بلا و مصیبت از شما و نیازمندان دور شود. همیشه و همه جا خدا را در نظر بگیرید. احادیث و سخنان امام و پیامبران را سرلوحه کار خود قرار دهید و با مردم مهربان باشید. از حق یتیمان دفاع کنید و نگذارید ظالمان بر مظلومان چیره شوند.

از خواهران و برادران مسلمان و آزاده خود نیز حلالیت می­ طلبم و از آنها می ­خواهم قرآن بخوانند، فرزندان خود را با کلام خدا آشنا کننده و پیرو حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) و خاندان پاک و مطهرشان باشند.

در اینجا کلام خود را به پایان می ­برم و با شادی و خوشحالی و رضایت و آرامش کامل قلبی به زیارت خانه خدا می­روم، به سرزمین وحی و آرزوی مهیا شدن این سفر معنوی را برای همه آرزومندان دارم.

آمین

انتهای پیام/