"جزيره هايي که هيچ ارتباطي ميان آنان برقرار نيست و تأسيس يک رژيم سياسي مستقل در آن به سبب عدم پيوستگي جغرافيايي ميان مناطق مختلف آن امکان ندارد". اقدامات متجاوزان صهيونيست در مصادره زمينهاي فلسطينيان در کرانه باختري و نوار غزه پس از 36 سال اشغال آنها، اين مناطق را به چنين وضعيتي دچار ساخته است. رژيمهاي مختلف حاکم بر صهيونيستها با شيوه هاي مختلف به "خوردن و بلعيدن زمينهاي فلسطينيان" و سيطره بر آنها پرداخته اند تا آنجا که شهرک سازي به روش و ايدئولوژيي تبديل شد که در انديشه صهيونيستها ريشه دوانيد و اين فکر با تاريخ اين عقيده پليد که بر اساس اصل موهوم "سرزمين بدون ملت براي ملت بدون سرزمين" بنا شده، ممزوج گشته است.
با نظري دقيق به تاريخ شهرک سازي در رژيم صهيونيستي از زمان تأسيس دولت اشغالگر با تصويب سازمان ملل، متوجه مي شويم که مصادره زمينهاي فلسطينيان براي ساخت شهرکهاي صهيونيست نشين به اصلي ترين فعاليت و مهم ترين مسأله مورد توجه کابينه هاي رژيم صهيونيستي بويژه در دوره معروف به دوره "گوش ايمونيم" و دستيابي حزب تندروي ليکود به قدرت در سال 1977ميلادي (1356 شمسي) تبديل شده است. بر همين اساس مراحل شهرک سازي صهيونيستها در فلسطين اشغالي به سه بخش قابل تقسيم است:
1- مرحله تأسيس و تثبيت از سال 1948 تا سال 1967 ميلادي: در اين مرحله فعاليتهاي شهرک سازي بر ساخت شهرکهاي ابتدايي به منظور تضمين سيطره بر زمينهاي فلسطينيان و ايجاد جاي پا براي صهيونيستها در مناطق عرب نشين کرانه باختري و نوار غزه، متمرکز بود.
2- مرحله اشغال و يهودي سازي از سال 1967تا سال 1990 ميلادي: مقامات رژيم صهيونيستي در اين مدت طرح کوچاندن تعداد هر چه بيشتري از شهروندان عرب از مناطق فلسطيني نشين بويژه روستاها و احداث شهرکهاي اشغالي به جاي آنها را پي گرفتند. از ويژگيهاي بارز اين مرحله احداث شهرکهاي صهيونيست نشين مدرن و منظم به وسيله افزايش سرمايه گذاري در اين راه و توسعه شهرکهاي اشغالي ساخته شده و تبديل آنها به شهرهاي يهودي نشين جهت تبديل آنها به کولونيهاي بزرگ يهودي نشين و شهرکهاي صنعتي بوده است.
3- شهرک سازي هدفمند براي تحميل ديدگاه هاي سياسي صهيونيستها به فلسطينيان: اين مرحله پس از سال 1992م. که از مرحله پيش از آن کاملاً متمايز است، آغاز شد و تاکنون نيز ادامه دارد. در اين مرحله محاصره مناطق فلسطيني نشين تنگ تر شد و فلسطينيان براي کوچ از مناطق سکونت خود تحت فشار شديد قرار گرفتند تا از اين راه، راه حل سياسي منطبق با ديدگاه صهيونيستها را بپذيرند بويژه که اين مرحله با امضاي توافق اسلو و مرحله موسوم به مذاکرات صلح همزمان بود.
به گفته حسن ايوب يکي از پژوهشگران فلسطيني که اين گزارش را تهيه کرده است، در دهه 90 قرن بيستم ميلادي بهانه صهيونيستها براي ساخت شهرکهاي صهيونيست نشين از فراهم کردن امنيت به توجيه "صهيونيستها حق دارند در سرزمين آبا و اجدادي خود زندگي کنند" تغيير يافت و صهيونيستها براي اين ادعاي خود از حمايت و پوشش قانوني اداره موسوم به "ديوان عالي قضايي" صهيونيستها نيز برخوردار گشتند.
بنا بر تحقيقاتي که آقاي حسن ايوب انجام داده است، از مهم ترين تغييراتي که اين دوره شاهد آن بوده است، روي آوردن شهرک نشينان صهيونيست به سياست و برجسته شدن آنان به عنوان يک قدرت پارلماني و فوق پارلماني است، به طوري که شهرک نشينان صهيونيست در انتخابات پارلماني اخير صهيونيستها 10 کرسي را از آن خود کردند و 10 عضو خود را به "کنيست" فرستادند. اين تعداد معادل 8 درصد کل اعضاي پارلمان است. اين در حالي است که شهرک نشينان صهيونيست فقط 3 درصد از کل صهيونيستها را تشکيل مي دهند و فقط 3/2 درصد آنها در انتخابات اخير شرکت کردند.
قدرت زياد و نفوذ شهرک نشينان صهيونيست در تصميم گيريهاي سياسي رژيم صهيونيستي موجب شد که تغييراتي در نوع تاکتيکهاي مربوط به توسعه طلبي صهيونيستها از جمله شهرک سازي ايجاد شود و شهرک سازي به صورت افراطي ادامه يابد. بر همين اساس شهرک سازي در اشکال گوناگون نمود يافت که از جمله آنها مي توان به ساخت مجتمعهاي صهيونيست نشين و حصار کشي به دور هزاران هکتار از زمينهاي فلسطينيان و مصادره آنها اشاره کرد. اين طرح با اعلام پروژه ساخت قدس بزرگ و نيز سرقت هر چه بيشتر زمينهاي فلسطينيان به بهانه ساخت جاده هاي کمر بندي و مناطق امن، همچنين مصادره بخش زيادي از زمينها به هدف ساخت ديوار نژادپرستانه حايل به اوج خود رسيد.
اين پژوهشگر فلسطيني خلاصه روند سرقت زمينهاي فلسطينيان به دست اشغالگران را که مجتمعهاي صهيونيست نشين بر آن ساخته شده است، اينگونه توصيف مي کند: در زمينهاي مصادره شده فلسطينيان تا آغاز سال 2003ميلادي 109 شهرک صهيونيست نشين شامل 900 ساختمان ساخته شد که 3500 خانواده يهودي با جمعيتي بالغ بر 20 هزار نفر در آنها اسکان داده شدند. اين مجتمعها با ساخت 18 مجتمع جديد تا پايان سپتامبر سال 2003 ميلادي به 120 عدد رسيد (ظاهراً تعدادي از مجتمعها نيز برچيده شدند)
700 هکتار از زمينهاي فلسطينيان که در اطراف شهرکهاي اشغالي قرار داشتند براي توسعه شهرکهاي اشغاليي که در گذشته احداث شده بودند، مصادره شد. در اين ميان غزه هدف بيشترين تعرض قرار گرفت و 185 هکتار از زمينهاي آن تخريب و مصادره شد. احداث کمربنديها نيز به 1966 هکتار از زمينهاي فلسطينيان آسيب جدي رساند. اين زمينها در زمان نخست وزيري باراک تروريست مصادره شده بود. در ماه هاي مارس و آوريل سال 2003 ميلادي نيز بيشترين مقدار از زمينهاي فلسطينيان براي ساخت شهرکهاي اشغالي مصادره شد.
علاوه بر همه اين زمينهاي سرقت شده، اشغالگران با بهانه قرار دادن قوانين رژيم صهيونيستي از جمله احکام ديوان عالي رژيم صهيونيستي، از سال 1992 تاکنون با صدور 8 حکم بيش از 944 هکتار از زمينهاي فلسطينيان به سيطره کامل اشغالگران درآمد تا مقدار زمينهاي مصادره شده از زمان امضان توافق اسلو تاکنون به 11260 هکتار بالغ شود.
از سال 2000 تا سال 2003م. ميزان ساخت و ساز شهرکهاي اشغالي رشد سرطاني و اختاپوس گونه اي به خود گرفت. در اين مدت 2703 واحد مسکوني جديد براي صهيونيستهاي شهرک نشين ساخته شد. از اين ميان 1576 واحد در سال 2000، 1437 واحد در سال 2001 و 799 واحد نيز در چهار ماه اول سال 2003 ميلادي براي يهوديان اشغالگر ساخته شد.
همچنين، چندين پايگاه نظامي و مرکز آموزش ارتش اشغالگر نيز به ساخت شهرکهاي اشغالي اختصاص يافت که شهرکهاي اشغالي ناحال، نگوهوت، رحاليم و شفي شمرون از آن جمله است.
طي مدت مذکور، اشغالگران به ساخت شهرکهاي اشغالي جديد مانند گفعوت در نزديکي قدس و گفعات سلويت در منطقه الاغوار و يک شهرک صهيونيست نشين جديد ديگر که شهرکهاي اشغالي "کنا" و شعري تکفا را به يکديگر مرتبط مي سازد، ادامه دادند. بيشتر اين ساخت و سازها در مرکز کرانه باختري و به صورت مشخص ميان نابلس و رام الله صورت گرفته است و مشاهده مي شود که در ميان اين دو شهر، 31 پست بازرسي نظامي و يک جاده موسوم به جاده "سامره" که شباهت بسياري به جاده کمربندي زعتره دارد، ايجاد شده است.
با آغاز انتفاضه رشد جمعيت شهرکهاي صهيونيست نشين در مناطق اشغالي 1967م. که سالانه 15 درصد بود، کاهش يافت و در دو سال اول انتفاضه يعني سالهاي 2000 و 2001م. ( 79 و 80 ش.) به 5 و 4 درصد رسيد. همچنين تعداد ساکنان 45 شهرک صهيونيست نشين در اين مدت کم شد و 1230 صهيونيست ساکن اين شهرکها از محل اسکان خود فرار کردند. اما در مجتمعهاي صهيونيست نشيني که از گرايشهاي تندروانه مذهبي برخوردار بودند، تعداد يهوديان 10 تا 30 درصد افزايش يافت و اين رقم تنها در شهرک صهيونيست نشين حمرا در نزديکي نابلس 400 تا 500 درصد افزايش يافت. به اين ترتيب تعداد شهرک نشينان صهيونيست در کرانه باختري و نوار غزه به 251281 يهودي رسيد که در 11260 هکتار از زمينهايي که از فلسطينيان غصب کرده اند، اسکان داده شده اند.
