در منطقه والفجر يك در فكه، زير ارتفاع 112، به پيكر شهيدى برخورديم كه روى برانكارد، آرام و زيبا دراز كشيده بود. سه تا قمقمه آب كنارش قرار داشت. هر سه تاى قمقمه ها پر بودند از آب. احساس خودم اين بود كه نيروها هنگام عقب نشينى نتوانسته اند او را با خودشان ببرند، براى همين، هركسى كه از راه رسيده، قمقمه اش را به او داده تا حداقل از تشنگى تلف نشود. او آرام بر روى برانكار خفته و به شهادت رسيده بود. رويش را انبوهى از خاك پوشانده بود و گياهان خودروى منطقه بر محل دفن او سبز شده بودند. چند شقايق سرخ هم آنجا به چشم مى خورد.
مرتضى شادكام
