استدلال ما براى ورود به خاك عراق بعد از پيروزي در خرمشهر چه بود؟(جواب از سردار محسن رضايي)

در ادامه بررسي ابهامات جنگ اين بار به سراغ موضوع جنگ بعد از خرمشهر ونظرات محسن رضايي فرمانده اسبق سپاه پاسداران رفته ايم.
مردم حق دارند بدانند چرا پس از آزادسازي خرمشهر عمليات­ها تداوم پيدا مي­کرد در حالي که در استراتژي سياسي تنها هدف پيروزي در يک عمليات براي پايان جنگ و استفاده از ابزار ديپلماسي بود.
دو عامل در اينجا دخالت دارد، يکي اينکه عراق و آمريکا و کشورهاي عربي و غربي دست ايران را خوانده بودند و لذا در مواجهه با سياست‌مداران ما مي­دانستند که قضيه چيست، هرچند امام مي­گفتند: «ما جنگ را تا دفع فتنه ادامه مي‌دهيم» اما آنها مي­دانستند اين حرف امام و رزمنده­هاست که در حد يک شعار است.
آنچه که آنها در عمل مي­ديدند «جنگ جنگ تا يک عمليات» بود. يعني دشمن مي­دانست جنگ جنگ تا پيروزي مطرح نيست بلکه جنگ جنگ تا يک پيروزي هدف است. دنيا دست سياستمداران ايران را خوانده بود. با اينکه سياستمداران هم شعار امام را تکرار مي­کردند اما دنيا با شعارها کار ندارد. حرف­هاي پشت صحنه سياست و رفتار سياستمداران ملاک است. خيلي زود دنيا متوجه شد که ايران جنگ جنگ تا يک پيروزي را مي­خواهد. مساله ديگر اينکه ديپلماسي ايران نمي­توانست ازهمان موفقيت­هاي نظامي استفاده کند و مديريت ديپلماسي بايد بسيار قوي­تر عمل مي­کرد.
ضمن اينکه واقعيت اين است که ما در دنيا يار زيادي نداشتيم ما اتحادهاي سياسي جدي در دنيا نداشتيم که بتوانيم از آراي آنها درسازمان ملل استفاده کنيم. تا پيش از قطعنامه تنها پيشنهادي که به ايران شد آتش بس بود؛ آتش بس هم يعني جنگ نيمه تمام. يعني طرفين در هر نقطه­اي هستند بمانند و مذاکره کنند. مذاکرات مي­توانست 30 تا 40 سال ادامه يابد و در اين مدت ايران و عراق آماده آغاز جنگ باشند. اين يک گزينه بود.
گزينه ديگر اين بود که ايران استراتژي سياسي را در پيش بگيرد يعني درپي عمليات به صلح دست يابد. گزينه سوم اين بود که ايران با استراتژي نظامي تا سقوط صدام حرکت کند که يا به سقوط صدام منجر مي­شد يا دستيابي به يک پيروزي بزرگ. در حقيقت اين گزينه پس از آزاد سازي خرمشهر پيش روي ايران بود.
آن چيزي که به آن عمل شد استراتژي دوم بود يعني انجام يک عمليات براي کسب امتيازات سياسي، اين عمليات­ها منجر شد که ايران بتواند 598 را از دنيا بگيرد. در 598 براي نخستين بار پيشنهاد صلح و يک­سري امتيازات به ايران داده شد. از جمله بازگشت به مرزهاي بين­الملل، تعيين و پرداخت خسارت، کميته تعيين متجاوز که از دستاوردهاي قرارداد 598 است و در آن حداقل امتيازاتي به ايران داده شد. هر چند اهداف ايده­آل استراتژي سياسي و نظامي در 598 تامين نشد. اين با آنچه که امام و رزمنده­­ها مي­خواستند خيلي فاصله داشت ولي در مقام پيروزي براي يک کشور جهان سوم بود. البته به خاطر ابهامات و دوپهلو بودن برخي کلمات 598 چند ماهي در پذيرش آن تاخير افتاد.

منبع :سايت محسن رضايي