در فواصل دويست متر جلوي خاکريز خود لاستيک هاي اسقاطي ، جعبه هاي چوبي و خالي مهمات را قرار مي داديم و با خرج توپ و آرپي جي .آنها را آماده اشتغال مي کرديم .باروت و خرج توپ هم فتيله ما بود که آن را روي زمين تا سنگر کمين مي چيديم .بچه هاي سنگر کمين همين که حس مي کردند دشمن در حرکت است يکي از آنها را روشن مي کردند .آتش به سرعت به سوي لاستيک ها و صندوق هاي چوبي مي رفت و مشتعل مي شد و منطقه را حسابي نور باران مي کرد .گاهي هم بچه ها براي سرگرمي و سر به سر گذاشتن عراقي ها اين کار را مي کردند .وقتي عراقي ها از خاموش کردن يکي فارغ مي شدند ، بلافاصله يکي ديگر را روشن مي کردند و دوباره دشمن آتش خود را روي آنجا متمرکز مي کرد و تا آن را خاموش کند دوباره يکي ديگر و به همين ترتيب تا آخر .
منبع:"فرهنگ جبهه،خلاقيتها"نوشته ي سيد مهدي فهيمي ومحسن مهر آبادي،نشر فرهنگ گستروسروش،تهران-1382
