در انتخاب مناطق مختلف براي عمليات آزادسازي چند عامل اساسي از جمله: نحوه استقرار دشمن، استعداد دشمن، وسعت و ارزش سوق‌الجيشي منطقه، توان و استعداد نيروهاي خودي و ابتكار و خلاقيت نظامي، نقش مهم و عمده‌اي داشتند 0
از ارزيابي طراحان نظامي چنين برمي‌آمد كه ارتش عراق بر دو منطقه اساسي در جنوب چنگ انداخته است كه آزادسازي آنها به فروپاشي مواضع دفاعي دشمن منتهي خواهد شد. اين دو منطقه عبارت بودند از: جفير (در جنوبغربي اهواز) و چنانه (در جنوب غربي دزفول). بدين صورت كه جفير مركز قواي دشمن محسوب شده و تمام جاده‌هاي مواصلاتي و عقبه قواي دشمن به اين منطقه منتهي ميگرديد و چنانه نيز مركزيت دشمن در منطقه عمومي عمليات فتح‌المبين را شامل ميشد. بنابراين اگرچه دو منطقه ياد شده داراي ارزش حياتي بودند و ضرورتا ميبايست مورد تهاجم رزمندگان اسلام قرار ميگرفتند، ولي محدوديت توان در مقايسه با وسعت منطقه عملياتي ثامن‌الائمه (ع)، مانع از انتخاب اين منطقه شد0
منطقه عملياتي ثامن‌الائمه(ع) كه اولين تجربه نظامي رزمندگان اسلام بود، بيش از200 كيلومتر وسعت نداشت. استعداد دشمن را نيرويي كمتر از يك لشكر كه در شرق كارون مستقر بودند، تشكيل ميداد. ضمن اين كه نيروهاي دشمن به دليل وجود عارضه رود كارون، دچار محدوديت در مانور بودند، در صورتي كه مناطق عملياتي فتح‌المبين و بيت المقدس، حدود 25 برابر منطقه عملياتي ثامن‌الائمه(ع) وسعت داشتند. با اين وصف به طور طبيعي ميبايست در انتخاب منطقه عملياتي معيارهايي نظير وسعت منطقه، استعداد دشمن، استعداد خودي و توان طرح‌ريزي و فرماندهي عمليات را در نظر گرفت. به همين منظورجلسات مشتركي بين سپاه و ارتش تشكيل شد و براي انتخاب منطقه عملياتي تبادل نظر به عمل آمد. برادران ارتشي اظهار ميكردند كه در اين عمليات بايد از اهواز حمله كرده و به سمت خرمشهر برويم و آن منطقه را آزاد كنيم، و برادران سپاه ميگفتند. كه بايد به عمق منطقه تا مرزها پيشروي كنيم و بايد با تمام توانمان
بيوقفه بجنگيم. زيرا ما الان قادر نيستيم در اين زمين بزرگ (منطقه غرب كارون) وارد بشويم، دشمن هم جرات نميكند كه در شرايطي كه ابتكار عمل آفندي در اختيار ماست، به اين سادگي از مواضع پدافندي خودش كه مانند دژهاي بسيار قوي و مستحكمي است، خارج شده و به ما حمله كند 0
پس از اتمام عمليات طريق‌القدس، مجددا منطقه عملياتي غرب كارون مورد توجه واقع شد، ليكن بنا به دلايلي از اجراي عمليات در منطقه مورد نظر خودداري شد و نظرها به منطقه عمومي فتح‌المبين- كه زمين آن داراي عوارض طبيعي و ناهمواري بود- معطوف گشت. اين تصميم، با قابليتهاي نيروي پياده كه بخش اعظم توان رزمندگان اسلام را تشكيل ميداد ، هماهنگي و تطابق داشت.
اجراي سلسله عمليات آفندي عليه دشمن كه شامل "ثامن‌الائمه (ع)" در منطقه شرق رودخانه كارون، " طريق‌القدس " در غرب منطقه اهواز و "فتح‌المبين" در منطقه عمومي شوش در غرب جاده انديمشك - اهواز ميشد، نتايج مهمي به بار آورد. اين نتايج عملا زمينه انتخاب منطقه عملياتي غرب كارون را براي آزادسازي خرمشهر فراهم كرد. لذا انتخاب منطقه عمومي غرب رودخانه كارون براي آزادسازي خرمشهر و مراكزمهم و حياتي آن، طي يك روند تكاملي صورت پذيرفت0
