عمليات فتح المبين تلاش براي عمليات بعدي و...
تهيه و تنظيم: تقي‌خاني
با خاتمه يافتن عمليات طريق‌القدس، تلاش براي اجراي عمليات بعدي و جلوگيري از قدرت تصميم‌گيري، تجديد سازمان و تقويت روحيه دشمن آغاز شد. در اين شرايط كه نيروهاي انقلابي وفادار به حضرت امام خميني(ره) ابتكار عمل در جنگ و پشت جبهه را در دست داشتند، دو منطقه «غرب دزفول» و «منطقه عمومي خرمشهر» (غرب كارون) نظر فرماندهي نظامي را به خود جلب كرده بود كه الزاماً مي‌بايست يكي از آنها جهت اجراي عمليات انتخاب مي‌شد. پس از مدت‌ها بحث و بررسي، فرماندهان نيروي زميني ارتش، منطقه خرمشهر؛ و فرماندهان سپاه پاسداران منطقه غرب دزفول را براي انجام عمليات بزرگ آينده پيشنهاد كردند كه سرانجام منطقه پيشنهادي سپاه به دلايلي همچون تناسب يگان‌هاي خودي با وسعت اين منطقه، تناسب شرايط طبيعي اين منطقه با رزم قواي پياده و ... جهت انجام عمليات فتح‌المبين برگزيده شد.
طرح مانور
منطقه موردنظر براي عمليات به چهار محور زير تقسيم شد كه در هر يك از آنها مي‌بايست يك قرارگاه عملياتي وارد عمل شود:
الف) محور تي‌شكن و چاه نفت:
قرارگاه قدس در اين محور مأموريت داشت تا از جناح لشگر 10 عراق وارد عمل شده و ارتفاعات كمرسرخ و 202، امامزاده عباس، شهر و پادگان و ارتفاعات عين خوش و در نهايت منطقه ابوغريب را به تصرف خود درآورد. اين قرارگاه در صورت موفقيت مي‌توانست عقبه لشگر 10 را ببندد و به همين دليل نتيجه عمليات آن، بسيار اساسي و سرنوشت‌ساز بود.
ب) محور غرب پل نادري:
در اين محور قرارگاه نصر موظف بود اهدافي همچون شاوريه، بلتا، جوفينه، علي گره زد، تپه چشمه، شهدا و كوت كاپون را تصرف و تأمين نمايد كه به دليل نوع درگيري اين قرارگاه (تك جبهه‌اي)، پيش‌بيني نتايج عمليات در اين محور سخت و دشوار بود.
ج) محور غرب شوش:
دشمن در منطقه غرب شوش، به دليل وجود اهداف مهمي همچون سايت 4 و 5 و رادار از مستحكم‌ترين مواضع و خطوط دفاعي برخوردار بود. قرارگاه فجر مأموريت داشت ضمن تصرف اهداف فوق‌الذكر، روي ارتفاعات ابوصليبي خات مستقر شود.
د) محور رقابيه:
تصرف تنگه رقابيه و منطقه دوسلك، وظيفه قرارگاه فتح بود كه در نتيجه آن، عقبه لشگر 1 عراق بسته مي‌شد. در صورت موفقيت نيروهاي اين قرارگاه و الحاق آنها با نيروهاي قرارگاه قدس، خط نهايي عمليات تأمين مي‌شد.
شرح عمليات
در ساعت 00:30 بامداد 2/1/1361، عمليات فتح‌المبين با رمز مبارك «يا زهرا(س)» آغاز شد. حوادث و رويدادهاي عمليات در محورها و مراحل مختلف آن به شرح ذيل مي‌باشد:
مرحله اول (2/1/1361): درمحور قرارگاه قدس، تيپ 14 امام حسين(ع) در جناح راست موفق شد با حركت احاطه‌اي از شمال غربي و غرب رودخانه چيخواب ضمن تصرف منطقه عين خوش، عقبه دشمن در اين محور را مسدود كند. تيپ 41 ثارالله و تيپ 84 خرم‌آباد نيز در جناح چپ اين قرارگاه از شمال دشت عباس به طرف امامزاده عباس و تپه 202 پيشروي كرده و مواضع دشمن را به تصرف خود درآوردند ليكن اين مواضع در جريان پاتك‌هاي شديد دشمن مجدداً به اشغال نيروهاي عراقي درآمد.
در محور قرارگاه نصر؛ يگان‌هاي عمل كننده در سالت 01:30 بامداد با دشمن درگير شدند. در حالي كه واحدهاي ارتش عراق در اين محور به شدت مقاومت مي‌كردند يك گردان از تيپ 27 محمدرسول‌الله(ص) كه مأموريت تصرف «علي گره زد» و خاموش كردن آتش توپخانه مستقر در آن را بر عهده داشتند، تا اعماق خطوط دشمن نفوذ كرده و قرارگاه توپخانه دشمن را به تصرف درآوردند. در نتيجه، يگان‌هاي ديگر اين قرارگاه موفق شدند مواضع اصلي پدافندي دشمن در شمال محور پل نادري، سرخه فليه، سرخه صالح و تپه چشمه، كوت كاپون، سه راهي قهوه‌خانه و تپه شاوريه را به تصرف درآورند.
در محور قرارگاه فجر؛ به دليل مستحكم بودن خطوط پدافندي، حجم انبوه آتش و هوشياري دشمن نسبت به جهت تك و نيز انسداد اكثر راه‌كارهاي پيش‌بيني شده خودي، نيروهاي اين قرارگاه با روشن شدن هوا به موقعيت اوليه خود بازگشتند.
در محور قرارگاه فتح؛ مأموريت اين قرارگاه در آغاز عمليات، تنها اعزام گروه‌هاي «آرپي‌جي‌زن» براي شكار اين تانك‌ها محدود گرديد. برهمين اساس گروه‌هاي موردنظر اعزام شدند، ليكن تنها موفق گرديدند حدود 20 تانك و نفربر دشمن را منهدم كنند.
مرحله دوم (4/1/1361): در اين مرحله، مأموريت اصلي به عهده قرارگاه فتح بود تا با تصرف تنگه رقابيه و عقبه لشگر 1 را تهديد كند و ضمن تهديد عقبه نيروهاي عراقي در منطقه قرارگاه فجر موجب كاهش فشار دشمن به قرارگاه قدس شود.
قرارگاه‌هاي نصر و قدس نيز در اين مرحله مأموريت داشتند تا با ترسيم خطوط پدافندي خود، در مقابل پاتك‌هاي دشمن مقاومت كنند.
همچنين، قرارگاه فجر همچون مرحله اول مأموريت داشت تا به منظور جلب توجه دشمن به انجام عمليات ايذايي بپردازد و ذهن فرماندهان عراقي را از محور اصلي عمليات منحرف نمايد.
قرارگاه فتح از دو محور عمليات خود را آغاز كرد. يك تيپ پياده به همراه يك گردان زرهي با هدف تصرف ارتفاعات رقابيه، از حاشين تنگه رقابيه و آبگرفتگي وارد عمل شدند و دو تيپ نيز محور اصلي حركت خود را تنگه دليجان – به منظور دور زدن دشمن – قرار دادند و در نتيجه موفق شدند تنگه رقابيه، ارتفاعات رقابيه و ميشلاغ را به همراه تعداد زيادي از تجهيزات سنگين دشمن را به تصرف درآوردند. به دنبال آن نيروهاي عراقي از فشار خود در محور عين خوش كاسته و پاتك‌هاي سنگين را متوجه منطقه رقابيه كردند و به رغم اينكه خطوط پدافندي نيروهاي خودي در داخل تنگه تا آستانه سقوط پيش رفت، ليكن مقاومت نيروهاي خودي به حفظ و تأمين اهداف اين مرحله منجر شد.
مرحله سوم (7/1/1361): فرماندهان سپاه و ارتش پس از كسب نتايج موفقيت‌آميز در مرحله دوم عمليات، به اين نتيجه رسيدند كه نيروهاي دشمن به دليل از هم پاشيدگي سازمان و گسستگي در سيستم فرماندهي خود، احتمالاً از منطقه عملياتي فرار خواهند كرد. لذا تصميم گرفته شد هر چه سريع‌تر با انجام عمليات ديگري، قواي دشمن منهدم و خطوط پدافندي قواي خودي تصحيح و تقويت شود. بر همين اساس، پس از طراحي مانور اين مرحله از عمليات، نيروهاي خودي در بامداد روز هفتم حمله خود را آغاز كردند و همانگونه كه پيش‌بيني مي‌شد، دشمن براي مصون ماندن از انهدام و اسارت نيروهايش، بسياري از مواضع خود را به ناچار ترك كرده و به منتهي‌اليه خطوط پدافندي خود در منطقه (چنانه، دوسلك و غرب ارتفاعات تينه) عقب‌نشيني نمود.
مرحله چهارم (8/1/1361): قرارگاه نصر به پاكسازي منطقه متصرفه در شرق ارتفاعات تينه پرداخته و پس از آن به كمك قرارگاه قدس شتافت. قرارگه قدس كه در روز گذشته ارتفاعات 202 تنگه ابوغريب را به تصرف درآورده بود، مي‌كوشيد از فرار نيروهاي در حال عقب‌نشيني عراق جلوگيري نمايد. قرارگاه فجر نيز مسؤوليت پاكسازي منطقه متصرفه خود را بر عهده داشت.
همچنين، نيروهاي قرارگاه فتح ضمن عبور از تنگه دليجان به سمت برغازه و دوسلك موفق شدند اين دو منطقه را به تصرف درآورده و با نيروهاي قرارگاه نصر الحاق نمايند و سپس به سمت مرزهاي بين‌المللي پيشروي كنند.
در مجموع، طي اين مرحله از عمليات، ارتفاعات تينه، دوسلك و برغازه به تصرف كامل درآمدند و دشمن به غرب رودخانه دوبرج و تپه 182 عقب رانده شد.
لازم به ذكر است كه نيروهاي خودي در تلاش اصلي خود در اين مرحله كه دستيابي به عقبه‌هاي دشمن و ممانعت از فرار نيروهاي آنان بود موفق نبودند و دشمن بسياري از نيروها و تجهيزات خود را از منطقه عملياتي خارج كرد.
اهداف عمليات
- آزادسازي بخش وسيعي از مناطق اشغال شده، همچون سايت 4 و 5، رادار و دهها روستاي منطقه
- انهدام دو لشگر عراق (10 زرهي و 1 مكانيزه)
- دستيابي به خطوط پدافندي مناسب و استفاده از حداقل نيروهاي خودي در آن خطوط
- خارج كردن شهرهاي شوش، انديمشك و دزفول از تيررس آتش توپخانه دشمن
- دور كردن آتش مؤثر دشمن از جاده اهواز – انديمشك
سازمان رزم خودي
قرارگاه مركزي كربلا با فرماندهي مشترك نيروي زميني ارتش و سپاه پاسداران، هدايت كلي عمليات را بر عهده داشت كه چهار قرارگاه فرعي زير تحت امر آن بود:
الف) قرارگاه قدس
ارتش: تيپ 84 پياده خرم‌آباد با 3 گردان، تيپ 2 زرهي لشگر 92 زرهي اهواز با 3 گردان
سپاه: تيپ 41 ثارالله(ع) با 6 گردان، تيپ 14 امام حسين(ع) با 9 گردان، عناصري از سپاه ايلام
ب) قرارگاه نصر
ارتش: تيپ‌هاي 1، 2 و 3 لشگر 21 پياده حمزه با 10 گردان، تيپ 58 ذوالفقار با 4 گردان
سپاه: تيپ 27 محمد رسول‌الله(ص) با 9 گردان، تيپ 7 وليعصر(عج) با 9 گردان
ج) قرارگاه فجر
ارتش: لشگر 77 پياده خراسان با 3 تيپ
سپاه: تيپ 33 المهدي(عج) با 6 گردان، تيپ 46 فجر با 5 گردان، تيپ 17 علي‌ابن ابيطالب(ع) با 6 گردان، تيپ امام سجاد(ع) با 11 گردان
د) قرارگاه فتح
ارتش: تيپ 1 لشگر 92 زرهي، تيپ 55 هوابرد، تيپ 37 زرهي شيراز
سپاه: تيپ 25 كربلا، تيپ 8 نجف با 8 گردان
در مجموع، حدود 100 گردان از سپاه و 35 گردان از ارتش در عمليات شركت كردند.
همچنين، واحدهايي از توپخانه هوانيروز و نيروي هوايي ارتش، مهندسي جهاد سازندگي و مهندسي سپاه و ارتش، پشتيباني عمليات را بر عهده داشتند.
استعداد دشمن
مسؤوليت پدافند از منطقه غرب دزفول بر عهده دو لشگر 10 زرهي و 1 مكانيزه ارتش عراق بوده و به تناسب ميزان هوشياري دشمن و آگاهي از عمليات نيروهاي ايران، بر استعداد آنها افزوده مي‌شد. در مجموع، تمامي يگان‌هايي كه قبل از شروع عمليات، در منطقه مستقر بودند؛ و نيز تمامي يگان‌هايي كه حين عمليات وارد منطقه گرديدند، عبارت بودند از: (3)
لشگر 10 زرهي؛ شامل: تيپ‌هاي 17، 42، 51 و 60 زرهي، تيپ 24 مكانيزه، تيپ‌هاي 55، 99، 423 و 505 پياده
لشگر 1 مكانيزه؛ شامل: تيپ‌هاي 34 و 51 زرهي، تيپ‌هاي 1 و 27 مكانيزه، تيپ‌هاي 93، 96، 109 و 426 پياده
لشگر 3 زرهي؛ شامل: تيپ‌هاي 6 و 12 زرهي، تيپ 8 مكانيزه
لشگر 6 زرهي؛ شامل: تيپ 25 مكانيزه
لشگر 9 زرهي؛ شامل: تيپ‌هاي 14 مكانيزه و تيپ‌هاي 35 و 43 زرهي
لشگر 7 پياده؛ شامل: تيپ‌هاي 19 و 38 پياده
يگان‌هاي با مأموريت‌هاي ويژه: تيپ‌هاي 10، 12، 13، 14، 15، 19، 603، 604 و 605
تيپ‌هاي مستقل؛ تيپ مكانيزه گارد جمهوري، تيپ 10 زرهي، تيپ‌هاي 91 و 92 پياده و تيپ 5 گارد مرزي
كماندو: 9 گروهان
توپخانه: 4 گردان از لشگر 10، 4 گردان از لشگر 1، 3 گردان از لشگر 3، گردان 217 = 12 گردان
موقعيت منطقه
منطقه عمومي فتح‌المبين در غرب رودخانه كرخه واقع شده است و از شمال به ارتفاعات صعب‌العبور تي‌شكن، دالپري، چاه نفت و تپه سپتون؛ و از جنوب به ارتفاعات ميشداغ، تپه‌هاي رملي و چزابه (شيب)؛ و از شرق به مرز بين‌المللي (در شمال و جنوب فكه) منتهي مي‌شود.
منطقه مزبور 2500 كيلومتر مربع وسعت دارد و از لحاظ جغرافيايي ناهموار است و علاوه بر ارتفاعات ياد شده، داراي تپه‌هاي ماهور بسيار و بعضاً غيرقابل عبور مي‌باشد. اين بلندي‌ها به دليل پستي زمين در شرق كرخه، روي شهرهاي شوش، هفت تپه و جاده اهواز – انديمشك كاملاً مشرف مي‌باشد.
جاده‌هاي آسفالته دزفول به دهلران، عين خوش به چم‌سري، جاده تنگ ابوغريب، جاده امامزاده عباس به چاه نفت و پل‌هاي احداث شده روي رودخانه‌هاي چيخواب و دويرج نيز از مهمترين راه‌هاي مواصلاتي منطقه محسوب مي‌شود.
نتايج
- آزادسازي 2500 كيلومتر مربع از خاك جمهوري اسلامي؛ شامل دهها بخش و روستا، سايت 4 و 5 رادار، جاده مهم دزفول – دهلران و ...
- نزديك شدن نيروهاي خودي به مرز در منطقه غرب شوش و دزفول
- خارج شدن شهرهاي دزفول، انديمشك و شوش و مراكز مهمي همچون پايگاه هوايي دزفول از تيررس توپخانه دشمن
- انهدام بيش از 4 لشگر، 361 تانك و نفربر، 18 هواپيما، 300 خودرو، 50 توپ و 30 دستگاه مهندس ارتش عراق
- اغتنام 320 تانك و نفربر، 500 خودرو، 165 توپ، 50 دستگاه مهندسي و مقادير زيادي سلاح و تجهيزات انفرادي
- به اسارت درآمدن بيش از 15 هزار تن از نيروهاي دشمن
- كشته و مجروح شدن حدود 25 هزار تن از نيروهاي دشمن
به مناسبت سالگرد عمليات غرور آفرين فتح المبين يا فتـح‌الفتـوح
نوروز 61 فرا رسيده و اخبار نويد بخشي از جبهه ها به گوش مي رسد؛ ميدان دفاع در مقابل دشمن در آستانه يك نبرد سنگين قرار دارد، ساعاتي قبل از غروب خورشيد مدافعين دين و ميهن و شرف از پروردگار خود ياري مي طلبند تا هجوم امشب آن ها را لبريز لطف و نصرت خويش كند.
به گزارش "سرويس فضاي مجازي " خبرگزاري فارس، شبكه خبر دانشجو به مناسبت ساگرد عمليات غرور آفرين فتح‌المبين در مطلبي به قلم محمد گنجي، نوشت:در اولين ساعات بامداد امروز دوم فروردين، حمله ي بسيار سنگين و گسترده ي فتح المبين، در منطقه ي غرب رودخانه ي كرخه، دزفول و شوش با رمز يا زهرا آغاز مي شود، و تا دهم فروردين به طول مي انجامد. هدف از اين عمليات آزاد سازي منطقه ي غرب دزفول و جاده ي دزفول ـ دهلران و تأمين انديمشك، شوش، دزفول و جاده ي انديمشك ـ اهواز است. يكي از رزمندگان در مصاحبه اي مي گويد: «ساعت 3 به سنگر مزدوران رسيديم. پس از طي حدود 17 كيلومتر راه، اكثر برادرها خسته هستند، ولي با آرمان به خدا و نيروي الله هنوز رمقي در بدنشان هست كه به پيش بروند.» در محور شمالي دو قرارگاه و در محورهاي شرقي و جنوبي هر كدام يك قرارگاه وارد عمل مي شوند.
در حين درگيري هاي شديد، گردان حبيب بن مظاهر گم مي شود، اما در اوج سردرگمي و آشفتگيِ فرماندهان، ناگهان خود را در نقطه اي استراتژيك در مقابل دشمن مي بيند و ضربات سنگيني به نظاميان عراقي وارد مي كند. رزمندگان جان بر كف اسلام با قدرت هرچه تمام تر در حال پيشروي به سوي نيروهاي عراقي هستند.
در مرحله ي اول تنگه ي عين خوش را تيپ 14 امام حسين(ع) با فرماندهي حسين خرازي مسدود كرد و توپخانه ي دشمن را در منطقه ي «علي گره زد» با عمليات نفوذي يك گردان از تيپ 27 محمد رسول الله(ص) به فرماندهي محسن وزوايي منهدم كرد.
در مرحله ي دوم، تنگه ي رقابيه را دور زدند و دشمن را از پشت محاصره كردند.
فشار عمليات محسن رضايي را زير سرم مي برد. دشمن كه از همان مرحله ي اول موقعيت خود را در خطر ديده بود، براي خروج از محاصره، فشار شديدي وارد مي آورد تا تنگه ي عين خوش را باز كند، ليكن تيپ 14 امام حسين(ع) در منطقه ي عين خوش گرفتار محاصره ي دشمن مي شود. حسين خرازي و رزمندگان تحت امرش به شدت مقاومت مي كنند. برخي فرماندهان معتقدند تيپ 14 بايد عقب نشيني كند، اما خرازي مي گويد كه عقب نشيني در قاموس من نيست. فرمانده ي سپاه نيز موافق است و تأكيد مي كند كه رحيم صفوي بايد از قرارگاه فتح حمله كند تا دشمن فشار بر تيپ امام حسين(ع) را كاهش دهد. عاقبت اين تدبير جواب مي دهد و مشكل گشا مي شود.
در مرحله ي سوم، پيش روي به مقر فرماندهي دشمن آغاز شد و يگان 27 حضرت رسول(ص) به فرماندهي احمد متوسليان، سايت 4 و 5 را كه محل استقرار فرماندهي لشگر يك مكانيزه ي دشمن بود، به اشغال درمي آورد.
در مرحله ي چهارم با پاك سازي منطقه ي آزاد شده و تعقيب دشمن، ارتفاعات منطقه ي عملياتي به تصرف درآمد و دشمن به غرب رودخانه ي دويريج عقب رانده شد.
سپاه كه با حدود 32 گردان در عمليات طريق القدس شركت داشت، در فتح المبين با 135 گردان در ميدان نبرد حاضر مي شود و اولين لشگر زرهي خود را شكل مي دهد، تمام اهداف اين عمليات تأمين مي گردد و لشگر 10 زرهي و 1 مكانيزه ي عراق آسيب جدي مي بيند. ديگر نكته ي قابل توجه در اين عمليات وحدت مستحكم ميان نيروهاي بسيج، سپاه و ارتش مي باشد.
فتح المبين جوانان و مدافعان مؤمن و شجاع كشور، نشاط معنوي ملت و امام را افزون تر ساخته است، اما حضرت امام(ره) ـ در اوج اين فتح بزرگ ـ هوشيارانه مراقب است تا آفت غرور در مردم و رزمندگان نفوذ نكند. رهبر انقلاب در پيام تبريك فتح المبين پروردگار كريم را مبدأ همه ي فتوحات مي داند و مي گويد: «...بارالها! جوانان رزمنده ي ايراني فتح را از تو مي دانند و به قدرت خويش مغرور نيستند... .»
فتح المبين در واقع نمايش كاملي از جنگ فراگير مردمي است كه همه ي اركانش بر قوت و قدرتِ ايمان، ابتكار، تدبير و حماسه آفريني جوانان ملت ايران استوار است. افزايش قدرت عملياتي و ارتقاي مهارت هاي فرماندهي در جبهه ي ايران، اولين بار عراق را درباره ي قدرت ادامه ي اشغال ايران دچار ترديد مي كند.
حسن باقري در توضيحاتي راجع به اين عمليات مي گويد: «منطقه ي عمليات ما در مرحله ي اول، منطقه ي بسيار وسيعي بود، كه از مناطق غرب رودخانه ي كرخه شروع مي شد و سه راهي قهوه خانه، تپه چشمه، بِلِتا، شاووريه، جُفِينه و تمام اين ارتفاعات را تشكيل مي داد.»
حدود 17 هزار اسير و آزاد سازي منطقه ي بسيار وسيعي از خاك ميهن از جمله نتايج اين فتح بسيار به ياد ماندني است. آيت الله خامنه اي رئيس جمهور وقت مي گويد: «من در مقابل اين موجودهاي عزيزي كه يك چنين فداكاري كردند، يك چنين مجاهدتي كردند، يك چنين رهاوردي براي ملت ايران داشتند چه بگويم؟ امام بالاترين حرف را به اينان زدند و فرمودند كه من دست و بازوي شما را از دور مي بوسم و به اين بوسه افتخار مي كنم. من هم فكر مي كنم از اين سخن بالاتر و تمجيدي بزرگ تر نيست.»
با وجود نقاط قوتِ تحسين بر انگيز، جمع بندي فتح المبين همچنان نشان مي دهد كه برخي قرارگاه ها با قدري تأخير آغاز به كار كردند و به همين علت ارتباط بين آن ها ضعيف بوده است. چند تيپِ تازه تأسيس نيز به علت نداشتن تجربه ي عملياتي لازم عملكرد متفاوتي داشتند. فرماندهان اميدوارند كه اين نقاط ضعف در عمليات بعدي رفع شود.
بلافاصله بعد از عمليات فتح المبين اولين گروه مستشاران آمريكايي وارد عراق مي شوند و اطلاعات دقيق ماهواره اي را در مورد آرايش نظامي ايران، در اتاق جنگ صدام قرار مي دهد.
ريگان تأكيد مي كند كه اين جنگ ديگر به نفع آمريكا نيست. امام قاطع تر پاسخ مي دهد: «رئيس جمهور آمريكا گفته است كه ديگر اين جنگ را بايد از بين برد، براي اينكه ديگر اين جنگ به نفع آمريكا نيست. شما ببينيد كه اين چه اقراري است كه يك نفر آدم ـ رئيس جمهور يك كشورِ به اصطلاح ابر قدرت ـ چنين اقرار مي كند، كه جنگ تا به حال به نفع آمريكا بوده است، براي اينكه جنگ براي از بين بردن جمهوري اسلامي بوده است؛ حال كه مي بينيم اين كار شدني نيست و ممكن است كه جمهوري اسلامي رشد زياد بكند و ساير كشورهاي مسلمان هم بيدار بشوند، پس حالا يك خطري است براي آمريكا و ديگر به نفع آمريكا نيست. حالا تقاضا كرده است از همه ي اشخاصي كه دست اندركارند، كه بيايند و اين جنگ را يك طوري به صلح برگردانند.»
بي.بي.سي اعلام مي كند كه پيروزي ايران زنگ خطري براي كشورهاي منطقه است. اغلب كشورهاي عربي پس از پيروزي هاي ايران به حمايت مالي بيشتر از صدام مي پردازند. سوريه بر خلاف اين موجِ رو به گسترش، لوله ي نفت عراق را كه از اين كشور مي گذرد قطع مي كند و ايران تعهد مي كند كه نفت مورد نياز سوريه را تأمين كند... .
