الف) پدافند آسان تر: پدافند در ساحل يک رودخانه 700 متري بسيار آسان تر از يک پدافند در زمين عادي و صاف است، به خصوص که خط پدافندي ترسيم شده در حمله آينده، وتر دو ضلع پدافندي کنوني خواهد بود که کم تر از دو ضلع مي باشد. براي پدافند در ساحل رودخانه، نيروي کم تري لازم است و مي توان در نيرو صرفه جويي کرد.
ب) برد توپخانه: در پدافند ترسيم شده در حمله آينده بسياري از نقاط ميهن اسلامي از برد توپخانه دشمن خارج خواهد شد.
ج) موانع طبيعي و مصنوعي موجود، در مرحله اول، حمله را براي نيروهاي خودي مشکل مي نمايد، اما آسيب پذيري دشمن نيز در مقابل حمله ما زياد مي باشد و ان شاء الله به ياري خداوند متعال نيروي قابل توجهي از دشمن منهدم خواهد شد.
2) جنبه اقتصادي : پس از صرفه جويي در نيروي پدافند کننده، در اقتصاد نيز صرفه جويي مي شود.
از اين نظر که طول خط آماده رساني طولاني خواهد شد، مسأله چنداني نيست. زيرا اين طول مسير حدود 20 کيلومتر مي باشد و نمونه چنين وضعيتي را قبلاً نيز داشته ايم. از سوي ديگر در منطقه دو جاده آسفالته هويزه - نشوه و شلمچه - بصره نيز وجود دارند و با تکميل جاده اتصالي آبادان - اهواز به جاده اهواز - خرمشهر از طريق پل حفار، مسايل بسياري حل خواهد شد و بسياري از احتياجات از طريق آيادان و انرژي اتمي تأمين خواهد شد.
از سوي ديگر در پدافند دايمي، ما مشکل اقتصادي پيدا مي کنيم. در ادامه نبرد، کمک هاي مردم افزايش چشم گير پيدا مي کند و در نتيجه، از جنبه اقتصادي حرکت نظامي آينده به ضرر جمهوري اسلامي نمي باشد.
3) جنبه سياسي : مهم ترين جنبه هاي سياسي عمليات آينده عبارت اند از:
الف) وجهه بين المللي اشغال نظامي خاک يک کشور ديگر: در صورت اشغال خاک عراق از سوي ايران، مجامع امپرياليستي بين المللي مي توانند موضع گيري هاي گوناگوني داشته باشند، از جمله:
اولاً: ايران را همسان اسرائيل، اشغال گر و براي اعراب خطرناک قلمداد کنند. به خصوص که انگيزه اسرائيل را يک حالت ضد تروريستي و انگيزه ايران را صدور انقلاب، قلمداد کنند. اما لازمه چنين سياستي اين است که ابتدا بايد اسرائيل را محکوم کنند، پس از آن ايران را محکوم کنند و اين به ضرر آنها مي باشد.
ثانياً جو تبليغاتي وسيعي عليه ايران ايجاد کنند و از طريق سازمان ملل، شوراي امنيت و غيره ما را محکوم کنند و اين را براي دوستان آمريکا، خطرناک قلمداد کنند، اين حالت، چندان خطرآفرين نمي باشد. آنها سازمان آزاديبخش فلسطين را - که از سوي سازمان هاي بين المللي تأييد زيادي را به دست آورده بود، به چنين وضعيتي دچار نمودند - در کنار آن، اسرائيل را نيز محکوم کردند امّا اين کشور به ريش همه خنديد و به اشغال لبنان ادامه داد.
ب: تأثيرات سياسي اين مسأله در نزد مردم عراق: اين تأثيرات، مي تواند سه جنبه داشته باشد:
اولاً در داخل مردم عراق: اين تحليل که مردم عراق از ارتش عراق مي ترسند و مي گويند ارتش ايران که با صدام نمي تواند مبارزه کند و نتوانسته ارتش عراق را کاملاً متلاشي کند چگونه مردم عراق مي توانند اين کار را انجام دهند، مرتفع خواهد شد و مردم قوت مي گيرند که رفته رفته ارتش اسلام قوي شده و ارتش و رژيم بعث عراق رو به ضعف مي گذارد.
ثانياً: اثر مردم بر رژيم - با رسيدن نيروهاي اسلام به مرز بين المللي، رژيم بعث به طور طبيعي بنا به کيفيت رژيمش، تنومه و به طور کلي شمال شط العرب را تخليه کرده و فشار مردم مناطق تخليه شده، باعث ايجاد مشکلات اقتصادي - سياسي براي عراق خواهد شد. در صورتي که ما موفق شويم به شمال شط العرب برسيم، عراق مجبور است براي جلوگيري از شورش در بصره و اهالي اين شهر را کوچ دهد و يک ميليون آواره جنگي براي خودش درست کند. به خصوص که، مردم اين آورگي را عليرغم همه توجيهات از سوي صدام خواهند ديد و به طور طبيعي از او خواهند پرسيد: که چرا جنگ را شروع کرد و نتوانست ادامه دهد و اين بلا را بعد از اين همه کشته، بر سر آنها آورده است؟ به خصوص که ايران به علت اعتقادات مکتبي اش، شهر بصره را نيز نخواهد کوبيد.
ثالثاً: درباره اثرات منفي ترفندهاي تبليغاتي؛ صدام، عنوان مي کند ديديد من گفتم ايراني ها قصد اشغال کشور شما را دارند و وضعيت حکومت خود را تثبيت مي کند، براي اينکه انگيزه جنگيدن را در سربازان خودش به وجود بياورد؛ گذشت زمان نشان خواهد داد که با صداقت ايران در جنگ، اين مسأله باعث ايجاد مشکل عمده اي براي نيروهاي اسلام نخواهد بود.
ج) تأثير اين اقدام بر روابط ايران با جبهه پايداري: کشورهاي سوريه، الجزاير و ليبي تاکنون واکنش هاي متفاوتي از خود نشان داده اند. از جمله موضع سوريه بيشتر به سمت مخالفت کشيده مي شود ولي درباره سوريه انگيزه توسعه طلبي در مورد عراق را هم بايد مد نظر داشت.
خطوط دفاعي عراق 31/3/1361
عراق در اين جنگ به لحاظ طرح هاي ايذايي، در حفظ و نگهداري خطوط دفاعي خود تلاش فراواني نشان داده و حتّي دست هيتلر و موسوليني را نيز در اين زمينه از پشت بسته است. از جمله اين خطوط دفاعي، مي توان نهرهاي عبيد و سابله و مين هاي شمال غربي بستان و يا طرح دفاعي خرمشهر و غيره را نام برد.
طرح خطوط مستقيم: استفاده از موانع طبيعي زمين براي تشکيل خطوط دفاعي يک امر عادي مي باشد. سران ارتش عراق براي تشکيل خطوط دفاعي مستقيم، طرحي را تهيه کرده اند که ابتدا کالک آن را ديديم و بعد در روي زمين در جنوب رودخانه کرخه نور در طول بيش از سي کيلومتر، آن را مشاهده کردم.
ابتدا ميدان مين وجود دارد که بنا به موقعيت، داراي عمق مختلفي مي باشد. سپس دو رديف سيم خاردار لوله اي، که يک رديف هم روي آن مي اندازند، که عرض آن حدود سه متر و ارتفاع آن نيز در همين حدود مي باشد. پس از آن، سيم خاردار خطي - که چندان عامل مقاومت نمي تواند باشد - استفاده مي کنند. پس از آن خندق، که عرض آن بنا به موقعيت از 2 تا 3 متر و عمق آن 2 متر مي باشد، قرار دارد؛ که در صورت امکان، يا آب در آن مي اندازند، يا مين مي کارند و ياسيم خاردار مي کشند و يا از سيم خاردار و مين هر دو استفاده مي کنند. پس از آن، کانالي وجود دارد که سنگر نفرات در آن به صورت انشعابي و زيگزاگ احداث گرديده و پس از هر سه سنگر انفرادي، يک تيربار مستقر مي کنند. سنگرهاي انفرادي، داراي سقف هاي نيم دايره اي است و پشت اين خط، سنگرهاي تجمعي قرار دارد و پس از آن نيز، سنگرها و سکوهاي تانک مي باشد.
