باز هم ايشان به ياد من بود ند. مغرور شده بودم که با وجود اين همه غفلت، از ايشان هد يه دريافت کرده ام. من نمي دانم هديه ي امام چه بود، ولي مي دانم که هر چه از دوست رسد، نيکوست. مخصوصاً اگر اين هديه، فيض شهادت باشد. شهادتي که آن عزيز و آن حاضر غايب، عطا کرده باشد، حتماً مورد قبول درگاه خداي تبارک و تعالي نيز هست. چرا که:
به ذره گر نظر لطف بو تراب کند به آسمان رود و کار آفتاب کند
