نوزده سال قبل، در يكي از خيابان‌هاي بغداد صدام در تلاشي براي كشتن رهبر عراق عبدالكريم قاسم كه يك ماركسيست و نامش در ليست مرگ حزب بعث عراق ثبت شده بود، ناكام ماند.
امروز، تروريست اسرارآميز قبلي، به عنوان رييس جمهوري، فرمانده كل نيروهاي مسلح و دبيركل حزب بعث عراق بر كشور حكومت مي‌كند.
دگرگوني صدام، بيشتر با تغيير موضع در ديدگاه‌هاي منطقه‌اي و بين‌المللي كشورش همراه گرديد، تغييري كه هفته گذشته آشكار شد، هنگام يكه تمامي رژيم‌هاي عربي حاشيه خليج فارس " همبستگي خود را" با عراق در درگيري مسلحانه‌اش با ايران اعلام كردند.
عراق براي مقابله با " وعده" آيت‌الله خميني براي گسترش " اسلام نوع خودش" در عراق و پس از آن در جهان عرب و مسلمان، خط مقدم مقاومت شده است.
عراق كه تا يك سال پيش متحد نزديك اتحاد شوروي بود، اكنون قصد دارد تا با نفوذ شوروي در منطقه خليج[ فارس] به مقابله برخيزد و از سوي ديگر در حال تأمين خريدهاي تسليحاتي خود از اروپاي غربي به جاي اتحاد شوروي است.
هفته گذشته اتحاد شوروي به طرفداري از ايران، انتقاد آيت‌الله خميني را از صدام به عنوان " نوكر آمريكا" تأييد كرد. سفير ايران در مسكو از كرملين خواست كه از فروش تسليحات به عراق به طور كامل جلوگيري نمايد.
در سطح منطقه، به نظر مي‌رسد كه عراق چماق بزرگ خود را به كناري نهاده و به جاي آن در پي يك سياست " حسن همسايگي" برآمده است. بر اين اساس عراق به عربستان سعودي نزديكتر گرديده است، كشوري كه زماني يك هدف مطلوب براي خرابكاري‌هاي عراق بود. عراق همچنين به دشمني خود با رژيم بعثي حافظ اسد، رييس جمهور سوريه خاتمه داده است.
عراق در تازه‌ترين حركت ضدشوروي عهد كرده است كه رژيم ماركسيست يمن جنوبي را كه يك ديپلمات آمريكايي آن را جواهري روي تاج شوروي ميداند، سرنگون كند.
سياستگذاران آمريكا ممكن است اين قضيه را به اشتباه يك فرصت براي از سرگيري روابط با عراق كه بعد از جنگ اعراب و اسراييل در سال 1967 قطع شده بود، بدانند.
اول از همه، عراق اكنون شاهد يك فرصت مناسب براي دستيابي به رهبري منطقه است كه براي مدت دهها سال آرزوي آن را داشته است.
در نبود شاه كه به عنوان " ژاندارم" غرب كار مي‌كرد و با سقوط ارتش ايران پس از انقلاب سال گذشته، عراق با نيروهاي مسلح 222000 نفري خود به اضافه 250 هزار ذخيره، در حال نمايش قدرت مي‌باشد.
صدام بر يكي از بزرگترين كشورهاي صادركننده نفت خاورميانه حكومت مي‌كند و رهبري منابع انساني نسبتا وسيع سيزده ميليون نفري را بر عهده دارد.
از زماني كه مصر، كشور سابقا مقتدر عربي، بخاطر پيمان صلح با اسراييل مايه سرشكستگي اتحاديه عرب شد، عراق از مواضع افراطي سابق خود فاصله گرفت. درخواست عراق براي رسيدن به رهبري اعراب از اجلاس سران اعراب در بغداد براي بحث پيرامون قراردادهاي كمپ ديويد در سال 1978 شروع شد و در كنفرانس وزراي امورخارجه كشورهاي عربي در ماه مارس افزايش پيدا كرد. عراق هنگامي كه قرارداد كمپ ديويد را رد كرد، از عربستان براي تحريم تدريجي مصر حمايت كرد و از خواسته‌هاي افراطي سوريه و ليبي فاصله گرفت. همچنين رياض و بغداد در رابطه با اعلاميه‌هاي آتشين آيت‌الله خميني، دچار هراس شده‌اند.
در ماه فوريه عراق يك منشور هشت ماده‌اي عربي را اعلام كرد كه با حضور تمامي نيروهاي خارجي در خليج فارس مخالفت مي‌كرد و عدم اقدامبه دليل وجود اين هراس [در كشورهاي عربي]، كه عراق هنوز نقشه‌هاي تجاوزكارانه عليه همسايگان خود به ويژه كويت را در سر دارد، اين منشور از سوي اكثر كشورهاي عربي به خوبي مورد استقبال قرار گرفت. اين منشور با اشاره‌اي آشكار به ايران يك جبهه متحد عربي عليه متجاوزين را متعهد مي‌شود.
موضع خصومت‌آميز و گستاخانه عراق عليه رژيم آيت‌الله خميني از سوي اكثر پادشاهي‌ها و اميرنشين‌هاي منطقه همچون عربستان سعودي، كويت، بحرين، قطر و امارات عربي متحده مورد استقبال قرارگرفت.
براي كشورهاي پادشاهي حاشيه خليج فارس كه اختلاف طبقاتي عميق در جامعه‌شان وجود دارد، دعوت آيت‌الله خميني از محرومين براي " قيام"، بالقوه " بيچاره كننده" است.
هنگامي كه برخي رهبران مذهبي ايران، ادعاي قديمي تهران مبني بر مالكيت بحرين را عنوان كردند، عراق متعهد به دفاع از اين كشور شد.
در نظر عراقي‌ها، پايين كشيدن رژيم آيت‌الله خميني نوعي دفاع از خود محسوب مي‌گردد.
جمهوري عراق يك حكومت سوسياليست مادي، ولي نه بي احساس است. اما با جمعيتي شيعه معادل 60 درصد كل جمعيت، كه شبيه طرفداران ايراني آيت‌الله خميني هستند، اين گروه در عراق مبارزه با يك كشور برادر جمهوري اسلامي را جايز نمي‌دانند.
ادامه دارد...
منبع:ايسنا
