به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس به نقل از شهدای ایران، مدیر کل سابق حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس استان مرکزی و مسئول انجمن جانبازان شیمیایی این استان گفت: هم اینک سه هزار جانباز شیمیایی با درصدهای جانبازی مختلف در این استان زندگی می کنند که 60 تن از این افراد دارای جانبازی شیمیایی 0 درصد به بالا هستند.
علیرضا جلالی فراهانی افزود: درصد جانبازی این افراد از پنج تا 70 درصد است ولی با توجه به اینکه مواد شیمیایی بر قوای جسمانی و نیز توان افراد اثرات نامطلوب بسیاری دارد، بسیاری از جانبازان با وجود درصد جانبازی و مسمومیت 30 تا 40 درصدی خود، با درد و رنجی مشابه جانبازان 70 درصد رو به رو هستند که این وضعیت مشکلات عدیده ای را برای آنان ایجاد کرده است.
وی با بیان این موضوع که نمی شود بسیاری از مشکلات جانبازان شیمیایی را در جامعه مطرح کرد، گفت: اعضای خانواده جانبازان شیمیایی نیز با تبعات منفی ناشی از مسمومیت ایجاد شده درگیر هستند و از آن رنج می برند به گونه ای که آنان را نیز می توان جانبازان خاموش جامعه دانست.
عراق از گاز خردل خالص در جبهه ها استفاده نکرد
مدیرکل سابق بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس استان مرکزی و جانباز 70 درصد شیمیایی در ادامه با اشاره به اینکه در دوران دفاع مقدس، عراق در حملات شیمیایی خود از گاز خردل خالص استفاده نکرده است، افزود: بر اساس پژوهش های اخیر صورت گرفته از سوی کارشناسان مشخص شد ارتش عراق برای استفاده بیشتر از مواد شیمیایی که از سوی غرب در اختیار وی قرار گرفته بود با مخلوط کردن خردل با موادی چون کودهای کشاورزی، وایتکس، جوهر نمک، حشره کش، اسید و موادی مانند آن، تلاش کرده بود تا از مواد شیمیایی در اختیار خود به میزان بیشتری در جبهه ها استفاده کند.
وی ادامه داد: با مخلوط شدن این مواد، برخی راهکارهای درمانی استفاده شده برای کاهش تبعات و درمان بیماری های ناشی از خردل، بر روی بیماران پاسخ نداده و حتی استفاده از این روش ها منجر به وخامت بیشتر وضعیت جانبازان شیمیایی شده است چرا که در درمان های انجام گرفته، صرفا به موضوع رفع مشکلات ناشی از گاز خردل توجه شد و به عوارض ایجاد شده از ناخالصی ها دقت نشد.
جلالی جانبازان شیمیایی را سرداران بی نشان دوران دفاع مقدس خواند و گفت: سایر جانبازان در جامعه به دلیل عیان بودن جانبازی خود، مورد حمایت بیشتری قرار می گیرند و در سازمان ها و ارگان های مختلف و در خانواده حمایت می شوند ولی، جانبازان شیمیایی به دلیل نهان بودن بیماری و جانبازیشان، صرفا با این چهره در میان مردم و در فیلم های سینمایی شناخته شده اند که در حال سرفه هستند و کپسول های اکسیژن با خود به همراه دارند در حالی که این رویه تنها بخشی از واقعیت های موجود از جانبازان است و توجهی به فعالیت های آنان در جامعه و بیرون از منزل نشده است.
هیچ مرکز تخصصی برای جانبازان شیمیایی در استان ها وجود ندارد
این پژوهشگر در ادامه با بیان اینکه درصد بالایی از جانبازان شیمیایی کشور در استان ها و مناطقی به غیر از پایتخت زندگی می کنند، از نبود مرکز تخصصی برای درمان آنان خبر داد و گفت: هیچ بیمارستان تخصصی در استان ها برای رسیدگی به وضعیت جانبازان شیمیایی وجود ندارد و تنها بیمارستان ساسان در تهران و دو مرکز دیگر در این شهر هستند که گفته می شود به جانباران شیمیایی خدمات درمانی ارایه می کند که این موضوع سبب شده است دسترسی جانبازان به خدمات درمانی مورد نیاز آنان به شدت کاهش یابد.
به گفته جلالی، شاهد این هستیم که اگر جانباز شیمیایی با 40 درصد جانبازی به خدمات درمانی و پزشکی تخصصی نیاز پیدا کند و در شهرستان ساکن باشد، هیچ بیمارستانی نمی تواند خدمات تخصصی مورد نیاز وی را ارایه کند و این فرد ناچار است برای استفاده از خدمات به بیمارستان ساسان در تهران مراجعه کند که در صورت پذیرش از این امکان بهره مند شود.
مدیرکل سابق بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس، با اشاره به اینکه در گذشته بنیاد شهید نسبت به اعزام جانبازان شیمیایی برای استفاده ازخدمات بیمارستانی تخصصی مورد نیاز این دسته از جانبازان به تهران اقدام می کرد ولی اینک، اقدامی برای اعزام افراد انجام نمی دهد، افزود: برای کاهش مشکلات جانبازان شیمیای می طلبد مسئولان بنیاد شهید نسبت به انعقاد قرارداد با پزشکان متخصص و فوق تخصص در هر استان اقدام کرده و به گونه ای عمل کنند که جانباز برای دریافت خدمت پزشکی ناچار به حضور در تهران و صرف هزینه های گزاف این انتقال نباشد و بتواند در شهر خود درمان شود.
جانبازان شیمیایی در روستاها رها شده اند
