چيزي كه به عنوان تذكر دارم اين است كه بايد با تمام قدرت با جنگ كنندگان علیه امام حسين(ع) جنگ كنيم و وحدت خودمان را با ادامه دهندگان راهش حفظ كنيم. پس اي عزيزان ما بايد هميشه و بيش از پيش در صحنه باشيم و سعي كنيم ان شاء ا... از ادامه دهندگان راه سيد الشهداء و سرور شهيدان باشيم و همانطوريكه حضرت علي (ع) مي فرمايد كه: « آه از كمي توشه و درازي راه» راهي را در پيش داريم پس ما هم بايد براي آخرت خود توشه اي جمع كنيم .
بايد اين را هم درنظر داشته باشيم كه جبهه ها بهترين جا براي جمع كردن توشه و بهترين جا براي خدمت به اسلام است و بهترين راه براي ادامه دادن راه حسين است و ان شاء ا... خداوند ما را از ادامه دهندگان راه حسين(ع) قرار دهد.
خاطره اي كه دارم از برادر عزيز مهدي باكري، فرمانده عزيزمان است. درعمليات فتح المبين ايشان معاون فرمانده تيپ نجف اشرف بود و ماهم درآنجا بوديم .يك گرداني به اسم گردان امام امت داشتيم و با ارتش هم ادغام بوديم و حدود 1600 نفر نيرو بود. ما بايداز پشت به دشمن حمله مي كرديم. يكدفعه هم با آقاي مهدي باكري فرمانده عزيزمان رفته بوديم براي شناسايي و منطقه را آنقدر نمي شناختيم. شب عمليات بايد هفت ساعت ما راه مي رفتيم تا به منطقه مي رسيديم و دشمن را غافلگير مي كريدم. ما حدود 6 ساعت رفتيم و راه را گم كرديم. من همراه چند نفر رفتم جلو كه راه را پيدا كنيم, ديدم كه يك نفر از جلو مي آيد با خودم گفتم حتماً دشمن است گفتم: آهاي كي هستي؟ به من گفت: من مهدي باكري هستم. فوراً نيروها را بياور.آنقدر با خدا بود اصلاً هميشه كارهايش خدايي بود. از ما جلوتر رفته بود دشمن را دور زده بود آمده بود ما را ببرد. برد و گفت كه هيچ كس هول نشود تمام نيروهاي دشمن خوابند. گفتیم بابا شما كه با ما اومدين چطور دشمن را دور زديد؟! گفت: به همه سنگرها سرزدم تمام خوابند .ما رفتيم ديديم همه شان خوابند حتي نصف گردان گلوله ای شلیک نکرده بودند که ما آنجا را گرفتیم. اينقدر شهادت طلب بود, اينقدر خاطر رزمندگان را داشت كه ساعت 4 صبح نيروها را جمع كرد صحبت كرد و گفت كه فقط كارهايتان براي خدا باشد ,درسته براي خداست اما همان نيتي كه درخانه تان كرديد ما بريم جبهه، همان نيت درذهنتان بماند. نيتتان عوض نشود چون كارمان براي خداست .
