به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس از یزد، "علی خیبری" از شهدای استان یزد است که در ادامه خاطرهای از این شهید به نقل از همرزم وی "عباس رنجبر" را میخوانیم.
علی خبیری جانشین گردان بود و ضمن اینکه جانشین گردان بود کار مهندسی هم میکرد. وقتی در سنگر فرماندهی بودیم علی آقا مرتب ماهی صید میکرد و میپخت و بابا غلوم هم که تدارکات گردان بود میرفت و تن ماهی میآورد بخوریم.
یکی از کارهایی که آقای خبیری انجام میداد این بود که برایمان اشکنه یزدی در سنگر درست میکرد. ایشان یک دفعه من را کنار کشید گفت من تا چند روز آینده به شهادت میرسم.
گفتم علی آقا خواب دیدی؟ گفت به من الهام شده و فقط من از خدا خواستم که اگر بناست شهید شوم میخواهم در خون خودم بغلطم و شهید شوم. من با تویوتای بیسقف و سرباز به بنه رفته بودم، داشتم بر میگشتم دیدم آمبولانس دارد میآید -معمولاً آمبولانس نعش کشی که پیکر شهدا را جابجا میکرد از سنگرش بیرون نمیآمد مگر اینکه کسی شهید شده باشد-. من چراغ دادم و ماشین آمبولانس ایستاد. گفتم مگر شهید داریم؟ گفت بله. گفتم کیست؟ گفت علی خبیری. به محض اینکه اسم علی خبیری را به زبان آورد، به یاد آن مطلبی افتادم که چند روز پیش گفت. گفتم چطور شد؟ گفت با لودر داشت سنگر تیپ ۱۰۶ را خاکریز میزد. همینطوری که داشت کار میکرد یک گلوله دقیقاً روی لودر فرود آمد. علی آقا از روی لودر پایین آمد، چند تا غلت زد و شهید شد.
ایشان ازدواج نکرده بود و هر دفعه به یزد میآمد میگفت مادرم اصرار دارد ازدواج کنم. زمانهایی که مجروح میشد و به بیمارستان میرفت و مرخص میشد هنوز در نقاهت بود که بلند میشد، به جبهه میآمد و چیزی که از خدا میخواست همان هم شد.
