به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، نه سرباز بودند و نه اهل ایران. کشورشان را به قصد مهاجرت ترک کرده بودند و در ایران ساکن شدند که صدام و نظامیانش به قصد تصرف ایران به مرزهای غربی کشور هجوم آوردند.
به دنبال حمله صدام نیروهای داوطلب بسیجی از همه جای ایران برای دفاع به شهرهای غربی رفتند و با تمام توان و با وجود کمبود امکانات اجازه ندادند تا نیروهای دشمن به مقاصد خود برسند.
جبههها صحنهٔ تقابل حق و باطل بود از این رو تمام مردم با هر سن، شغل و تحصیلی و ملیتی که دفاع از حق را وظیفه خود میدانستند به صحنه جنگ آمدند و تعداد زیادی شهید را تقدیم انقلاب کردند. شهیدانی از بحرین، امارات، افغانستان و... نشان داد که جبهه حق متعلق به یک کشور و ملت نیست بلکه تمامی آزادی خواهان جهان با شنیدن ندای حق به آن لبیت خواهند گفت.
وجود ۲ هزار شهید، مجروح، شیمیایی و مفقودالاثر افغانی گواهی بر این مطلب است که بسیاری از مهاجران اگرچه هیچگاه با نام ایرانی خوانده نشدند اما با خونشان خاک ایران را گل باران کرده اند.
شهید عبدالحسین و محمد حسین معنوی سه سال بیشتر باهم تفاوت سنی نداشتند. دانش آموز مدرسه ابتدایی بودند که افغانستان توسط ارتش سرخ شوروی اشغال شد و خانواده مجبور به ترک افغانستان و مهاجرت به ایران شدند. زمانی که به ایران آمدند عبدالحسین ۱۲ و محمد حسین ۱۵ سال داشت.
خانواده به گمان اینکه به زودی جنگ افغانستان تمام شده و به کشور برخواهند گشت درشهر مرزی زاهدان ساکن شدند. از آنجا که عبدالحسین و محمد حسین پرورش یافته خانوادهای مذهبی بوده و در کودکی نیز دورههای آموزشی مسائل دینی را گذرانده بودند با ورود به ایران وارد حوزه علمیه شدند. علاقه این دو برادر به مسائل مذهبی باعث شد تا جذب بسیج مرکزی زاهدان شوند.
با حمله صدام به ایران هر دو برادر داوطلب حضور در جبهه شدند. عملیات کربلای یک بود که عبدالحسن برادر کوچکتر در مهران شهید شد. عبدالحسین در قسمتی از وصیت نامهاش نوشته است «پیرو ولایت فقیه باشید و در همه امور از دستورات ولی امر مسلمین حضرت امام خمینی اطاعت کنید.»
محمد حسین بعد از شهادت برادر دوباره به جبهه رفت. یاد برادر شهید همواره در ذهن و قلب محمد حسین جاری بود. ۱ سال بعد از شهادت برادر عبدالحسین نیز در منطقه عملیاتی سردشت مورد اصابت گلوله دشمن به سرش قرار گرفت و همچون برادرش به شهادت رسید.
محمد حسین نیز درقسمتی از وصیت نامهاش خطاب به خانواده خود مینویسد «ما نباید از جمهوری اسلامی ایران انتظار کمک داشته باشیم بلکه باید به آنها کمک کنیم زیرا این نظام اسلامی با تمام استکبار جهانی روبرو است. باید در برابر تمام دشمنان از آن دفاع کنیم.»
