تصدیق علمی به تنهایی نجات‌دهنده انسان از عذاب نیست
استاد تفسیر حوزه علمیه با بیان اینکه تنها تصدیق و تکذیب علمی عامل نجات از عذاب و رساندن به بهشت نیست گفت: بسیاری از افراد هستند که قیامت و معاد را به لحاظ علمی تکذیب نمی‌کنند بلکه تکذیب ایمانی دارند.
به گزارش گروه سایر رسانه های
دفاع پرس، «آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی» استاد تفسیر حوزه علمیه (امروز ۲۲ آبان) در ادامه تفسیر سوره مبارکه مومنون گفت: بعد از نابودی قوم نوح مردمان دیگری پدید آمدند البته نه خلقتی مشابه آدم ولی این مردم جدید نیز راه و روسم همان اقوام گذشته خود را طی کردند و به حرف انبیاء خویش گوش نمی‌کردند و به تعبیر قرآن«مترف» بودند.
وی فرورفتن در لذات دنیا و انکار معاد را دو ویژگی مترفین برشمرد و اظهار کرد: استدلال و برهان این‌ها این بود که این فرد مدعی نبوت همانند ما بشر است و غذا می‌خورد و راه می‌رود آیا تبعیت از چنین فردی خسران برای ما نیست و خلاف عقل و علم نیست، یعنی بشر از ابتدا خیلی برای جهالت‌های خود ارزش قائل بوده است و با ادعای فراوان از آن دفاع می‌کرده است.
هادوی تهرانی بیان کرد: بدتر از این آن است که بشر جهالت خود را علم تلقی می کند و مطالب الهی را خلاف عقل و علم تلقی می‌کند، و علت این مسئله هم انکار آخرت است که عرض کردیم مفاهیمی مانند انکار و تکذیب و ... مشکک است و مراتب مختلفی دارد؛ برخی رفتارهای ما ممکن است تکذیب علمی نباشد بلکه تکذیب ایمانی است یعنی فرد با هزاران برهان و دلیل قیامت را ثابت می‌کند اما رفتارش رفتار مومن به آخرت نیست و اعتقاد به اینکه قیامتی وجود دارد در اعمال او مشاهده نمی‌شود.
این استاد تفسیر حوزه با اشاره به مترف بودن تصریح کرد: دنیای افراد متفاوت است؛ دنیای کسی ماشین زیبا و خانه بزرگ و ثروت زیاد و دنیای فرد دیگری هم ممکن است زهد او باشد؛ همین که دیگران می‌بینند فلانی زاهدانه زندگی می کند لذت می‌برد، گردنش را کج و صدایش را نحیف می‌کند و یا قرآن می‌خواند که پول بگیرد.
این استاد تفسیر حوزه همچنین در ادامه تفسیر سوره مبارکه انبیاء گفت: انبیاء مقام شفاعت دارند ولی این شفاعت جز به کسانی نمی‌رسد که خداوند از آنان راضی است.
وی با اشاره به محال بودن ادعای الوهیت از سوی انبیاء افزود: خداوند فرمود این طور نیست که اینان نبی و فرستاده ما هستند و با این حال اگر ادعای الوهیت کنند ما رهایشان می‌کنیم بلکه عذاب جهنم برای آنان است البته این عبارت به معنای این که آنان واقعا ادعای نبوت می کنند نیست زیرا انبیاء تابع محض الهی و در برابر خداوند خاشع هستند.
هادوی تهرانی عنوان کرد: آیه ۲۹ این سوره(وَمَنْ يَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّي إِلَهٌ مِنْ دُونِهِ فَذَلِكَ نَجْزِيهِ جَهَنَّمَ كَذَلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ) به تعبیری استحاله وقوعی ادعای الوهیت از سوی انبیاء است؛ خداوند همچنین به ادعای مسیحیان درباره فرزند خدا بودن عیسی اشاره می کند.
منبع: ایکنا
