الوقت بررسی کرد؛
روابط مسکو و واشنگتن در دوران ترامپ - پوتین
در دوران باراک اوباما روابط مسکو- واشنگتن روابط سینوسی بود که در این اواخر با تنش نیز آمیخته شده بود. این در حالی است که با انتخاب رئیس جمهور جدید آمریکا، مسکو به دنبال بهبود روابط و گسترش همکاری‌های سیاسی با ایالات متحده است.
به گزارش گروه بین‌الملل
دفاع پرس، نزدیک به دو سال است که روابط مسکو- واشنگتن با ورود روسیه به بحران سوریه و همچنین مسایل موجود در اوکراین و الحاق شبه جزیره کریمه دچار تنش و آشفتگی خاصی شده است. به نحوی که مقامات سیاسی دو کشور به طرق مختلف یکدیگر را مورد حمله قرار می‌دادند.
روابط پر تنش دو کشور تا مرحله‌ای پیش رفت که پوتین دستور لغو قرارداد کاهش تسلیحات هسته‌ای را با آمریکا صادر کرد. اما بیشترین تنش بین دو طرف درباره سوریه و مخصوصاً تفکیک گروه‌های تروریستی میانه‌رو و افراطی و بحث آتش‌بس بود.
روسیه حتی آمریکا را تهدید کرد در صورتی که حمله‌ای توسط واشنگتن به سوریه یا پایگاه‌های نظامی این کشور صورت گیرد، با واکنش متقابل مسکو مواجه می‌شود. در قبال این واکنش‌ها آمریکا نیز منطقه پرواز ممنوع را در سوریه در دستور کار قرار داد که با پافشاری مسکو و وتوی آن در شورای امنیت، این مسئله منتفی شد.
در دوران باراک اوباما روابط مسکو- واشنگتن روابط سینوسی بود که در این اواخر با تنش نیز آمیخته شده بود. این در حالی است که با انتخاب رئیس جمهور جدید آمریکا، مسکو به دنبال بهبود روابط و گسترش همکاری‌های سیاسی با ایالات متحده است. بنابراین سوالی که می‌تواند مورد پرسش قرار بگیرد این موضوع است که روابط مسکو – واشنگتن در دوران ترامپ بنابر ملاحظات دو کشور در قالب چه سناریوهایی قابل تصور است؟ آیا روابط دو کشور روبه بهبودی می‌رود یا حالتی از تنش در روابط دو کشور حاکم می‌شود؟
1) ترامپ در طول رقابت‌های انتخاباتی به‌گونه‌ای نامحسوس هم سویی خود را با سیاست‌های پوتین اعلام کرد. هنگامی که ترامپ بحث مبارزه با نظام سوریه را مطرح کرد و گفت که حمله به سوریه به جنگ با روسیه منجر می‌شود، ناشی از نزدیکی روابط ترامپ با پوتین است. دونالد ترامپ گفت: ما لزوماً نباید دشمن یکدیگر باشیم. باید زمینه‌های مشترکی را براساس منافع مشترک پیدا کنیم. به‌عنوان مثال، روسیه نیز از تروریسم اسلامی ضربه خورده‌است. من معتقدم که کاهش تنش و بهبود مناسبات با روسیه فقط از یک موضع قدرتمند عملی است. تعقل حکم می‌کند که این دور خصومت باید پایان یابد. برخی می‌گویند روس‌ها برخورد درستی نخواهند کرد. هدف من این است که آنرا بسنجم.»
2) ترامپ با طرح این مسئله که روسیه در حال مبارزه با داعش است، از سیاست خارجی پوتین در منطقه و مخصوصاً سوریه حمایت کرده است. ترامپ گسترش بحران در خاورمیانه و قدرت گرفتن گروه‌های تروریستی را حاصل سیاست خارجی غلط اوباما دانست و به روسیه حق داد برای جلوگیری از سرازیر شدن تروریسم به داخل خاکش، علیه داعش اقدام کند او همچنین در راستای سیاست مسکو از حضور بشار اسد در قدرت در شرایط فعلی حمایت کرد. همچنین برخلاف دیگر سیاست‌مداران آمریکایی که از پوتین به عنوان فردی مستبد یاد می‌کنند، ترامپ بارها پوتین را مورد تجلیل قرار داده و در 20 سال گذشته نخستین نخبه آمریکایی است که از رهبر روسیه تمجید کرده است.
3) ترامپ ولادیمیر پوتین را «رهبری مقتدر و بسیار هوشمند» توصیف کرده بود. همچنین در طول رقابت‌های انتخاباتی وی به ارتباط با روسیه نیز اذعان کرد. ترامپ در اظهارنظری غیرمنتظره، از روسیه خواست که با نفوذ در ایمیل‌های هیلاری کلینتون، ایمیل‌هایی را که گفته می‌شود گم شده‌اند پیدا کند. او حتی از این پیش تر رفت و گفت: روسیه، با شما هستم. امیدوارم که بتوانید سی هزار ایمیلی را که ناپدید شده‌اند پیدا کنید. فکر می‌کنم، با این کار مورد تقدیر رسانه‌های ما قرار بگیرید.
4) نگاه ترامپ بیشتر به مسایل داخلی آمریکا معطوف است و همین امر منجر به کاهش حضور آمریکا در سطح بین‌المللی می‌شود و این امر موجب کاهش تنش بین دو کشور می‌شود. کاهش توان اقتصادی، زوال سیستم سیاسی و چالش در رفتار بین مردم و نخبگان، گسترش فساد و بیکاری و افزایش مهاجرت به این کشور از جمله مشکلاتی است که ترامپ وعده حل آنها را داده است.
5) ترامپ مخالف ناتو است و از آنجایی که روسیه یکی از تهدیدهای اصلی در مرزهای خود را حضور ناتو و مانورهای نظامی این سازمان با کشورهای اروپای شرقی می‌داند، از این دیدگاه ترامپ در جهت پیشبرد اهداف مسکو - واشنگتن استفاده می‌کند. ترامپ گفته که ناتو برای آمریکا هزینه‌بردار است؛ زیرا آمریکا در مقایسه با دیگر اعضا که ناتو در دفاع از آنها تشکیل شده است، سهم بیشتری می‌پردازد. طبق گزارش ناتو، ایالات متحده در سال جاری 22 درصد هزینه‌های ناتو را پرداخت می‌کند.
در مجموع می‌توان اذعان کرد که روابط مسکو- واشنگتن در سایه ریاست جمهوری ترامپ تا حدودی بهبود یابد و روابط تنش آمیزی که بین دو کشور در وضعیت فعلی حاکم است، از روابطی تقابلی به روابطی تعاملی سوق پیدا کند، البته تحقق این مسئله، مشروط به پایداری کلینتون به سیاست‌های اعلانی خود است، در غیر این صورت فشارهای احتمالی هیئت حاکمه و بویژه جمهوری خواهان مانع از نزدیکی آمریکا و روسیه خواهد شد.
