به گزارش خبرنگار خبرگزاری دفاع مقدس، در اولین نشست از سلسله گفتوگوهای پژوهشی هنر و ادبیات عاشورایی که در تماشاخانه حوزه هنری برگزاری شد، خسرو آقایاری از نویسندگان و محققان حوزه ادبیات بابیان اینکه ذهن من به ساحت بنیادی ادبیات عاشورا معطوف است، گفت: شعر در مفهوم دینی و آیینی با شعر به معنای اعم خودش متفاوت است. یکی از قلمروهای ناکاویده شعر این است که ما شعر آیینی را با بخشی از پیش نیازهای معرفتی خودش جدا کردیم.
وی با بیان اینکه شعر دینی بخشی از سلوک عرفانی و معرفت دینی است، افزود: شعر دینی هیچ گسستی با معرفت عرفانی ندارد و اگر بخواهیم این را رابطه را جدا کنیم در شعر آیینی با مشکل مواجه میشویم.
این نویسنده و محقق ادبیات تصریح کرد: شاعر آیینی نیاز به یک قلمرو بیانی دارد. بین شاعری که کار آزاد میکند و شاعر حوزه شعر عاشورا به لحاظ هستی شناسی تفاوتهایی وجود دارد.
وی بیان کرد: مسئله بعثت در شعر عاشورایی به وجود میآید؛ بدین معنی که ما در طول زندگی با بعثتها و برانگیختگیهایی روبرو میشویم. بعدها شاعر برای بیان قدسی و مفهوم آسمانی آن انتخاب میشود و اگر بدون رسالت باشد شاعر نیست. شاعر باید برانگیختگی داشته باشد. شاعری که روحش باردار باشد، از عالم قدس انتخاب میشود و باعث تحول درونی وی میشود.
