16 آذر سال 1332 نمايانگر روح «استكبارستيزی، استقلالخواهی، عدالتطلبی و آزادیخواهی» دانشجويان ايران در پرتو اسلام عزيز است.
شهيدان «احمد قندچی، مصطفی بزرگ نيا و شريعت رضوی» در اعتراض به دخالتهای آمريکا و انگليس در امور ايران و سفر «ريچارد نيکسون» معاون رئيس جمهور آمريکا به تهران، به همراه ديگر دانشجويان بپاخاستند و سينه خود را آماج گلولههای رژيم پهلوی قرار دادند تا سندی ديگر از روح استكبارستيزی، استقلالخواهی، عدالتطلبی و آزادیخواهی فرزندان اين سرزمين را برای هميشه در تاريخ ثبت کنند.
اين روز بزرگ سرآغاز حرکتی ديگر در سير استکبار ستيزی دانشجويان بود که با پيروزی انقلاب اوج گرفت و در گرماگرم حوادث پس از انقلاب به بلوغ رسيد.
اين واقعه نمايهای از رحمت الهی بود که ذائقه عدالت خواه دانشجويان ايرانی را بيدار کرد و آنها را بر ضد استکبار برانگيخت، جنبش و انقلابی كه از قلب آن چمرانها، باكریها و... بپا خاستند و فصل ماندگاری را از نقش دانشجويان در صيانت از دستاوردهای انقلاب اسلامی در تاريخ اين مرز و بوم از خود بر جای گذاشتند.
در اين اطلاعيه با بيان اينکه شانزدهم آذر نشان بارزی از نقش بینظير دانشجويان ايران اسلامی در شناخت ريشههای استعمار و مبارزه صادقانه با مصاديق استکبار است، آمده است: استکبارستيزی نه يک سليقه سياسی خاص و نه يک روش يا تاکتيک برای زمانی معين، بلکه آرمانی است واقعی، که الهام گرفته از مشی انبياء و ائمه اطهار(ع) بوده و خير و سعادت دنيوی و اخروی يک ملّت را به همراه دارد و اين آرمان نه فقط در کلام بلکه لزوماً بايد در برنامه ريزیها و هدفگذاریهای کلان کشور نمود و بروز داشته باشد.