به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، مراسم تجلیل از «بابک رادمنش» سازنده سرودهای انقلابی و پدر «سامی یوسف» خواننده بینالمللی شب گذشته با حضور محمد گلریز، ایرج خواجهامیری، جلال مشفق، محمد اصفهانی، سیدمحمد میرزمانی، عبدالجبار کاکایی، نادر گلچین، رشید وطندوست، محمدعلی قدمی و مسعود نجفی در فرهنگسرای شفق برگزار شد.
محمد گلریز خواننده سرودهای انقلاب به عنوان اولین سخنران این مراسم روی سِن آمد و اظهار داشت: خوشحالم که بعد از سالهای سال در خدمت یکی از هنرمندان کشورمان هستیم؛ کسی که حق زیادی بر گردن جامعه هنری و مخصوصا موسیقی انقلاب دارد. اوایل انقلاب جَو ترور توسط گروهها خیلی داغ شده بود، هنرمندان برای فعالیت در عرصه موسیقی باید از خودشان شجاعت نشان میدادند، «رادمنش» یکی از هنرمندانی بود که شجاعت داشت و باعث شد، راه موسیقی باز شود.
وی افزود: سالهای ابتدایی انقلاب کسانی که میخواستند موسیقی ارزشی کار کنند میبایست دل و جرأت داشته باشند. رادمنش علاوه بر تخصص در آهنگسازی، شاعر بسیار خوبی است. شخصیت ایشان چنین بود که هرگاه میخواستند آهنگی به یک خواننده بدهند، حتما میبایست خواننده را از نزدیک میدیدند تا با اخلاق او آشنا شوند، همین مسئله باعث موفقیت و ماندگاری آثار ایشان شد. رادمنش و فرزند او «سامی یوسف» در سطح بینالملل خدمات زیادی به موسیقی توحیدی کردهاند.
این خواننده سرودهای انقلاب با بیان اینکه پدر و برادر من اهل موسیقی بودند، گفت: من از فعالیتهای گذشته خود در رابطه با سرودهای انقلابی ناراحت و پشیمان نیستم. خیلی از متدینین ما پیش از انقلاب موسیقی را حرام میدانستند، اما با پیروزی انقلاب و تاییدات امام خمینی (ره) بر سرودهای مثل «شهید مطهری» به سمت موسیقی آمدند.
گلریز افزود: من مخالف موسیقی پاپ نیستم، اما وقتی برخی موسیقیهای هنجارشکن را میبینم، متاسفم میشوم که چقدر جایگاه موسیقی تنزل پیدا کرده است. میتوانستیم در کنار موسیقی مذهبی و ارزشی درباره سایر گونههای موسیقی هم کار کنیم و راه را برای حضور قشر متدین فراهم کنیم.
بخش بعدی این مراسم با آوازخوانی «ایرج خواجهامیری» ادامه پیدا کرد. خواجهامیری در جملاتی کوتاه اظهار داشت: چند روزی در انگلستان مهمان رادمنش بودیم، ما سخاوت و مهماننوازی را از ایشان فرا گرفتیم.
رادمنش در پاسخ به خواجهامیری گفت: احساس همه ایرانیها با صدای ایرج عطرآگین شده است. اول انقلاب سه نفر خواننده مطرح و خوب وجود داشتند که اصلیترین کارها را میخواندند. محمدگلریز، جمشید نجفی و اسفندیار قرهباغی این سه نفر مطرح ترین خوانندگان سرود آن زمان بودند.
«محمدعلی نجفی» برای اجرای سرود انقلابی روی سِن آمد و گفت: رادمنش یک روز به من پیشنهاد داد تا کار با احساسی بخوانم. وقتی من سرود «ستیزه» را خواندم، برای چند اجرا به اتریش رفتیم. شخصی آمد و گفت شما زیر باد کُولر فقط شعار میدهید، اگر روی حرفتان هستید این آهنگها را در جبهه بخوانید. ما گفتیم از چیزی نمیترسیم و اگر لازم باشد به جبهه هم میرویم. ما که نزدیک مرز بوسنی و هرزگوین بودیم وارد خاک این کشور شدیم و در نزدیکترین فاصله با نیروهای صربستان، اجرای موسیقی انجام دادیم.
رادمنش در ادامه گفت: من یک روز برای اعزام به جبهه اقدام کردم که به من گفتند تو به جبهه نرو، اسلحه شما شعر و آهنگ است. سال سوم انقلاب حمید شاهنگیان به من گفت ما با هر زبانی برای هفته وحدت موسیقی داریم، اما با زبان لُری سرودی نداریم. مادر من به لُری علاقمند بود و گاهی به واسطه بیماری از من می خواست تا برایشان آهنگ لُری بخوانم تا آرام شوند. علاقه مادرم به موسیقی لُری موجب شد تا من یک کار لُری با حمایت مادرم بسازم.
بخش بعدی این مراسم به بازخوانی یک موسیقی از «بابک رادمنش» اختصاص داشت که «علی چراغی» و «پدرام کشتکار» آن را اجرا کردند.
رادمنش در ادامه پس از اجرای سرود «خلبانان» توسط مسعود نجفی بیان کرد: من تا به امروز بیش از45 سرود ساختهام، اما خلبانان تا به امروز ماندگارترین آنها بوده که بخشی از این ماندگاری به خاطر صدای نجفی بوده است.
وی
درباره چگونگی ساخت این سرود گفت: یک روز مسعود نجفی مهمان منزل ما بود که
هواپیماهای عراقی اطراف خانه ما را بمبباران کردند. همه مردم روی پشتبامها آمده
بودند. همان لحظه شعری به ذهنم رسید و گفتم «پرواز کن، پرواز کن». من تا شب این
شعر را آماده کردم و فردا به همراه مسعود نجفی برای ضبط به ساختمان رادیو در میدان
ارک رفتیم.