به گزارش گروه سایر رسانه های
دفاع پرس، «پویش مردمی مدافعان دور از حرم» نام کانالی در تلگرام است که به تازگی عضو آن شده‌ام. تا آنجا که من از محتوای مطالب کانال دستگیرم می‌شود، کسانی که دغدغه سرمای زمستان رزمندگان مدافع حرم را دارند، بافتنی‌ها یا لباس‌های گرمی که می‌بافند یا تهیه می‌کنند را به دست‌اندرکاران پویش می‌فرستند تا از طریق آنها به دست رزمندگان مدافع حرم برسد. اما احساس می‌کنم فعالیت‌های این پویش باید چیزی فراتر از ارسال لباس‌های گرم باشد. برای اینکه بیشتر با ماهیت فعالیت‌هایشان آشنا شوم از طریق همان کانال تلگرامی شروع به رایزنی کردم.
برای کسانی که دوران دفاع مقدس و کمک‌های مردمی به جبهه‌ها را به یاد دارند، کاری که پویش مردمی مدافعان دور از حرم انجام می‌دهد، یک حرکت نوستالژیک به شمار می‌رود. در افسون یادآوری خاطرات دوران کودکی‌ام از جنگ تحمیلی هستم که رایزنی‌ها به نتیجه می‌رسد و یک نام برای انجام گفت‌وگو به من معرفی می‌شود؛ «حبیب عبدالهی». این نام چقدر آشناست! کمی جست‌وجو در اینترنت مشخص می‌کند حبیب یکی از شناخته شده‌ترین رزمندگان جبهه مقاومت اسلامی است که سال گذشته در جبهه سوریه به مقام جانبازی نائل آمده است. برای یک خبرنگار چه اتفاقی بهتر از اینکه مصاحبه‌ای موضوع محور پیش‌رو داشته باشد، اما خود مصاحبه شونده سوژه‌ای ناب‌تر و جذاب‌تر باشد! به هرحال گفت‌وگو را آغاز می‌کنیم و چون حبیب عبدالهی مخالف پرداختن به احوالات شخصی‌اش است، متن زیر با موضوع فعالیت‌های «پویش مردمی مدافعان دور از حرم» تقدیم حضورتان می‌شود.
پیش از پرداختن به هر موضوعی، یک نکته در نام پویش جلب توجه می‌کند، چرا مدافعان دور از حرم؟بسیاری از مردم دلشان با رزمندگان مدافع حرم است. حالا هرکسی بنا به دلایلی نمی‌تواند در کنار این عزیزان حضور داشته باشد و در عین حال می‌خواهد کاری برای آنها انجام دهد. حرکتی، قدمی یا کمکی و... به نظر من کسی که دلش با رزمندگان جبهه مقاومت اسلامی است، یک مدافع حرم به شمار می‌رود. مدافعی که دور از حرم است و قلبش برای این جبهه می‌تپد. بنابراین دوستان نام پویش مردمی مدافعان دور از حرم را انتخاب کردند تا انعکاسی از دغدغه درونی دوستداران و شیفتگان دفاع از حرم باشد.
شما خودتان رزمنده جبهه مقاومت اسلامی هستید. از این نظر یک قدم جلوتر از ما هستید. یعنی اینکه خودتان آن فضا را درک کرده‌اید. به نظر شما چه نیازی به ارسال کمک‌های مردمی وجود دارد؟این سؤال گاهی از ما پرسیده می‌شود که قاعدتا هر ارگان اعزام کننده‌ای مسئول تأمین نیازهای رزمندگان نیز است. پس چه نیازی به ارسال کمک‌های مردمی احساس می‌شود. من می‌خواهم این سؤال را از دید مردم پشت جبهه پاسخ دهم. شاید مردمی که دوست دارند کاری برای رزمندگان مدافع حرم انجام دهند، بیشتر نیاز به ارسال چنین کمک‌هایی داشته باشند تا خود رزمندگان. چنانچه بعد از شروع کار پویش به عینه دیدیم که چقدر مردم مشتاق و حتی عاشق برای همراهی و همدلی و کمک به رزمندگان وجود دارند. کسانی که گاهی شرایط فیزیکی و سن و سالشان اجازه حضور در این جبهه را نمی‌دهد اما قلبشان برای لحظه به لحظه رزم رزمندگان می‌تپد و دوست دارند حداقل کاری انجام دهند. بنابراین ارسال کمک‌های مردمی مثل همین بافتنی‌ها قدمی در این مسیر است. اما اینکه گفتید بنده فضای آنجا را درک کرده‌ام، بله! از این منظر هم احساس نیاز می‌شود. شاید یک نیاز احساسی باشد که یک رزمنده را لباسی گرم‌تر می‌کند که دستان یک مادر بافته باشد. یا دستکشی را دستش کند که ننه عصمت پیرزن دوست داشتنی یزدی آن را بافته باشد. این نکته را هم اضافه کنم در جبهه دفاع از حرم نیازهایی وجود دارد که همت مردم را می‌طلبد. مثلاً تأمین برخی از اقلام دارویی و مسائلی از این دست که باید خیلی به قضیه ریز شویم تا اینها را بهتر و بیشتر درک کنیم.
در جایی خاطره‌ای از شما خواندم که گویا قبل از مجروحیت، کلاه دوست شهیدتان را به سر گذاشته بودید. شاید شرح این خاطره به درک بهتر موضوع کمک کند.یک خاطره بامزه دارم، معمولاً کلاه جنگی (آهنی یا کائوچویی) یکی از ملزومات یک رزمنده هنگام درگیری است اما من به دلایلی از این کلاه استفاده نمی‌کردم. سحرگاه منتهی به عملیات وقتی برای رفتن آماده شدیم، همه کلاه‌هایشان را روی سرشان گذاشتند و من طبق معمول از کلاه جنگی استفاده نکردم که با مخالفت شهید اینانلو مواجه شدم ولی خب کلاه بافتنی شهید را از او گرفتم و بر سرم گذاشتم. دقیقاً زمانی که موشک اصابت کرد، آتش مهیبی در اثر انفجار ایجاد شد و بخش زیادی از بدن من سوخت اما به لطف خدا و به وسیله کلاه بافتنی که سرم بود موهای سرم هیچ آسیبی ندید و من از آنجا که به موهایم خیلی علاقه‌مندم و خیلی دوستشان دارم واقعاً به آن کلاه بافتنی مدیونم. (باخنده)
کمی به چند و چون خود پویش مردمی مدافعان دور از حرم بپردازیم. چه زمانی تشکیل شد؟ در کجا؟ و اصلاً استارت اولیه‌اش چطور خورد؟
فکر این کار را تلاش‌های یک پیرزن 75 ساله و با صفای یزدی در ما ایجاد کرد.
نام ایشان ننه عصمت است که چون دوران دفاع مقدس پسری نداشت رهسپار جبهه‌ها کند، تصمیم می‌گیرد حتی‌المقدور کاری برای رزمنده‌ها انجام دهد و شروع به بافتن دستکش برایشان می‌کند. ایشان شگرد و تبحر خاصی برای بافتن دستکش دارد و با پنج میل این کار را انجام می‌دهد. ننه عصمت بعد از جنگ همچنان دستکش‌هایش را می‌بافد و به سربازان مستقر در مرزها ارسال می‌کند. بعد از قضیه دفاع از حرم نیز برای رزمندگان این جبهه دستکش می‌بافد. ایشان لطف کردند و برای من هم یک جفت دستکش بافتند. حتی چون انگشت دست راست بنده در جریان جانبازی ام قطع شده است، این مسئله را در دستکشی که برایم بافته لحاظ کرده است. من خیلی دوست داشتم ایشان را از نزدیک ببینم و تقریباً اوایل آذرماه امسال این توفیق شامل حالم شد. بعد از این دیدار و دریافت دستکش‌ها، به نظرم رسید چرا چنین کارهای ذوقی و احساسی را برای رزمندگان جبهه مقاومت اسلامی انجام ندهیم.
بنابراین از همان آذرماه طرح اولیه پویش مردمی مدافعان دور از حرم را با مرکز نشر فرهنگ اسلامی فاطمیه ارشاد واقع در نارمک تهران آغاز کردیم. شیوه اطلاع رسانی مان هم از طریق کانال تلگرامی پویش مردمی مدافعان دور از حرم و اینستاگرام انجام گرفت.
در طرح اول ارسال بافتنی‌ها و لباس‌های گرم را مد‌نظر داشتید؟
برای شروع خواستیم کارهای دلی و ذوقی مردمی را دریافت کنیم و بعد از طریق ارتباط‌هایی که وجود دارد، آنها را به دست رزمندگان برسانیم. خواسته‌مان از علاقمندان هم این بود که حتی‌المقدور خودشان بافتنی‌ها را ببافند یا اگر مجال این کار نیست، لباس‌های گرم را تهیه کرده و برای ما بفرستند. به هیچ عنوان وجه نقد دریافت نمی‌کنیم. در قدم اول می‌خواستیم همدلی مردمی را با ارسال لباس‌های گرم در فصل زمستان نشان دهیم. طرح اول پویش مردمی مدافعان دور از حرم از 15 آذر ماه 95 تا نهم دی ماه انجام گرفت.
علت انتخاب مرکز فاطمیه ارشاد به عنوان مرکز فعالیت‌هایتان چه بود؟
فاطمیه ارشاد با سابقه فعالیت 37 ساله خود و به عنوان مرکز فرهنگی که بیش از 70 شهید والامقام را تربیت و به نظام اسلامی هدیه کرده و با وجود افراد مخلص، دلسوز و انقلابی که در فاطمیه ارشاد فعالیت می‌کنند یکی از مهم‌ترین و فعال‌ترین مراکز فرهنگی شرق تهران به حساب می‌آید. من خودم بزرگ شده محله نارمک هستم و از مدت‌ها قبل از جانبازی و تا همین الان، شب‌های جمعه در فاطمیه ارشاد جلسه مداحی دارم. فاطمیه ارشاد به نوعی پایگاه فعالیت‌های بنده و بچه‌های محله و دوستان دیگر به شمار می‌رود. بنابراین همان جا را مرکز فعالیت‌هایمان قرار دادیم و انصافا جا دارد همین جا به سهم خودم از تلاش‌های بی‌دریغ و شبانه‌روزی مسئولان و اعضای فاطمیه که حقیقتاً خالصانه عمل کردند تشکر کنم.
پایگاه‌های بسیج، حسینیه‌ها و مساجد دیگر هم در کنار شما هستند؟
خوشبختانه استقبال بی‌نظیری از طرح «پویش مردمی مدافعان دور از حرم» صورت گرفت. به گونه‌ای که به سرعت تعدادی از بسیجی‌ها و فعالان این عرصه درخواست همکاری دادند و الان 26 پایگاه در سطح کشور در این خصوص فعال هستند و هدایای مردمی را بعد از دریافت به ما ارسال می‌کنند. شهرها و مناطقی مثل کرج، شهریار، مشهد، شیراز و. . . حتی از خارج کشور هم هموطنانمان ابراز علاقه کرده‌اند تا در این طرح شرکت کنند.
یعنی ایرانی‌های خارج از کشور هم می‌خواهند در طرح پویش مردمی مدافعان دور از حرم شرکت کنند؟
بله، یک عده از ایرانی‌های ساکن ترکیه و همین طور شیرازی هایی که در یکی از کشورهای عربی سکونت دارند ابراز علاقه کرده‌اند و با پویش در این خصوص تماس گرفته‌اند. آنها هم دلشان با رزمندگان مدافع حرم است و دوست دارند مثل همه مردم ایران کاری در این خصوص انجام دهند.
به نظر می‌رسد طرح پویش مردمی مدافعان دور از حرم باز هم ادامه خواهد داشت؟
اساس تفکر ما همان تفکر حضرت روح الله (ره) است. همان تفکری که به ما یاد داد تا ظلم و کفر هست مبارزه هست و تا مبارزه هست ما هستیم. فعالیت در جبهه و پشت جبهه و امداد و کمک‌رسانی به نیروهای رزمنده و حتی مردم مظلوم درگیر جنگ برای ما یک هدف مشخص و مقدس است و مسلما این پشتیبانی همواره ادامه خواهد داشت اما در مورد پویش مدافعان دور از حرم با دیدن استقبال مردمی به ادامه این کار دلگرم شدیم. هر فراخوانی که دادیم از طرف دوستداران این عرصه به خوبی لبیک گفته شد. مثلاً برای معرفی فعالیت‌های مردمی درخواست کردیم هر کسی از بافتنی‌ها یا لباس‌های گرمی که تهیه کرده عکس بیندازد و برای کانال بفرستد.
استقبال مردمی در ارسال این عکس‌ها واقعا غافلگیرمان کرد. حتی برخی از کودکان در کنار تصاویر ارسالی متنی برای مدافعان نوشته بودند یا نقاشی ارسال کرده بودند که همین موضوع باعث شد پا را فراتر بگذاریم و از کودکان بخواهیم نامه‌ها و نقاشی‌های خودشان را برای مدافعان حرم به دست ما برسانند. در این بخش هم استقبال خوبی صورت گرفت.
به عنوان نمونه معلم یکی از مدارس زنگ نقاشی را به موضوع مدافعان حرم اختصاص داده بود و همه بچه‌های کلاس نقاشی‌های‌شان را برای ما ارسال کردند. یا تصاویری از حضور دسته جمعی بانوان در یک مسجد یا پایگاه به دستمان رسیده است که همگی در آنجا البسه گرم برای رزمندگان می‌بافند. در کنار همه اینها یک نکته قابل توجه پیش آمد. به طور مثال همسر شهید محمد اینانلو، لباس‌های گرم به یادگار مانده از همسر شهیدش را برای ما ارسال کرد تا به دست مدافعان حرم برسانیم. کار ایشان یک اقدام واقعا ارزشی است که مسلماً در نظر و نگاه رزمندگان جبهه مقاومت اسلامی نیز بسیار با ارزش خواهد بود.
منبع: روزنامه جوان
