به نظر شما در برابر تهاجم فرهنگی غرب برای نسل جوان چه اقداماتی باید انجام داد؟
امام خمینی (ره) جمله‌ای دارند، که «پشتیبان ولایت فقیه باشید» اگر همه ما پشت سر رهبر و مطیع ایشان باشیم هیچ‌کس جرات نمی‌کند به مملکت ما نگاه چپ کند. همان طور که الان مشاهده می کنید در منطقه کشورهای اسلامی ایران را الگو قرار داده اند و ما امروز دارای اقتدار و امنیت هستیم. نخست این که جوانان باید پشتیبان ولایت فقیه باشند.
زنده نگه داشتن یاد شهداء کمتر از شهادت نیست. اگر جوانان را با
8 سال دفاع مقدس، رشادتها و جان نثاری که آنان انجام دادند آشنا کنیم بهتر می
توانند زندگی کنند و وضعیت جامعه و جوانان بهبود پیدا می کند. در برابر همه تهاجمات
دشمن وقتی پشتیبان ولایت باشند و با زندگی شهدا و این فرهنگ آشنا شوند بیمه می شوند و جایی برای نفوذ فرهنگ غرب دیگر باقی نمی ماند.
در چه قالب هایی درباره زندگی شهداء کار شود برای نسل جوان موثرتر واقع می شود؟
اگر بتوانند فیلم های با کیفیت دفاع مقدسی برای جوانان بسازند و خاطرات 8 سال دفاع مقدس را به صورت داستانهای جذاب و تاثیرگذار بنویسند و بعد موضوع فیلم نامه ها پیرامون این مسائل باشد، به نظرم تاثیر گذاریش بیشتر از کتاب و مصاحبه است. یک ساعت فیلم مخاطب فراگیرتری از نسل جوان را دربر می گیرد و می توانند فیلمها را تکثیر کرده و دراختیار نسل جوان قرار بدهند.
جوانها باید قهرمانان کشورشان را بشناسند. باید
بدانند که ما شهید یاسنی داشتیم که بیشترین پروازهای دوران جنگ داشته است، باید
بدانند که صدام به دلیل هراسی که از وی داشت، او را به اسم کوچک می شناخته است. باید به این شهداء افتخار کنند
و الگو شود برای نسل جوان البته جوانها تقصیری ندارند وظیفه ارگانهاست که شهدا
را خوب بشناسانند و به نسل جوان معرفی بکنند.
جوانان باید کشورشان را دوست داشته باشند. درحقیقت خیلی سختی
و زحمت برای حفظ و بقای کشور کشیده شده است، اگر جوانان تاریخچه دفاع مقدس 8 ساله را مطالعه و بررسی کنند،
مشاهده می کنند. به عنوان نمونه می توان به آزادسازی خرمشهر و حماسه سازی جوانان اشاره کرد.
جوانها هرچند وقت و گاهی به قطعه گلزار شهداء بروند و توجه کنند بینند چه قدر شهید گمنام و جوان در این عرصه داده ایم. به دیدارجانبازان، آزادگان و ایثارگران بروند، با آنها صحبت و پای درد دلشان بنشینند. خاطرات آنها را بشنوند. با جوانهایی که در زندانهای رژیم بعث اسیر بودند و شکنجه شدند دیدار کنند. وقایع اسارت را بپرسند تا بدانند این مملکت چگونه سر پامانده است. چگونه همه گروههای جامعه به ویژه جوانان مقاومت کرده اند.
یک زمانی نمی توانستیم سیم خاردار تولید کنیم. در 8 سال دفاع مقدس روی پای خودمان ایستادیم و به خودکفایی در ساخت بیشتر سلاحها رسیدیم.
آن زمانی که امام خمینی (ره) فرمودند «آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند» خودم آن موقع جوانی بودم،در حال حاضرکه سنم بیشتر شده این جمله به طور یقین برایم ملموس و عینی شده است. در حقیقت امروز مفهوم این جمله امام خمینی(ره) نه تنها در ایران اسلامی بلکه در همه کشورهای منطقه و مسلمان تجلی پیدا کرده است.
زمانی هیچ تولیدی نداشتیم ولی الان الحمدلله در تمام مسائل صاحب نظر شدیم و به خودکفایی رسیدیم. این خودکفایی و استقلال به برکت خون های شهداست. به طور کلی 8 سال دفاع مقدس درس و کتاب زندگی مان شد. برکتی برای نظام اسلامی و مردم ایران بود. ما را آماده برای دوران سختیهای بیشتر کرد و اگر دفاع مقدس نبود نمی توانستیم به این راحتی در این دوران بایستیم. الحمدلله با روحیه خوب توانستیم مقاومت کنیم و ایستاده ایم.
بزرگترین درسی که از پدر شهیدتان گرفتید چیست؟
قسمتی از مطلبی که پدرم خطاب به مادرم نوشته است را بریتان میخوانم: «من یک خلبان هستم، سالها برایم از بیت المال هزینه کرده اند، حال وظیفه دارم دینم را ادا کنم وگرنه این که همواره آرزو کرده ام که ای کاش در واقعه عاشورا می بودیم و فرزند حضرت زهرا (س) را یاری می کردیم حال زمان آن فرا رسیده است و همگان مکلفیم برای لحظه ای روح خدا را تنها نگذاریم. بنابراین از من انتظار نداشته باشید که بیش از این در کنارتان باشم، به یقین اجر شما که نیز به تربیت فرزندان و امور خانه می پردازید و همت می گمارید و زمینه را برای حضور من در صحنه فراهم می آوردید نزد خدا محفوظ می ماند». پدرم تعهد و تخصص را با هم همراه کرده بود. رهبر و مردم کشورش از جایگاه خاصی در زندگی اش برخوردار بودند.
زمانی که عموی من شهید شد 18ساله بود. او در تنگه چزابه به شهادت رسید. مقام معظم رهبری لوح تقدیری با پیام تبریک و تسلیت به مناسبت شهادت برادرش به پدرم داده بود. یکی ازهمکارانش می بیند چنین لوحی روی میز است، آنرا روی دیوار نصب می کند. وقتی پدرم می آید داخل اتاق می گوید این چه کاری که کرده اید. برادر من در درجه اول برای خدا شهید شد در ثانی هنگامی که این لوح را روی دیوار زده اید نمی گویید غرور من را بگیرد. و عکس را پایین آوردند.
مقام معظم رهبري هم درباره پدرم فرمودند: «ياسيني مردي مومن، پرتلاش، صادق و صميمي بود. خود همين ها موجب شده بود كه ما به ايشان اميدوار باشيم.»
حضرت آقا وقتی بعد از شهادت پدرم به منزل مان آمدند روی صندلی نشستند و آلبوم آوردم. حضرت آقا ورق زدند و رسیدند به عکس هایی که شهید یاسینی کنار خودشان بودند و فرمودند: خیلی امید داشتم، من به شهید یاسنی خیلی امیدوار بودم خیلی به این جوان امید داشتم برای آینده. سپسعینک را بالا بردند و اشک ریختند و ادامه دادند: ولی حالا خداوند متعال این جوری مقدر کرده بود، چاره ای نیست باید تحمل کرد و این از تقدیرات الهی است.
دو سه سال پیش نیز دیداری با مقام معظم رهبری داشتم و کتاب «یاسینی به روایت همسر شهید» را در این دیدار تقدیم ایشان کردم و مراسم تمام شد به خانه آمدم چند روز بعد پستچی به در خانه آمد یک پاکت که روی آن نوشته مقام معظم رهبری بود آورد. وقتی در پاکت را باز کردم دست خط معظم له بود نوشته بودند از این که یاد آن شهید عزیز را بار دیگر در خاطر اینجانب زنده کردید صمیمانه متشکرم، سید علی خامنه ای.
شهیدی بود که مورد توجه و عنایت خاص مقام معظم رهبری بود و سرباز آماده به خدمت و گوش به فرمانی بود که تا پای جان ایستادگی کردند و همواره متعهد و متخصص بود.
خانواده شهداء احترام می خواهند
متاسفانه تفکری که در ذهن برخی از مردم جامعه است، نگاه خوب و مثبتی نیست و باعث رنجش فرزندان شهداست البته نگاه عده ای است که درست فکر نمی کنند شاید 10درصد جامعه این گونه فکر می کنند. ولی خدا را شکر 90 درصدشان نگاه درست دارند. ولی همین هم برای خانواده شهداء درد است.
متاسفانه به عنوان کسی که در دانشگاه شاغل هستم و به نوعی فرهنگی هستم به نظرم یک فاصله ای بین شهدا و نسل جوان دارد اتفاق می افتد. نظر من است ان شالله که اشتباه باشد، از آن طرف هم یک کدورتی بین جامعه و خانواده معظم شهدا دارد اتفاق می افتد در واقع گفتن این مسئله درد است، در حقیقت شهداء برای خدا رفتند، مثالی برایتان بزنم مثل این می ماند که کسی دکتر باشد چه دکتر صدایش بزنند چه نزنند دکتر هست شهداء چه یادی از آنها بشود و نشود شهید هستند و نیازی به ما ندارند سر سفره امام حسین(ع) مهمان هستند. ما محتاج و تشنه سفارش نگاه آنهاییم ولی متاسفانه هرچند اندک افرادی هستند در جامعه برخورد مناسب و در شان شهداء با فرزندانشان نمی کنند، مورد بی مهری هستند و بی احترامی واقع می شوند.
انتهای پیام/191
